Omdat de meivakantie waarschijnlijk niet doorgaat en ik een belevenis cadeau wilde, hebben papa en mama besloten om voor mijn verjaardag lekker naar de Bonte Wever te gaan.

Een weekend samen met z’n vieren is toch wel heel gaaf!

Maar voor we vertrekken mag ik eerst boven komen bij papa en mama die -later dan wij natuurlijk- wakker worden.
Een mooi ‘lang zal ze leven’ en ‘happy birthday’ klinkt en ik krijg zowaar toch een cadeau. Dat klinkt raar, maar ik heb niets gevraagd. Ik weet niet wat ik wil hebben, want ik heb alles al. Wat ik wel graag heb is een belevenis, nou, die komt er aan!
En toch ben ik vandaag 12, een heel grote dag voor mij, ik ben gewoon 12!

Even later zitten we met z’n allen in de auto.

Anderhalf uur later zitten we nog steeds in de auto, maar husselen we wat, omdat papa moe begint te worden en mama het overneemt voor het laatste uurtje.

Eenmaal in Assen bij de Bonte Wever is de kamer nog niet vrij, maar mogen we al wel naar binnen om van alles -alles inclusief-  te doen en te eten.
Je raadt het al, wij gaan voor het eten!

Gelukkig mogen we iets vroeger dan dat we gaan bowlen onze kamer in. Dan zijn we van onze tassen af en…
Kunnen we even lekker op de bedden springen.

Allemaal!

Maar dan gaan we echt bowlen, zó lang geleden, we hebben er zin in!

 

Het begint weer onwennig, het is al even geleden.

Maar al snel hebben we de smaak te pakken.

 

Niet onverdienstelijk zelfs…

 

Eén van ons werkt met een looprekje…. Eigenlijk niet nodig, maar hij is er zo blij mee, dat wij even een foto kunnen maken tussendoor.

Nou, maken jullie maar een foto, ik sta te mikken!

En goed ook!

Mama daarentegen… Die heeft niet haar bowl-dag vandaag.

Los uit het handje gaat wel beter, maar helaas helaas, het mocht niet meer baten.

Snel naar de kamer om ons om te kleden, we gaan eindelijk zwemmen!

En dan plons het bad in. Het is niet druk.

 

Lekker spelen met elkaar en ook papa en mama hoor, maar de foto’s zijn aan het einde gemaakt. Papa loopt met zijn camera rond en mama geniet van een bubbelbad.

 

Gelukkig hebben wij elkaar altijd nog om mee te spelen.

Oh, we helpen papa even herinneren dat er een beginfoto moet komen voor de blog. Is dit een leuke plek?

Ok, eerlijk is eerlijk, in het zwembad zie je de kleuren minder raar dan het nu op de foto staat. Straks maar even kijken wat de front-foto wordt.

Sta nou even stil…. dan kan dit de front-foto worden.
Maar wie komt daar aangezwommen? Oh nee… dat ziet er niet uit!

Ach, bekijk het maar met je blog, we gaan lekker naar de glijbaan!

Mama kijkt geduldig toe vanuit een lekker warm bubbelbad.

En warmte is er buiten niet. Maar een wedstrijdzwemmer (ook al doe ik geen wedstrijden meer) ben je voor altijd. Koud heb ik het nooit, dus ga ik hier toch ook maar even een baantje trekken.
En wie zeurt er het hardst? Nou… papa, want dit staat in zijn zwembroek buiten foto’s te maken.

Het zit er nog heelmaal goed ik, koud water of niet… Here I come!

Sylvian vindt een baantje te ver, maar wil toch ook graag de kou trotseren. Een bommetje is het wel waard!

Zal ik het doen, of zal ik het niet doen…
Ja! Ik doe het!

 

Daarna weer snel naar binnen…

Als papa toch klaar staat met zijn camera, gaan wij kunstjes doen. Wat dacht je van handstand papa?

Mooi in de spotlight

En nu samen, gelijk!

 

En dan, omdat we er toch zijn, de grote glijbaan.

 

Mogen we nog héél even golven?

Maar dan is het zwemmen, voor vandaag, echt afgelopen. We gaan omkleden en naar de kamer.

Snel de spullen naar de kamer, en hop weer door. We willen alles er uit halen, rusten doe je maar in je eigen tijd… Eten!

Euh… lach eens!

Goed zo!

En na het eten is er een enorme hoeveelheid toetjes waar wij -en wij niet alleen- toch echt even een slagveld van willen maken.

Een goed moment om misselijk te worden. Maar dat geeft niet, want we blijven slapen!

Als je goed kijkt zie je dat het lachten met kiespijn is. Ook al hebben we het nog niet, maar de tandarts gaat dit vast opmerken als we over 5 maanden weer langs gaan.

We lopen terug via de bar-straat of hoe dat ook al weer heet. En daar staat een man te zingen: “Sweet Caroline” horen we… Nou nou, de leeftijd van het publiek past meer bij oma dan bij ons. En net als we weg willen gaan om ze lekker te laten zingen, gaan ze lootjes trekken. Wij hebben bij het begin een lootje gekregen, dus blijven we even hangen. Hé, wij zijn ook maar Hollanders. Maar helaas zit het er niet in, geen prijs voor ons. Tijd om naar huis te gaan.

Eenmaal thuis, lees: op de kamer, gaan we op bed eerst maar eens een putje Rummiekubben.

 

Het is te voorspellen wie er gaat winnen, maar we komen steeds dichterbij… ooit gaan we papa verslaan!

 

Daarna is het even losgaan op elkaar bij het dagelijks kussengevecht-moment.

Zie de passie er vanaf spatten. We houden heus van elkaar, maar nu is het ieder voor zich!

 

Als de vermoeidheid heeft toegeslagen gaat er een film op.

In ons gezin betekent dat Sylvain gaat kijken, papa en mama mee moeten kijken en ik alleen ergens anders ga zitten, want ik heb helemaal niets met films. Saai, lang, stom of eng… niets voor mij.

 

En ik ben helemaal weg.

Maar dan is het toch echt te laat en gaan we slapen…

De volgende ochtend zitten er er eigenlijk nog net zo bij als gister avond… Iets met schermpjes. Maar hé, het is vakantie!

Het ontbijt is weer van het niveau vol is vol, maar lastig om te stoppen.

Aan het einde van het ontbijt lukt het Sylvain niet om vrolijk te blijven. Hij blijft hangen in een negatieve klaagbui waardoor zowel papa, als mama, als ik het helemaal zat zijn.
Even op de kamer zitten en de boel laten bedaren lukt gelukkig.
Dat eindigt, natuurlijk, in een leuk vervolg op gister avond, namelijk een kussengevecht. Deze keer wel mét mama!

Valt jullie ook het fanatisme van mama op?

Alsof er 12 jaar frustratie uit komt om ons eens lekker in elkaar te meppen!

Ach, het zijn maar kussens, en we moeten ook eerlijk zijn, wij meppen lekker terug.

We besluiten nog eens te gaan bowlen, maar eerst lekker te poolen.
Maar we lopen langs een raar rood hok met een telefoon, waar is dat nou handig voor?

Pool-tijd!
Papa helpt ons en legt het uit, maar het is een stuk moeilijker dan het lijkt!

 

De tafel is bizar hoog, lastig om bij te komen.

Het is echt niet zo makkelijk als het lijkt hoor… Het gaat niet altijd goed.

Als het echt niet gaat, moet je maar op tafel zitten, want die bal moet er in!

Nog heel even gek doen op het podium, ik ben en blijf nu eenmaal een podiumdier, maar dan gaan we weer lekker richting de bowlingbaan.

We zijn vroeg, daarom kunnen we twee spelletjes spelen. Daarna moeten we snel weg, want we hebben besloten toch nóg een keer te gaan zwemmen. Té leuk om niet te doen!

Op de een of andere manier heb ik gevonden hoe je steeds recht moet gooien. Ik heb de hekjes niet meer nodig, want de lichte bal gaat dan wel erg langzaam, hij gaat wel precies door het midden, keer op keer.

 

Je gelooft het niet, ik zie het, maar vraag het maar na bij papa en mama!

 

Leuk dansje he?

Het lijkt wel in het eten te zitten, want de dames gooien de sterren van de hemel. Dat is dubbelzinnig op te vatten, maar ik bedoel dat het super goed gaat met de punten! Strikes en Spares zijn niet uitzonderlijk.

Ja… pak aan papa!

En mama lijkt er wel pap van te lusten, maar helaas helaas mama deze keer win ik!

Oh ja, papa, die is kansloos achter gebleven. Duidelijk moe en oud aan het worden…

\

Het ziet er stoer uit, maar hij raakt niets meer.

And the winner is:

We doen nog één rondje…
Mama heeft vleugels en laat geen kegel heel. Om het af te maken gooit ze als laatste bal ook nog eens alles om, zodat ze precies nog even een paar puntje voorbij Sylvain schiet die mij en papa al lang voorbij was.

Medogenloos van mama, maar wel heel stoer dat ze wint!

We rennen naar de auto, pakken onze zwembroeken en gaan lekker zwemmen. (en ja ,we hebben ons eerst keurig omgekleed)

Super lekker weer dat zwemmen.
We genieten nóg een keer van de frituur aldaar, doen nog één rondje alles wat kan en gaan dan toch echt naar de douche om richting de auto te gaan.
Allemaal moe, een mooi moment om rond 15:30 weer terug te rijden. We moeten nog 2,5 uur en zijn aardig moe, al zullen we dat nooit toegeven.

Papa doet het eerste stuk, mama het tweede. De foto’s door papa worden natuurlijk alleen gemaakt als hij niet rijdt.

En als we thuis komen gaan we eerst de katten knuffelen. Daarna gaan papa en ik Soto-soep halen voor papa en mama terwijl mama macaroni maakt voor ons. Even wat anders eten. Lekker thuis met z’n vieren (en de katten).
Heerlijk nagenieten van een mooie vakantie met z’n vieren. Lekker weg, er lekker even uit, een mooi alternatief op onze meivakantie, die we later wel weer inhalen.