We hebben er lang op moeten wachten. De mensen op het journaal zeggen 1985 en daarvoor 1979, maar die zijn gek, want wij hebben al eerder sneeuw gezien. Maar toegegeven het is lang geleden…

Kijk maar eens op 15 januari 2013, 5 februari 2015, 10 december 2017 of zelfs 16 januari 2021.

Maar vandaag is het zeker ook sneeuwpret!

Uitslapen voor ons bestaat niet, maar we moeten ook niet al te vroeg naar buiten.
Papa voelde al aankomen dat wij naar buiten wilden en heeft zijn wekker om 8 uur gezet. Normaal moet hij toch ook vroeg op voor ons zwemmen, dus hij moet niet zeuren.

Hop naar buiten dus. Jas aan en gaan!
Het is opvallend veel al, zeker voor wat je ziet vallen, het zijn maar heel kleine vlokken.
Eerst even poseren…

Als wij nog met ons hooft (figuurlijk) in de sneeuw zijn, heeft papa al de slee gepakt. Oh ja, dat is gaaf!
We gaan een wandeling maken, en natuurlijk elkaar heerlijk bekogelen met sneeuw.

Wat een mooie plaatjes, en dat zomaar buiten bij ons huis. Sterker nog, dit is ons huis!

We mogen op de straat lopen vandaag, er is toch amper verkeer en iedereen lijkt vrolijker dan normaal; wij ook hoor.

Sylvain kijkt het liever aan terwijl hij door zijn super sterke zus wordt voorgetrokken.

 

Het grasveld aan het eind van de straat dat in de zomer dient als speelveld, is nu helemaal wit en… nog steeds een speelveld.

Ook leuk om via het winkelcentrum even naar de hertjes te gaan, kijken hoe blij zij zijn met sneeuw.
De locale bakker heeft de ruiten ook van kerstversiering voorzien, of zal het sneeuw zijn.

Bij de Jumbo voor de deur is er geen sneeuw. Goed voor de mensen die naar buiten lopen en vergeten dat het glad is.
En voor ons maakt het niet uit, we sleeën gewoon door.

Nou, veel groen of blauw is er niet meer te zien…

Langs het fietspad, achter het winkelcentrum, lopen we richting de hertjes. Komt er opeens een sneeuwschuiver en pekelwagen in één langs over het fietspad. Snel aan de kant!

Als we er bijna zijn, wil papa ook even een stukje trekken. Maar niet veel langer dan voor de foto, daarna mag ik het weer overnemen.

Ach, het staat wel op de foto!

De hertjes zijn al uitgespeeld zo lijkt het. Ze liggen maar wat.

Eén heeft nog het respect om even op te staan, maar helaas… dat was om met zijn kont in onze richting zijn behoeften te doen. Lekker dan. Snel tijd om door te gaan.

Lekker dan… Doe je je best voor je broertje en je luie vader, krijg je ook nog een sneeuwbal op je gegooid. Wie gooide die?

 

Dan komt er een signaal vanaf de slee dat het koud is. Niet veel langer daarna wordt het signaal luider en serieuzer.

Snel doorlopen!
Maar niet snel genoeg, want het signaal gaat over in een continu-geluid. Wel handig dat er automatisch pekel uit zijn ogen komt, een soort natuurlijke afweer tegen sneeuw.

Helaas is het niet genoeg om het warm te krijgen en wordt hij met professionele liefde ontvangen, omgekleed, warm gemaakt, voorzien van warme (soja) chocolademelk en warm-gewreven met een dekentje.

Genoeg warmte, liefde en aandacht zorgt voor ondooiing. Een lekkere pauze zet toch aan naar meer.
Deze keer gaan we met z’n vieren naar de Jumbo (maar niet met z’n vieren als set naar binnen hoor). Mama gaat voor het eerst vandaag ook de sneeuw in, zullen we haar verrassen?

 

Super spannend! Hoe loopt dat af. Kijk snel deel 2:

Deze keer met maillot, broek én ski-broek. Mij krijg je niet meer gek.

Want dat was ik al.

Vangen mam!

 

Terug van de Jumbo, kleine boodschappen doen, maken we op meerdere plekken een sneeuwengel.

 

 

Hé, wie was dat?

 

En thuis is er nog meer dan genoeg energie over om sneeuwballen te gooien.

En wie is er weer de sjaak?
Precies, papa!

Ok, en het huis, er kunnen wel wat mooie raamversieringen bij toch?

 

Tijd om weer even op te warmen. Maar wij zijn nog niet klaar met spelen hoor… Straks weer.

Even later gaan papa en ik een rondje maken. Mama en zus blijven even binnen. Leuk om even flink sneeuwballen te gooien en daarna een wandeling met de slee te maken. Ja, papa loopt en ik zit, zoals het hoort.
Voor we klaar zijn belt zus, ze wil toch mee doen.

Nou, prima, we komen er aan!

En zo wisten wij onszelf nog wel even te vermaken. Eerst nog met papa, en daarna ook zonder.

Allemaal nat, koud, moe en gelukkig. Wat is sneeuw toch heerlijk!

Ben benieuwd hoe de wereld er morgen weer uit ziet. Of… wie weet doen we nog een avondwandeling. Gister en eergister ook al gedaan. Wie weet… Als het zo is, vernemen jullie het vast vanzelf.

Ja hoor, we gaan nog één keer naar buiten. Gezellig, lekker en gezond. Wel weer goed ingepakt, want het is erg koud. Even lekker een wandeling maken.
Even snel een foto maken, speciaal voor jullie.

Kijk nou hoe mooi het is:

En ja, we waren er echt allemaal, kijk zelf maar.

 

Nog één laatste belangrijke boodschap: