Mama is weer net op tijd om te bedenken wat we vandaag kunnen doen. Papa en wij waren al in slaap gevallen, maar mama regelt weer een mooie dagplanning voor vandaag.

Shoppen… Tja, anders moeten wij het maar bedenken… De andere kant van Willemstad, waar we eerder al niets aan vonden, schijnt toch leuker te zijn dan we dachten. We waren gewoon verkeerd gelopen.
Gelukkig kan je zo goed als overal parkeren en konden we gewoon naar de juiste weg rijden.

Maar eerst vieren we feest, want Mars (onze kat) is vandaag 1 jaar geworden. Lang zal hij leven!

Daarna dus lekker naar Willemstad, bij die mooi gekleurde huisjes.

En daar doen we wat iedereen doet en wat tegenwoordig een must-do is.

En ook samen…

En papa en mama natuurlijk ook.

Ho… de brug beweegt, we schommelen!

Eenmaal de brug af, kunnen we dit ook met elkaar, alleen wil Chloé graag eerst.

En onze oudjes samen, schattig he?

De brug lijkt zo wel heel lang… een panorama-shot.

Ok, blijf geconcentreerd, we zij nog niet klaar!

Wij samen nog…

Dan lopen we een heel stuk terug om naar het slavenmuseum te gaan. Goede les, mooie belevenis en een hoop om van te leren. Het past nog bij mijn spreekbeurt ook, ik (Sylvain) ga een spreekbeurt over de 80jarige oorlog doen op school.

Wat er allemaal in die tijd gebeurd is legt een mevrouw haarfijn uit. We vragen de ongekuiste versie, het leven was hard, kunnen wij nu niet gaan doen alsof het een mooie tijd was.

We mogen overal aankomen en alles vragen, best interessant zo.

En heftig om te beseffen dat de slaven zo slecht werden behandeld.

We gaan de lessen en de verhalen hier niet navertellen, dat staat in geschiedenisboeken en kan je in dit museum zelf gaan bekijken en beluisteren.

Wel een groot uniform voor iemand op zo’n bootje. Gelukkig is het niet allemaal op ware grootte.

En de stoelen zijn ook niet allemaal even groot… Haha die papa.

Wie wil deze outfit nou aan? Ziet er toch niet uit?

Gelukkig zijn er ook mensen geweest die in opstand kwamen en vochten tegen deze absurde slavernij-tijd.

Helaas is het nog niet over, er zijn nog heel wat mensen slaaf in de wereld, dat moeten we niet vergeten.

Laat iedereen zo’n vrij-brief krijgen!

Het museum gaat nog wel even door over alle werelddelen uit dit tijd. Soms leuk en soms saai….

Als we in een kamer komen waar ze verder vertelt, voelt papa zich niet zo goed. Een andere dame uit ons gezelschap geeft aan dat ze misselijk is en papa zegt niets. Ik maak mij zorgen dat hij gaat flauwvallen, mama en Sylvain hebben nog niets door. En dan opeens voel ik mij niet lekker worden. Ik begin te tollen, geef het aan en papa sleurt mij naar buiten. Voor we bij de deur zijn moet hij mij dragen. Ik zie alleen nog zwart-wit en vind het dood eng. gelukkig komen we snel weer op de been nadat we even gezeten hebben.

Einde museum voor ons, wij gaan wat eten halen in het restaurant naast het museum. Met mooi uitzicht!

En héél grote glazen fanta.

En ook nog lekker eten.

Het waait vreselijk hard, hoe moet je dan ins hemelsnaam poedersuiker op je pannenkoek doen?

 

Naast het restaurant is een locale kunst-winkel. Zij maken alles met de hand van ‘Lionfish’ in het Nederlands is dat een Zeeduivel. Een invasieve exoot (waarschijnlijk uit Amerika overgewaaid (letterlijk) toen een aquarium kapot ging bij een storm) die het koraal kapotmaakt. Een vis die ze graag dood maken. Naast eten kan je er dus meer mee. Vraag maar eens aan Chloé of ze de oorbellen van deze vis kan laten zien, want ze heeft oorbellen van deze vis inmiddels.

Je moet er overigens niet door gestoken worden, want het doet vreselijk pijn en je krijgt dikke handen…

Toch is het een mooi dier… Jammer dat hij zo onaardig is.

Aan het begin (of einde) van de brug hangen allemaal sloten. Net als in Frankrijk, maar hier niet op de brug zelf. Reuzen harten waar wij prima een foto kunnen maken.

Zus, ik heb een idee…. We gaan zo staan met onze handen dat er ook een hartje ontstaat!

Passend toch?

Nog even naar de winkel om een UV-shirt voor de mannen te halen, dan kunnen ze weer gewoon meezwemmen zonder te piepen. En dan loop je zo langs zo’n mooie muurschildering.

In de avond weer gewoon lekker eten. Nou ja, gewoon? Een test of je watermeloen met een rietje kan drinken is toch niet gewoon?

En thuis krijgen we ook een verrassing. Sylvain is onze redder in nood, die haalt ‘m weg en brengt hem veilig weer buiten.

De katten? Die vierden nog lang feest bij oma, heeft ze zelf verteld toen we haar Facetimde.