Na een wat onwerkelijke avond en nacht is er ook hoop om de hoek gekomen.

De ochtend na het dramatische nieuws belt mijn eigen internist. Wat een kut baan heb je dan eigelijk… naast de hele tijd aan de binnenkant van mensen kijken ook nog dit soort nieuws brengen. Maar wat ben ik blij met hun eerlijkheid, directheid en doorzettingsvermogen.

Op géén van de honderdduizend vragen die ik heb heeft hij antwoord. Logisch, want hij heeft de ‘vermoedelijke’ uitslag ook slechts van zijn collega uit Den Haag vernomen. Wel wil hij zo snel mogelijk een CT-scan laten doen, omdat er dan bezien kan worden of het echt ‘slechts’ darmkanker is en zich beperkt tot één stuk of dat het elders stippen tellen is.

Fijn dat hij het ook wil weten. Ik weet inmiddels niet meer of ik het wil weten, maar goed, ik volg gewoon de aanwijzingen van de pro’s, ze zijn er goed in en ik vertrouw ze met m’n leven. Weinig keus, dat realiseer ik mij, maar ik doe het met het volste vertrouwen.

Ondanks corona, regelt hij vandaag, twee dagen nadat hij de uitslag heeft, een CT-scan in Zoetermeer.
Inmiddels wat meer nuchter en vol hoop ga ik nuchter en wel liggen onder een apparaat. Ik moet nog even aangeven wie ik ben als controle. Nou, dat weet ik nog wel hoor, maar het staat ook op het apparaat haha… Oplettend als altijd, dat dan weer wel. De scan ging ook veel te snel. Ik rekende op 3 scans van 15 minuten maar ik was wat vroeg bij het bloed prikken en daardoor ook bij de CT-scan, zodat ik buiten stond voordat mijn afspraak zou beginnen. Wat een service!

Gesterkt door heel wat prik-ervaring ook maar gewoon zelf naar huis gegaan. Ik lijk wel een ervaringsdeskundige :(

Helaas nog niets gehoord van het pathologisch onderzoek naar de biopt die genomen is…. Dat is wel even vervelend, want met het weekend hoef je niets te verwachten… Dat wordt dus een zwaar weekend!