Poehe, wat een fantastische dag vandaag. Het lijkt wel alsof vandaag pas mijn leven aanvangt, een nieuwe dag dat ik de route ga, en na vandaag zelfs nog één dag en dan zal ik wel weer een dag kouder zijn…

Allemaal gevoelens die als mooie zinnen door mijn hoofd spoken, zo spannend vind ik het. Gister stond ik de halve dag te trillen van alle spanning en enthousiasme. Vandaag heb ik heel even om het te laten bezinken.
Ik slaap zelfs uit tot 09:00 uur, dat is nog nooit voorgekomen. Ok, zo vaak mag ik ook niet pas om 00:00 naar bed, dus dat kan ook best de oorzaak zijn hoor.

Maar met evenveel trots als spanning sta ik vandaag op. Gister voldoende geleerd en mogen zien van wat ik vandaag (en morgen dus nog een keer) mag meemaken.
Alleen… vandaag moet ik het zelf doen, want papa en. mama zijn er gewoon niet.
Maar eerst maar even in stijl thuis zijn, ik hoef ‘past’ om 17:15 aanwezig te zijn.

Gister avond allemaal direct naar bed gegaan, dus vanmorgen nog even nagesproken over de toch wel bijzondere en bijzonder leuke avond.
Ik luister nog even naar de muziek, zodat ik de teksten en het verhaal ook beter begrijp. Les Miserables is niet zo moeilijk, die ken ik nou wel, maar ik moet op bij Miss Saigon en ik weet niet eens waar Vietnam ligt. Maar, een goede acteur kan alles, dus dat zal het niet zijn. Ik heb ook geen teksten, maar wil wel graag weten wat mijn “moeder” dan allemaal tegen en over mij zingt. En het is handig om te weten wanneer ik moet opstaan, waneer ik haar mijn tekening moet laten zien, wanneer ik in haar armen moet springen en, de moeilijkste, wanneer ik ‘spontaan’ lief moet opkijken naar haar als ze over mij zingt.

Je zou zeggen dat het niet zo heel moeilijk is, maar als je nog nauwelijks Engels spreekt en ook anders heet in de show dan hoe je in het echt heet, dan lukt het natuurlijk wel.
Ze wilde de tekst niet aanpassen in: “Oh, Sylvain he’s here. He’s here. He’s near. We might be breathing the same air tonight”. Dan had ik mijn cue wel geweten. Maar dit jongetje moest zonodig ‘Tam’ heten…

Ik laat mij als kindster graag bedienen en zo komt het drinken, eten en snoep keurig mijn kant op. Zus en mijn ouders hebben toch niets te doen, ze zijn er nu eenmaal en ik ben de ster… Tja, zo is het.

Als ik voldoende heb geoefend en zelfs even heb voorgeslapen (want het wordt weer laat) bereid ik mij voor door goed stevig en gezond te eten. Een heel late lunch of een heel vroeg diner. Goede vetten en veel kip, gezellig met mijn zus samen.

Papa en mama eten vanavond bij Frank dus zorgen zij voor mijn kleding, tas en natuurlijk mijn gel. Make up hoef ik niet, ik lijk van nature op een klein lief half Vietnamees half Amerikaans (vandaar ook deze maaltijd vandaag) jongetje. Tenminste, het publiek zal er wel intrappen denk ik.

Zus glipt voor we weg gaan nog even weg en zorgt voor een super lief briefje in mijn broodtrommel, wat aan schat is het toch, dank je wel zus!

En dan stappen we, zonder zus, die heeft een lange avond alleen thuis, met taxi ‘papa en mama’ in en gaan we naar het gebouw waar het allemaal plaatsvindt; De Uitkijk in Zoetermeer.

Voor jullie nog even een foto voor ik naar binnen ga.

Ho! Wacht, papa ik was nog niet klaar… Nu mag je een foto maken.

En dan sta je binnen… het is 17:15 en om 20:00 beginnen we pas. Ik kan dus helemaal los met ‘behind the scenes’, of zoals ik het zelf liever noem: achter de schermen.
De zaal is klaar, maar helemaal leeg… Dat zit vanavond dus helemaal vol… oh, ik kan niet wachten!

Ik vermaak mij wel, ik denk dat ik weet wat ik later wil worden… het wordt in ieder geval iets met musicals en/of techniek. En later is vandaag zo lijkt het wel.
De tech-mannen leren mij hoe het werkt en ik mag zelfs vanavond het licht even bedienen, gaaf! Dat doen maar weinig artiesten hoor, het licht bedienen én op het podium staan.
Ayla is zo lief om de rol over te nemen van papa en mama die altijd foto’s maken, en zo maken jullie dankzij haar mee hoe ik mijn beroepskeuze heb gemaakt.

Na enkele uren is het dan zo ver, de zaal begint vol te stromen… de spanning stijgt voelbaar, de stemmen zijn warm gezongen, de dansers zijn ook helemaal opgewarmd, let the show begin!

Hoe het ging? Ik denk wel goed, maar er zijn geen beelden van. Nou ja, geen… niet voor de blog. Maar gelukkig zijn er opnames gemaakt en gaan wij de DVD natuurlijk ook kopen. Maar die mag je eens komen bekijken als je bij ons op bezoek bent. Beter nog dat je er zelf een koopt, al heb ik geen idee hoe je er aan moet komen, dat moeten papa en mama nog wel even uitzoeken.

En dan tegen 20:30 komen (mijn niet-toneel) papa en mama naar binnen geglipt. De solo van Harmonie Orkest Zoetermeer is nu bezig, dat is tegen het einde, goede timing dus.

Ik mag mee met het afbuigen, als je héél goed kijkt zie je links (voor jullie) van de lampen de twee super goede dansers staan en daarnaast sta ik nog. Het is precies aan de andere kant van de zaal, maar we staan precies op lijn, mijn schaduw lijkt een stuk meer aanwezig.

Dan lopen we op en staan we allemaal op het podium. Kijk ik kom net aangewandeld, aan de hand van juf Sanne.

Dan gaat ze precies voor mij staan, maar ik ben een zeer ervaren blog-fotomodel, dus ik doe een heel klein stapje naar voren, zodat papa mij precies nog kan meekrijgen vanuit zijn hoek.

En zelfs tegen zo’n bos haar kan ik op, want ik buk gewoon nét iets verder dan normaal, zodat je mijn (nog steeds geacteerde) zielige Vietnamese gezichtje ziet.

Ho, opletten, we buigen nog een keer.

Oh ja, deze keer heeft ze me… ik verdwijn helemaal in die mooie blonde haren van haar…

Oh, daar ben ik weer.

En dan, en ik mag wel zeggen een droom komt uit, mag ik meedoen met het laatste lied, mooi, groots en meeslepend van Les Miserables. Had ik niet gedacht toen ik iets meer dan een jaar geleden daar zelf nog in de zaal zat…

nổi da gà!
(zo zeggen ze kippenvel in het Vietnamees)

En tot mijn grote genoegen hebben ze ook hier van de super grote mooie rode vlaggen.
Aan beide kanten van de zaal staan mijn favoriete dansers heerlijk te zwaaien met deze vlaggen, wow!

En ik… ik stond er tussen en zong mee…

Wil je het zien? Aan het eind zie je dat zelfs de lampen van mij houden, bij 1:07 zoekt één lamp die niet uit wil mij toch even op… heb ik goed geprogrammeerd vanmiddag he?

Als je de flyer nog wil zien, dan moet je hier klikken.