Tja, wat kan je dan nog melden, je maakt niets mee, je mag niets en je kan niets… maak daar maar eens een blog over.

En dan proberen niet te klagen… dat wordt hier al genoeg gedaan.

Dan dus kleine overwinningen vieren.

Vandaag mijn eerste scheet. Waard om te vieren, want dan komt de peristaltische beweging van mijn darm weer op gang.
Ze zijn hier opvallend nieuwsgierig naar mijn ontlasting, maar ik moet ze tot op heden teleurstellen.

Vanmorgen gewoon een bakje soja-chocoladevla mogen eten, niet om over naar huis te schrijven, maar het was eten!

Tegen de avond mag ik zowaar iets te eten!

En niet te vergeten dat gister avond voor het slapen mijn slang uit mijn neus mocht. De maag-hevel kon er uit omdat bleek na opzuigen dat mijn eten niet allemaal nog in mijn maag zat. De aanname is dan dat het in de darmen zit. Weer een feestje waard, wat die slang…. drama.

Gister nog met slang, foto gemaakt door Sylvain.

Vanmiddag een zonder olifantslang, dat lucht op!

En dan komt er iemand langs… lig ik te slapen. Blij dat Rowan nog op het parkeerterrein was en nog terug kon komen…. Sorry… sliep zo lekker.

Maar ik ben er nog hoor!

En het moet niet gekker worden. De eet-dame kwam net langs en kwam met lekkere maaltijden gaf ze aan dat alles gepureerd mag, maar helaas… voor mij nog niet. Ik moet het houden bij een kwarkje en een appelmoes.
Maar 10 minuten later kwam de verpleegkundige toch even zeggen dat ze even met de dokter gebeld heeft en die gaf aan dat één beschuitje met goed kauwen mag… Dat gaan we meemaken!

Moet de rest van mijn leven extra goed kauwen omdat ik aan het begin van mijn dunne darm geen flexibiliteit meer heb door weefsel nav de operatie en de titanium nietjes zullen ook niet helpen. Ach, een schat van waardevolle delfstoffen in mijn lijf, een buffer voor je weet nooit…