Mmmm, toch jammer, het is al weer de laatste dag van de vakantie. Gelukkig is het een extra vakantie, maar het blijft jammer.
Vandaag bijtijds op, we moeten inpakken en vertrekken, maar we hebben wel een plan voor vandaag.
We willen graag met lammetjes knuffelen, fruit of bloemen plukken, even langs oom Pascal en tante Dunja op hun camping en parachute springen.
Wat?
Ja je leest het goed. Deze keer niet voor papa’s verjaardag, dat was gister, maar voor mijn verjaardag.
Vorig jaar werd ik (Chloé) 12 jaar. Wij krijgen belevenis cadeaus en ik wilde graag parachute springen. Papa of mama moest dan wel mee. Papa offerde zich op, maar kon het toen helaas niet aan. Dit jaar wil ik alsnog en papa kan het weer aan, dus… nu zullen we gaan ook.
Ik weet niet of ik er al spijt van heb, maar het is geboekt, dus het gaat (waarschijnlijk) gebeuren…
Maar eerst gaan we wat anders doen, zoals gezegd, we gaan lammetjes knuffelen!
Op Texel is er een grote schapenboerderij. Mogelijk zijn er meer, maar één is bekend en populair en ook nog open voor toeristen.
We zijn vroeg en kunnen me de eerste lichting om 10:00 uur al mee naar binnen. Meteen naar achter en de beestenboel in.
Er loopt van alles, maar het meeste is gewoon schattig!
Kijk nou toch.
Deze is echt pas een paar dagen oud. En een iets oudere geitje vindt de veters van papa wel lekker.
Deze blijft toch wel het liefst, zachtst en schattigst.
Achterin de ruimte is er een ‘hok’ waar je in mag en je helemaal los kan gaan met knuffelen!
Cute!
Lammetjes zijn lief, maar een cavia is ook schattig!
Mama komt helemaal terug in haar jeugd met deze cavia… Kan ze mooi Sylvain leren om goed met ze om te gaan.
Een rondje lopend levert nog wat verrassingen op.
Als we uitgeknuffeld zijn gaan we naar buiten. Eerst even handjes wassen en dan even wachten op de demonstratie schapen herden… is dat een werkwoord? Ach, jullie snappen het wel.
Verder op in de wei staat een kudde schapen, de honden laten (met wat tegenstribbelen) zien hoe ze de schapen meenemen de stal in. Leuk om te zien, nooit geweten dat schapen zo goed kunnen luisteren.
Daar komen ze!
Haha ze lopen om de blubber heen, blijkbaar hebben schapen (ook) liever schone poten.
Vlak bij deze boerderij is een pluktuin. Fruit en bloemen zo staat er online. Toch leuk om even te gaan kijken. Maar helaas… Er is geen drol aan. Nog niets bloeit en bloemen zijn in geen velden of wegen te bekennen. Snel weer weg hier.
Aan het water, iets verder op, is een lekker lunchtent. Daar genieten we even van wat eten. Hoewel, genieten… één van ons is merkbaar moe en van hem hoeft het niet zo.
Terwijl papa en mama in een winkel even rondkijken na het eten, valt deze meneer op een bankje in slaap.
Nu we allemaal weer wakker in de auto zitten, gaan we naar oom Pascal en tante Dunja. Die zijn gister aangekomen in de caravan van de moeder van tante Dunja. Zij kennen Texel al aardig goed. Grappig dat we precies op hetzelfde moment op Texel zijn, toch leuk om even langs te komen.
We kunnen niet al te lang blijven, want we hebben nog één activiteit op het programma, maar toch leuk om even te zien hoe zij er bij zitten. Kijk die boomers nou blij zijn…
Hier hebben ze ook van die rare fazanten oftewel duinkippen… Deze is niet eng, ik ga er achteraan!
Mmmmm toch te snel om te pakken…
Toch nog even naar het strand, samen met Kiaran en Imaer (neefje en nichtje).
Maar al snel moeten ze ons ophalen om de auto in te gaan op weg naar het vliegveld.
Euh… slik… daar gaan we dan!
Het is een af-en-aan gaan van mensen, parachutes en vliegtuigen. Wij zijn duidelijk niet de enige.
Dan maar even wachten na het aanmelden.
We moesten al een uur later komen, omdat het weer nu beter is dan vanmorgen. Gelukkig hadden ze dat al via SMS laten weten. Maar nu toch nog wel even wachten.
Het ziet er wel heel gaaf uit hoor!
Hier zij onze tickets voor de vlucht én de cameraman die meegaat. Ik, Chloé, en papa hebben naast een tandem-springer ook een cameraman geboekt, om de eerste sprong vast te leggen.
Het begon met 54 minuten wachten, nu nog een half uurtje.
En dan worden we gehaald, we moeten ons klaarmaken voor de uitleg en ons harnas aan.
Yep, nu kunnen we niet meer terug.
Mama maakt de foto’s en ook de foto’s van the making of the movie, vandaar de andere camera waar we naar kijken.
Uitleg en harnascheck.
Check, check, dubbel check. (wel fijn hoor)
En dan gaan we lopen… met spanning en enthousiasme in ons lijf.
Mama en Sylvain wachten op de ligstoel om goed te kunnen kijken.
Ook nog mooie stoelen met leuke tekst!
Ondanks de stoelen valt erg tegen om het goed te zien, het is zó hoog, 9000 ft. m.a.w. 3km!
Gelukkig wordt het steeds beter te zien en komen we naar beneden.
Nog beter te zien:
Hier komen we al weer terug…
Maar wacht, er is meer… De echte registratie moet nog komen, die zie je onder deze twee landingsvideos.
Na papa kom ook ik veilig terug. (sorry als dat een spoiler alert is)
There we go! (registratie van de ingehuurde cameraman).
Eerst de samenvatting in video, dan de leukste foto’s.
En dan nu de registratie van papa’s sprong, hij mag dan een 49-jarig ouwe zak zijn, maar hij gaat wel mee, toch wel stoer.
En kijk ons nou cool en gelukkig aankomen, wat een gave ervaring! Dit gaan we toch nog wel eens doen he?
Nu de auto in en via de Mac terug naar huis. Lekker in ons eigen bedje slapen en de katten weer zien!
Dit was toch wel een super ervaring zeg!!
En van de leukste korte vakanties ooit denk ik😉😁😁
Ik kan me zo voorstellen dat dit een enorme kik geeft en dat je nog eens wilt!!
Veel plezier nog
❤️❤️