Even denken… we hebben het strand eergisteren gedaan, en gister het zwembad met glijbanen… wat is er nog meer?

Nee he, we hebben meer nog eerder al gedaan, met die glijbaan-boot weet je nog?

Het vervelende wil dat het vandaag weer zo mooi weer is. 26 graden, amper wind, wat moet je dan?

Gelukkig weer geen haast. Een wat lastige ochtend, duidelijk dat een van ons (de jongste) te laat naar bed is gegaan. Na alle corrigerende gesprekken en maatregelen gaan we toch weer vrolijk met z’n vieren aan het ontbijt. Eitje, pannenkoek, croissantje, toast, je ken het wel inmiddels.

Mama heeft weer een leuke plek ontdekt. Een strandje lekker dichtbij, maar toch anders dan de vorige. Het is 15 minuten rijden en 10 minuten lopen. Maar dat deert ons niet, we lopen gewoon voor gek door het dorpje, en we zijn niet de enige.

Sterker nog, als we aankomen zijn er nog wel bedden, maar het is al lekker druk. Wij schieten het water in, het is immers een strand-dag. Je moet ons goed zoeken…

Het is een mooi strandje, hier een soort van een overzicht.

 

Maar als papa zich eindelijk heeft geïnstalleerd kunnen we even een mooie ‘uitgelichte afbeelding’ maken voor de blog. Kijken of dit de leukste is van vandaag.

Of is dit leuker?

Oh, papa hoort ‘massage’ en is gelijk weg. Schaamteloos ligt hij 30 minuten zonder ook maar één seconde aan ons te denken.

Zit die meneer nou in z’n kont te knijpen?

Hij zal wel lekker ontspannen zijn. Volgens mama doet hij de hele dag in de ‘zen-modus’ alles wat we vragen. Nou, dat willen we wel meemaken.

 

Wij gaan, naast kijken, ook lekker plonsen met mama.

 

Mama heeft er zin in, papa is klaar, maar hij pakt even de ontspanning, bestelt een drankje en blijft lekker genieten… Nou, wij vinden het ook leuk hoor!

Dan ontstaat het idee om te kijken wat het kost om op een Jetski te racen. En je weet hoe het werkt, het is net met een puppy kijken maar niet weten of je er een gaat kopen, je neemt er een mee. En zo nemen wij vandaag 2x 15 minuten Jetski racen… Allebei 15 minuten met papa, mama hoeft niet zo.

Eerst de mannen, dan weet Chloé zeker dat papa het snapt en ik zeker dat ik geweest ben, ik vertrouw papa gewoon.

Als ik zit, en papa ook eindelijk is opgestapt, krijgen we uitleg. Wat wel en niet, hoe en vooral waar we mogen komen.

En dan is het gewoon gaan!

 

Whoop! Here we go!

 

En weer terug…

 

En zus, durf jij nog?

 

Eenmaal terug, en volledig in extase, mag zus opstappen. Wat was dat GAAF zeg!

 

 

Dag losers, wij gaan even scheuren. “Hou je vast, want ik weet hoe het werkt nu!” roept papa nog, ai ai, heb ik mij even vergist in de volgorde. Voor ik het weet knallen we met 78km per uur over het water. En wat is het GAAF!

Of het leuk was?

 

Whoop, here we go (again).

 

En nóg een keer…

 

En weer terug…

 

En helaas ook voor mij is er een eind gekomen aan dit waanzinnige avontuur van scheuren over het water. Super leuk, super gaaf, dit willen we echt nog wel eens doen!

Of het leuk was?

 

We staan even stil bij het feit dat we genieten in Griekenland, bij de Griekse vlag.

Daarna dobberen we weer lekker in slowmotion op het water. Ook leuk hoor, begrijp ons niet verkeerd, maar echt snel gaat het niet.

We bestellen wat eten en eten gewoon vanaf onze luie strandstoel wat we willen, het is echt vakantie, dat kunnen we wel zeggen nu.

En tijdens het eten, ontstaat het idee om te kijken wat het kost om te gaan paragliden vanaf een speedboot. En je weet hoe dat gaat, het is maar één keer vandaag, dus moeten we wel!
Sylvain vindt het nog wel wat spannend, maar wil graag mee. Helaas is hij nog te klein voor het harnas en mag hij niet mee de lucht in. Wel de boot, en daar neemt hij (gelukkig voor ons) genoegen mee. Stiekem minder spannend en toch ook leuk.

We worden met twee Jetski’s naar de boot gebracht, toch ook mama even op zo’n ding gezeten, weet ze ook hoe gaaf dat is.

Enneuh… zwaaien maar! Zus vindt het duidelijk nog spannend….

Dan maar lachen zonder te zwaaien zus!

En daar gaan we! Zus, niet zo gillen!

Papa kijkt ook al wie er nou zo gilt, haha, zus, ik zwaai wel naar je!

En daar gaan ze. Mijn liefste zus, mama en papa de lucht in. Als ze maar heel terugkomen, want zonder hen….

 

Ze gaan hoger en hoger, ik kan ze bijna niet meer zien.

De twee mannen op de boot zijn wel erg aardig en maken er met mij een feestje van.

En best een goede fotograaf toch?

Oh, kijk, daar heb je ze weer. Ze worden binnengehaald.

 

En nog een foto met z’n vieren. Goed van die man, want deze is natuurlijk nóg leuker als uitgelichte afbeelding voor de blog.

Zonder bij te komen, duiken we in een nieuw avontuur. Kuil graven met een dam/duin er voor ter bescherming van de opkomende zee. We doen het in teams. Mama met Sylvain en papa mij met mij samen.
Even uittekenen en beginnen maar!

Ieder z’n eigen stijl en eigen aanpak zo te zien.

Team Sylvain kiest voor een bescheiden kleine aanpak.

Als het af is, constateren we dat het lijkt op een wc-pot. Wie hem heeft gebouwd, mag hem gebruiken.

Team Chloé pakt het radicaler aan, zand met daarin zeewier om het steviger te maken. Extra dikke dijk en, heel slim, iets verder van de zee.

Het is zó goed gemaakt, dat we hem vullen met water en daarna zelfs nog met moeite kunnen slopen.

En na nog wat zwemmen (best een stuk hoor) en ook wij gesloopt zijn, spoelen we ons af en gaan we naar de auto.

Maar niet zonder ijsje, zonder shoppen en zonder nieuwe dingen te kopen.

Zonnebril, T-shirt, truien…

Nu dan echt naar de auto, want het is al laat. Ze hebben de maan al losgelaten aan de hemel, wij moeten nog douchen en eten…

Bij het eten bellen we nog even met oma.

Daarna gaan we met een lekker drankje richting huis, waar we nog lang chillen en weer lekker laat naar bed gaan. Morgen, morgen gaan we vast weer wat doen. Geen idee, iets met ezels en water… maar we zien wel wat er komt. Elke dag is feest, dus morgen vast ook weer.

Maar niet voordat ik nog even mijn dance-moves laat zien.

 

 

Ondertussen in Zoetermeer wordt er ook gefeest. Mars sluit Milkyway op in de tas en kijkt onschuldig.

Zit Milkyway er echt wel in?

 

Maar ze houden wel van elkaar gelukkig.

 

 

Ja Mars, we missen jou ook!

Waar is je broertje nou?