Inmiddels ben ik wel toe aan wat nieuws op het gebied van wedstrijdzwemmen… Wat is mooier dan zelf meedoen in het Pieter van den Hoogenband Swimming Stadium in Eindhoven met de International Swimming League (ISL)?

Pieter van den Hoogenband, hier is de toekomst!

Bestaande uit (van links naar rechts) Elissa Smaal, Chloé Delcour en Odenza Soselisa, zwembuddies van het badmutsenclubje van Blue Marlins zwemvereniging uit het Hofbad te Den Haag.

Nog een en nog een en… jaa, nu weten we het wel, we willen naar binnen!

Snel inschrijfven en te horen krijgen in welk team we zitten.

Ik zit in team geel en gelukkig mijn BFF’s ook!

Het begint nu wel echt te worden… Hier zwemmen de grootste der aarde… Zó spannend.

En het bad, dat is mooi, dat heeft Pieter mooi voor elkaar gekregen.

Ok, de tribune is leeg, helaas veroorzaakt door de beperkingen dankzij corona. Maar elke zwemmer mag één ‘rijouder’ meenemen. De moeder van Elissa en Odenza houden het voor papa dus ook lekker gezellig op de tribune.

En van de tribune zien zij dit. Ziet er echt uit he?

Oh, daar komen wij, team geel!

Vandaag ook gelijk het bewijs dat ik een dochter van mijn vader ben, want ik heb mijn telefoon bij mij en fotografeer en film gewoon overal waar het mag en niet mag :).
We krijgen uitleg over hoe en wat, fijn om te weten wat er van ons verwacht wordt. Het enige dat wij weten is dat we moeten knallen en gaan winnen, want wij zijn van Blue Marlins.

Dit is toch gaaf? Backstage én frontstage tegelijk, dat zie je zelfs niet vaak bij onze blogs.

We zijn aan de beurt, opletten!

En stiekem je camera aanhouden :)

 

En zelfs als we oplopen draait de camera!

 

Van de andere kant ziet het er dan zo uit:

 

Mmmmmm het lijkt zo best wel op het Hofbad, alleen kunnen er iets meer mensen kijken. Stiekem ook wel blij dat het niet vol zit, pffff het zou toch vol zitten…

Team geel!

En hier de toppers uit team geel.““

Papa en de mama’s klaar? Dan gaan we beginnen!

I’m ready, als jullie nu even snel gaan zwemmen, kan ik ook even laten zien wat ik kan. (je ziet mij nu ontspannen staan wachten, de stress valt mee)

Iedereen er uit? Dan… is het zo ver.

Slik… het is tijd voor mij om te schitteren. Startblok nummer 5, roze badmuts, zwart badpak en vlinders in mijn buik, maar ik weet niet of je die ziet.

En even later nog eens, maar de spanning is geheel weg. Sterker nog… ik sta gewoon (beetje onbewust) te Tiktokken voor ik een wedstrijdje moet zwemmen tegen vreemde mensen met een Italiaanse coach in het engste zwembad in Nederland. Busted, ik vind het helemaal niet zo spannend haha, zwemmen is gewoon leuk!

Wisselslag is ook gewoon leuk om te doen, kijk maar:

 

De mam’s die papa vermaken op de tribune hebben er ook nog steeds zin in.

Ondertussen krijgen wij nog wat aandacht van onze coach: Matteo Ciampi.

Met de tips die we niet eens goed konden verstaan gaan we aan de estafette beginnen. Geel lijkt op goud, dus we gaan er voor!

 

En dan zit het er al weer op. Spannend, want per uitslag worden punten gegeven en die worden opgeteld zodat duidelijk wordt welk team er eerste, tweede, derde of vierde is. Wij hebben geen idee, maar gaan natuurlijk voor goud!

 

En… goud it is!

Wat een gaaf gevoel is dit zeg!
Ik zeg ‘hier met dat beeldje!’.

 

Nog even op de foto als team, we schitteren op de voorgrond, deze ervaring pakt nooit meer iemand ons af.

Ik heb nog één wapen bij mij… Voorbereiden noemen ze dat. Want we gaan op handtekeningenjacht. Ook al hebben we nog nooit van ze gehoord, onze 4 Italiaanse coaches (met de Ciampi-on als beste natuurlijk) moeten natuurlijk ook op het shirt dat we mogen houden.

En natuurlijk een foto met hem.

En twee van de drie van de teams die helaas niet hebben kunnen winnen ;o)

 

Voor de zwemfreak, het waren Miressi Alessandro (links), Scozzoli Fabio (rechts) en Martinenghi Nicolo (die hem al gesmeerd was).

Maar dit is natuurlijk nog véél leuker!

 

Terwijl wij ons omkleden, ziet papa door het raampje dat Maarten van der Weijden zwemmen in een bak. Blijkt dat hij bezig is met een wereldrecordpoging, dàt is pas knap!

 

Dat wellicht straks, eerst even ontvangen worden en trots zijn.

 

 

Applaus voor team geel!

 

Dan moeten we weg… Dankzij corona moeten we er uit. Helaas mogen Elissa en Odenza vanavond niet terugkomen, ik wel, want ik ben ingeloot om te helpen als vrijwilliger. Ik ben ‘bakkendrager’. Wat het is weet ik niet, maar ik ben er bij!

