Hehe, het heeft even geduurd, maar vandaag is het zo ver…
Ja echt!
Voor het eerst in m’n leven zwaaien naar papa (of mama) vanuit de creche.
Al die tijd vond ik het maar niets. Waarom zou ik m’n ouders uitzwaaien, het is hier geen thuis. Maar na zo veel jaren, maanden, weken en dagen, toch maar begonnen.
Papa blij!
Gelukkig stonden de de tissues al klaar!
Het is ook helemaal niet leuk dat papa elke dag weer weggaat .
Gelukkig word je telkens weer opgehaald..
Liefs oma!