Papa vroeg of ik even mee ging naar kantoor. Hij moest wat ophalen. Nou, tuurlijk. Leuk uitje toch?

Een super mooi en groot gebouw waar je kan sjoelen, tafeltennissen, tekenen op en whiteboard, etc.
Maar er is één ding dat er uit springt. In de grote zaal staat een podium, iets dat mij als magneet trekt. Op dat podium staat een katheder, het episch centrum van de magneet die ik voel trekken, daar, daar hoor ik te staan.

Hij is nog wat hoog, maar dat maakt mij niet uit, schoenen uit, op de stoel en onvoorbereid geef ik mijn speech met alle ingrediënten van de afgelopen week. Het onderwerp van het spel van zojuist, de spreekbeurt van zus van de afgelopen week en al wat ik ter plekke tegen kom. This is my time, listen, behold and be silence.

 

Om even de energie uit de zaal kwijt te raken neem ik één keer de glijbaan. En dan gaan we weer naar huis, het zit er op. Dat was de afsluiting van het jaar, de laatste speech voor KIVI nu, nu is het Kerstvakantie! We glijden het nieuwe jaar in, woehoe!