Het is zaterdag, zwemmen zit er al weer op… wat nu dan? Nou… we kunnen naar een dierentuin of naar een dierenwinkel. Of… we gaan naar een dierenwinkeltuin! Het kan niet gek genoeg of wij gaan er heen, en we hebben er 2x zin in!

Maar, vraag je je vast af, wat is het nou, een dierenwinkel of een winkeltuin? Haha, nee het is een dierenwinkel met een dierentuin. En de winkel op zich is al een belevenis, die is al zó groot! Maar als je dan de slagboom door mag (moet je wel voor betalen, onze museumjaarkaart geldt er gewoon niet) dan sta je opeens in een heel andere wereld.
Weet je wat, we nemen je weer mee in wat highlights van onze dagje in Den Haag. Alles zien? Lekker zelf gaan.

Door ons enthousiasme en zin om de dierentuin in te gaan, maken we geen foto’s in de winkel. Als we de slagboom door zijn, duiken we gelijk de grotten in om te zien wat daar allemaal is. Gelukkig passen onze handen in de hand-vorm, zodat we…. ja, wat doet dit ding eigenlijk? Ach… kom we gaan verder.

Het is best klein, zelfs Sylvain moet bukken. Papa en mama weten zich door enkele tunnels de wurmen, maar ze hebben geen zin om overal te komen… Wij gaan wel vooruit om te zien wat echt leuk is.

Maar hier moet je echt heen. Hier kan je je hoofd in een glazen bol doen als je gaat staan. Nou ja…. als ik ga staan, papa moet bijna liggen om er in te kijken. Gelukkig lukt hem dat nog wel. En zo staar je opeens in de kont van een echte vogelspin… brrr als hij maar geen scheet laat!

Diep in de grotten met licht van boven toch leuk om even een selfie te maken met papa.

Buiten de grotten is een goud/muntjes/steentjes-zoek-plek. Erg leuk om te doen, en er liggen interessante schelpjes en steentjes. De muntjes en het goud is vast heel vroeg op de dag al gevonden. Maar wij geven ons niet zomaar gewonnen, we hebben de tijd om even lekker te zoeken en te spelen. Het is net een grote zandbak.

Maar wel een met dinobotten en instortingsgevaar.

Papa staat op de brug boven ons en kan ons zo goed zien.

Mama staat naast ons bij het glas en kan ook goed gezien worden door papa haha. Mama houdt onze steentjes vast in een zeefje, zo kan ze ons mooi helpen.

Als we onder elke zandkorrel gekeken hebben gaan we verder, kijken wat er nog meer te doen is. En zoals het bij een echte dierentuin hoort zijn hier ook echte dieren. Bekende en minder bekende.

En heel kleine die dicht bij het glas lekker zitten te eten, lief he?!

Als we op de viersprong een andere richting kiezen, staan we op eens in een reiswereld of zo. Overal koffers en kisten, waar gaan we nu weer terecht komen.

Oh ja, natuurlijk, logisch… de pinguïn-school. Dat hadden we kunnen verwachten. Goed opletten anders weet je straks niet hoe je moet lopen. Grappige schoolbankjes, zullen pinguïns ook met hun eigen veren kunnen schrijven?

Sssssst! De meester is aan het vertellen. Het was zó grappig dat we niet meer weten waar de les over ging, maar deze meester kan wel heel leuk vertellen. Als dit zijn eerste les was, zijn wij benieuwd naar zijn latere lessen…

Als we de hoek om gaan staan daar allemaal rare beesten. Wat dacht je van deze?

Oh oh… Ho… Stop! Ik moet plassen!

———————–
A FEW MOMENTS LATER…
———————–

Mmmm we hebben een andere afslag genomen blijkbaar… Hier wonen de trollen. Logisch, dat zit natuurlijk niet bij de enge beesten en ook niet bij de pinguïn-school. Mmm zullen pinguïns eigenlijk trollen eten? Nou, dat vragen we ze straks wel even. Eerst maar eens genieten van de trollen. Lekker genieten hier.