Het is nu 13:30 en ik moet mij melden om 18:00 uur, heel blij dus dat we met z’n allen nog even 2 uur bij de Mac gaan zitten en eten.

Rond 17:00 uur komen papa en ik terug en moeten we de rest van de avond samen doorbrengen. Geen straf hoor, maar ik mis de dames wel. We komen zo vroeg omdat er een winkel van Robsport is waar ik graag even wil kijken.

Maar… we kijken eerst even of we Maarten van der Weijden nog kunnen zien en steunen.
Hij staat verstopt achter het zwembad met een hek en een bewaker er bij. Door corona is zijn hele plan in het water gevallen. Gelukkig weet hij raad en heeft hij zijn eigen zwembad op laten takelen en hier neergezet en gaat hij het gewoon toch doen… Let wel 36 uur zwemmen zonder te stoppen en zonder te slapen, en dat allemaal tegen kanker. Wat een held!

Sneu is, dat er niemand wat van weet. Er mocht geen pers over komen, want drukte is niet goed. Maar wij zijn er en laten hem niet zomaar alleen in deze uitdaging.
Omdat we alleen zijn, naast oppas, bewaking, zorg en officials, moeten we even naar hem toen om hem te laten zien dat we hem steunen. Sterker nog, ik mag op het trappetje staan om hem te zien en om te laten zien dat ik er ben.

De mevrouw die hem in de gaten houdt, en vertelt hoe Max Verstappen het doet -daar heeft hij ook nog tijd voor-, geeft aan dat hij het wel heel leuk vindt om aangemoedigd te worden. Het bijzondere is dat hij dat zelfs ook nog even laat zien, door te kijken, te lachen en zelfs nog even te zwaaien, wat een bikkel!

 

En maar doorgaan… Hij is ‘pas’ bij 7 uur, hij moet er dus nog 29!

Net als wij het ritme van de slag lekker vinden klinken, stopt hij. Zou hij opgeven? Nee toch? Neeee!
Oh, gelukkig hij pakt in een seconde of 15 een zakje prut… eten zal het zijn, en dan gaat hij weer gewoon door.

 

Gelukkig pakt hij de slag weer snel op, kijk maar.

 

Wij moeten verder, want ik ga zo bakkendragen bij de wedstrijd. Eerst gaan we nog even naar Robsport om wat kleding te kijken (en kopen, maar dat later) en een tas, bril en beschermhoes voor mijn bril te kijken (en kopen, maar dat komt pas op 5 december ;o).
Maar dan kan ik mij melden en krijg ik een T-shirt van ISL en een korte broek, klaar om te gaan!

 

De belangrijkste vraag die ik krijg als bakkendrager, wat is nou eigenlijk een bak? Nou, dit.

En die staan achter de startblokken, daar kunnen de zwemmers hun schoenen, jas, broek, sokken etc. in doen.

Leuk he om backstage te kijken. Het is leuk om hier te komen hoor.

Nou, alles staat, onze voorbereiding zit er op.

Let the games begin!

Tenminste… De muziek lijkt er klaar voor, wij ook, maar…. gaat het nu ook echt beginnen?

 

Maar dan toch, eindelijk… de grote zwemmers gaan beginnen!

Hoe gaaf is het om te zien, wat een start, wat een kracht… dat wil ik ook!

Zullen we eerst gewoon even een random wedstrijd kijken en genieten?
Oh nee, dat kan helemaal niet! Ik moet opletten! Let jij ook op, het ziet er gaaf uit, maar ondertussen in baan 4, of eigelijk achter baan 4, daar loopt een super bakkendrager, ja ik! Goed he?

 

Nu in stukjes… Bak dragen, bak plaatsen, bak pakken, bak dragen en klaar.

Kind kan de was doen.
Nog eens, maar nu met een andere start van de zwemmers, dan zie je ook hoe knalhard ze starten bij de rugslag.
En wederom, op baan 4, bakkendrager Chloé!

 

Nu even kijken naar Ranomi… Ben toch fan van haar, dus even rustig genieten hoor. Het is warm, maar ik zit hier toch wel tussen de toppers! Hup Ranomi!

 

En daar sluiten we het mee af. Nog één keer de mannen, maar ik ben klaar. Ik zoek mijn wapen, mijn zwarte stift, en ga op jacht. Gewapend met mijn gele T-shirt en die van Odenza ga ik top-zwemmers zoeken waarvan ik graag een handtekening wil.

Kijk, daar is Kira Toussaint, smile!

En. daar is Thom de Boer. Zo, van vlinderslag krijg je flinke spieren! Smile!

En daar is Ranomi Kromowidjojo, smile!

Zo dat is gelukt, maar willen ze ook tekenen?

Natuurlijk lukt dat, ik ben hier niet voor niets de hele dag. Vier Italianen en de drie zojuist genoemde toppers.

Hier los van elkaar te zien, het zijn de echte authentieke handtekeningen.

 

Snel omkleden, want we willen nog even langs Maarten om te zien hoe het hem vergaat. Wat gaaf, hij is gewoon nog bezig. HUP MAARTEN!

Doe mee, steun het onderzoek naar kanker, doneer op zijn site: mvdwfoundation

 

Moe maar voldaan komen we om 23:05 thuis, maar wat een dat, wat een belevenis.
Super gaaf, een herinnering voor het leven, en zelfs nog een herinnering om te dragen, gewoon, omdat het kan.

En alles vandaag om het thema: