Gister was een rustdag, het weer was er niet naar en papa was aan het werk. Vandaag willen we dus even lekker weg met z’n vieren.

Na lekker uitslapen en veel filmpjes kijken zijn we naar de stad gegaan. Het is tijd om herfst/winterschoenen te kopen. We zijn thuisgekomen met een paar nieuwe schoenen voor Sylvain, een broek voor Chloé en een bingo-spel voor ons thuis.
3 keer raden wat we gedaan hebben… Precies, met schoenen aan, nu mag het nog, bingo gespeeld met zus, papa en mama.

Nee, niet gewonnen, maar wel leuk! Toen we klaar waren was het tijd om ridders te zien vechten. We moesten even zoeken waar het was, maar het bleek keurig op het marktplein in Zoetermeer te zijn. Ondanks dat het super druk was, konden we een groot deel van de wedstrijd prima zien.

Ik vond het best spannend. Hoopte dat er geen vuur bij was, want dan wordt het te eng. Laatst een film gezien van een riddergevecht met paarden en vuur. Hier gelukkig niet, maar ze deden het wel echt met een echte lans en echt op elkaar. Wow… Spannend hoor.

 

Vol spanning staan we te kijken. Nou ja… ‘we’? Zus vindt het niet zo super. Zij vindt het maar raar… Papa zegt altijd: “Chloé in een ridder pak is Chloé in een ridderpak, Sylvain in een ridderpak is een ridder”. Tja, mijn fantasie is mijn superkracht. Zij heeft andere krachten. Eén daarvan is dat ze toch zo lief is om er bij te blijven en bij te staan kijken. Geduld beheerst ze beter dan ik.

Oeh, we komen tot een einde. De tweede plaats is een gedeelde plaats, dus er wordt nog meer gevochten voor de tweede plek.

 

Ze staan klaar om te gaan. De lans krijgen ze vlak voor vertrek, veiligheidsregels.

 

Kijk dit ziet er beter uit.

 

Ready, go!

 

Het gaat er hard aan toe. De lansen breken af. Nog één keer dan… en dan blijkt dat ze weer allebei weer raak steken. Er zit verschil in de lengte van de lans, dus is een winnaar af te meten. Maar, hoffelijkheid is een groot goed in de riddersport. Onbedoeld heeft een van de ridders de lans in het gezicht gehad (lees: de helm) waardoor de andere zelf aangeeft dat hij verloren heeft en laat daarom de ridder, die overigens niet gewond is geraakt, met de lans in zijn gezicht winnen. Inderdaad hoffelijk.

Trots en blij rijdt hij rond, maar de echte winnaar is een ridderin, tenminste als dat woord bestaat. Het is een vrouwelijke ridder.

Gaaf om te zien, dank voor de show!

We lopen nog even rond op de historische markt met allerlei arts & crafts. Aansluitend besluiten we een oud traditioneel gerecht te nuttigen, echt Italiaans eten, lekker!

Heerlijk de tijd om samen te geiten en te lachen, want we hebben het goed en genieten daarvan.

 

Of we wat gekocht hebben? Jazeker, een stolp met een klein dorp voor een of ander historische kabouter. Geen idee of het echt is, maar het ziet er zo leuk uit, dat staat leuk onder de TV met de herfst en Kerst straks.