Om precies te zijn een coloscopie én een gastroscopie, resp. dikke darm en slokdarm.

Het onderzoek op zich is niet zo heel erg kan ik je vertellen, de weg er naar toe wel.

De dag er voor prkken, dat is nooit leuk, maar de week voor het onderzoek mag je heel veel niet meer eten. In de week er naar toe word ik gebeld met vragen in verband met mijn roesje én leggen ze uit wat je niet mag eten.
Het komt neer op, zoals ik het begrijp, niet veel meer dan rijst, gekookte kip, wit brood en honing. Maar ik ben een super makkelijke patiënt, want het gaat om mijn gezondheid en zij hebben er verstand van, ik doe dus gewoon wat ze zeggen.

4,5 kilo lichter vanmorgen dus naar het ziekenhuis gebracht, wederom door mijn lieve vrouw Annie, die mij later op de dag weer ophaalt. Ik naar boven en doorloop een spoedig proces van deze geplande slangen-ellende.
Als ze 5 seconden later waren begonnen had ik nergens iets van meegekregen, maar goed, ik heb het toch maar mooi overleefd.

Super aardig allemaal en vooral ook super leuk wakker worden als je meteen te horen krijgt dat je helemaal schoon bent. Ik lees zelfs ‘perfect’ op mijn blaadje, met foto’s!

Het staat er echt: “perfect”.

 

Totaal geen reden om je zorgen te maken dus. Een klein middenrif-breukje lijkt de schuldige, die gaat vanzelf over. Scheelt weer maagzuur in de nacht en hop, ik ben weer helemaal de oude.

Nu maar wachten wat de internist nog meer voor mij in petto heeft. Voorlopig ben ik gewoon gezond!