Kijk nou hoe lief ze aan het spelen zijn.

Hé, hier is nog meer… een trap omhoog, waar gaat die heen? Precies, one way to find out!

Een beestenboel dus… En de uitgang, dus we gaan nog even terug.

Onder de trap zitten de stepping stones. Dat betekent meestal opletten op het behouden van droge voeten. Ok, jullie kennen ons, we hebben een reputatie, maar deze keer ging het goed hoor. Een aantal rondjes gedaan in deze mooie druipsteengrot en met droge voeten en zonder krassen op ons hoofd doorgekomen.

Nog een rondje?

Als je even niet op let waar je loopt, kan je zien wat de trollen of wellicht mensen voor ons van lang geleden hier op de muur hebben geschilderd. Grappig te zien dat hun billen zo laat zitten, dat moet een oud volk zijn, zo mager zijn wij ook niet.. Zal dat het volk zijn waar Sylvain vandaan komt?

Vleermuizen laten zich een stuk minder makkelijk fotograferen dan deze aap met harige koptelefoon. Schattig he? Wij zijn benieuwd naar welke muziek hij luistert, maar we kunnen het helaas door het glas niet horen.

Wat zeg je? Gaan we uitvaren? Ok, gooi de trossen los!
Hier is weer een ander gebied… achter de dozen bij de rare dieren waar ik moest plassen komen we nog even terug, zodat we echt alles gezien hebben. De boot gaat er vandoor, springen wij er snel vanaf om verder te gaan met deze leuke ontdekking.

Blah! Een open riool, ziet dat er echt zo uit? Bah!

Het is rijp en groen en ligt door elkaar heen… Hier een levend klein beest en als je twee stappen verder zet zie je een super groot beest aan de muur hangen… Nou, beter zo dan anders om!

Oh, de stationshal, een logische plek, naast de boot en onder de pinguïn-school.

En een gang verder op zit iemand heel hard te werkden. Dat moet een wereldreiziger zijn, want er hangen allemaal dieren aan de muur die je niet zomaar ongemerkt uit de dierentuin kan halen.

En deze beesten leven dan weer wel. Grappig om toch nog eens te mogen zwemmen, maar deze keer met deze lieve diertjes.

Papa en mama willen natuurlijk ook weer zo’n foto…. Stelletje na-apers!

Als we de dierentuin uit zijn gaan we de dierenwinkel in. Maar ook hier word je goed herinnert aan het feit dat het thema ‘dieren’ is, want hier staan ook gewoon levende dieren. En zo is het toch een dierentuinwinkel he?
Als je goed kijkt zie je op een van de foto’s een heel raar dier rechts in het midden verschijnen…

Raaaa!

Vermoeiend hoor zo’n lange tocht met de meest verschillende dingen. Even zitten bij het restaurant dat vol is. Corona heeft ook nadelen, we moeten wachten, maar mogen niet wachten.
Dan gaan we even terug naar de winkel, maar bij terugkomst blijkt er een rij te staan… Ja, zo kan het niet hè?

Gelukkig kunnen we toch een tafel veroveren en eten we even wat, want ook wij zijn dieren die moeten eten.
Joehoe, even lachen!

Kijk, bij de dames gaat dat in één keer.

Joehoe, even lachen! Pfff dat je het nu nog niet snapt.

Goeie lach papa, zullen we nog even samen op de foto?

He Freek Vonk, dit durf jij niet he? Holymoly, een super krokodil of aligator…. ik weet het niet… lastig hoor… wellicht moet ik nog even verder leren om ook bioloog te worden.

Wat was het weer een fantastische dag en wat hebben we veel dieren gezien. Het blijft bijzonder om dieren zo te zien en we delen het graag met jullie. Onze Bassie is papa, hij regelt de beelden en geluid, wij presenteren en achter de schermen doet mama eigenlijk alles. En daardoor kunnen wij lekker genieten, wat een bijzondere dag weer! Nou ik ga lekker slapen, laterrrrrr!