Zal dit dan eens een museum waar we André Kuipers niet tegen gaan komen? Vandaag doen we, met oma, het Nederlands Militair Museum aan. Vast gaaf!

In ieder geval is er wel een mooie binnenkomer, wat een groot -en eigenlijk best eng- ding zeg zo’n tank.

Wat zou je verwachten in een militair museum? Vliegtuigen… zijn er meer dan genoeg.

Uniformen en harnassen? Niet zo’n beetje ook!

Een overzicht van oorlogvoering door de jaren heen. Nadat de mensen wat zwakker werden en niet meer in een stalen harnas wilden rondlopen, werden er boten en later vliegtuigen uitgevonden.

Belangrijk om in de tussentijd ook uit te vinden is cartografie, anders weet je niet waar je heen moet varen of vliegen en dan ga je misgooien of schieten… Niet handig.

En tegenwoordig gaat het iets anders. We gebruiken meer van de lucht en doen alles vanuit onze oude stoel.

Begin van de Tweede Wereldoorlog wordt hier even fijntjes uitgelegd. Naast triest, wel heel mooi uitgelegd. Wat moeten die mannen het spannend gehad hebben. Wij vinden een dag naar school al spannend, maar we hebben gelukkig nog nooit iemand dood zien schieten of zelf geraakt.
Ok, Mrs. Muffin is afgelopen week overleden, we hebben haar met de hele klas begraven. Maar het was een natuurlijke dood, een dwerghamster kan immers maar ruim een jaar worden…

Maar goed, daar ging het niet over. Waar ging het ook al weer over? Iets met dood gaan? Nou, dat kan ik op commando!

Raarder dan dat… Oma kan vliegen!

Papa kan zelfs vliegen als superman…

Van oma weten we het niet zeker of ze echt kan vliegen, maar van papa wel. Dat kan hij niet!
Het moet nep zijn… En als je een foto maakt van een andere hoek, zie je ook dat hij ons zit te foppen, het is fake nieuws!

Mama zet haar beste beentje nog voor, maar nu we door hebben dat we van een ander hoek moeten fotograferen is het kansloos mam, let it go!

Deze mooie Fokker hebben we volgens ons ook in het Luchtvaartmuseum gezien, daar hebben we geleerd dat je je eigen propeller niet hoeft te raken als je een andere vinding van Fokker gebruik. Wel zo handig.

Hier, in het midden van het museum, zijn allemaal leuke doe-dingen. Daar houden wij wel van.
Drie verschillende beschermingen voor het lichaam en daar met een zwaard op testen of het pijn doet? Geef mij het zwaard maar, ik zal je leren!

Of wat dacht je van achter een andere straaljager moeten vliegen om hem kapot te schieten. Blij dat hij niet terug schoot, want we bakten er niets van. Sterker nog, waar was die andere straaljager de hele tijd?

Dan maar kijken of we de grondtroepen kunnen assisteren met een goed ritme om op te marcheren.

Lastiger dan we dachten, maar er is er geen een gevallen. Dat is toch een mooi resultaat in de oorlog?

Oma speelt met het beeld vanuit een helicopter waarbij ze mensen moet zoeken met een dag- of nachtijker. Ik geloof niet dat ze ze heeft gevonden… Hoop maar dat het een aardige vijand was, want strak schieten ze oma’s hand er nog af.

Mochten ze dat doen, dan zitten wij klaar om aan te vallen. Een in een tank om ze een lesje te leren.

De ander vanuit de lucht om ze het voor eens en altijd af te leren. Niet aan onze oma komen hoor!

 

Alle flappen zijn getest, oma, je hoeft alleen maar te roepen!

Ook goed om te kunnen is een paadje bewandelen op een paard zonder doodgeschoten te worden. Maar het blijkt niet ons ding…. Het is gelukkig niet echt, want dan konden we deze blog niet meer schrijven.

Genoeg overal aangezeten, ingekropen en opgezeten, we gaan weer even verder.
Ze hebben het super mooi vernieuwd hier, maar dan nog lijkt het alsof ze ruimte te kort hebben, ze hebben zelfs vliegtuigen aan het plafond gehangen. Wel gaaf, het is net of er een over je hoofd vliegt.

Oh, de Dam op 4 mei. Dat zat er dit jaar niet in. Toch mooi om te zien vanaf deze hoek, dat kan normaal niet. Dat is exclusief voor de stoere mannen en vrouwen die ons veilig houden.

Wat gaaf he die rupsbanden, dat moet lekker rijden.

Deze rijdt wat minder goed, maar kan wel mooi in de lucht hangen, moeten we ook eens doen pap en mam!

Jaja, maar eerst groeien… Nou dat is goed, dan willen we graag wat eten. Even ontspannen is wel goed, maar we zijn toch nog niet klaar?

We hebben buiten nog niet gezien!
Zin of niet, we gaan op de foto, al moet er een geforceerd op.

Nu gaan we over naar doe-tijd. Laten we eerst eens een tent opzetten.
We krijgen een formulier met allemaal opdrachten om te kijken of wij geschikt zijn. Een tent opzetten, als we dat niet kunnen?

Mmmm wel veel onderdelen. Die van thuis floept in één keer open… Maar we gaan er voor om het toch te laten lukken.

Goed kijken op de uitleg en knallen!

En met knallen bedoelen we niet alleen ons best doen, maar ook gewoon kei hard knallen met de hamer!

Voor je het weet stamp je een tent uit de grond en kan je er in.
#geschikt

Afbreken is makkelijker en gaat sneller.

Daarna moeten we een code kraken. Knippen en met een splitpen de code ontrafelen. Makkie! Zeker omdat oma, papa en mama het sneller kunnen dan wij.

Dan het lastigste onderdeel… Knopen leggen. Nou, zet ons maar op half- of ongeschikt… Waarom niet gewoon een schoenenknoop?

Wow, dit is serieus… In de houding staan om te kunnen groeten, dat ziet er spannend uit.

Hoofd omhoog, borst naar voren en kin omhoog, check.

Klaar om te groeten, geef acht!

Ondertussen hebben de wespen het een stuk minder goed dan wij. Of hebben wij het zo goed omdat zij het minder goed hebben. Mmmmm nou, in ieder geval werken deze vallen wel heel goed. Dank hiervoor, wij hebben er geen last van gehad.

Dan de stormbaan, altijd leuk. Eerst maar eens 5 push-ups doen en nog eens 5 voor zus, want die schoot wel heel snel de baan op.

En dan de baan op, achter zus aan.

 

Hop hop hop en we zijn al weer klaar.

 

 

Aftekenen die kaart, we zijn geschikt!

Even langs de toiletten, het ziet er niet zo uit, maar het zijn echt wc’s.

En dan snel in de rij voor een ritje in een rupsvoertuig. Dat wat we graag eens zouden willen voelen wordt werkelijkheid! Here we go, onder begeleiding van papa.

We hebben ons goed vast, dat was de tip van de chauffeur… of hoe heet iemand die een rupsvoertuig bestuurt?
(als jij het weet, laat het weten in de comments onderin aub)

 

Hij zit ook klaar om te scheuren, let’s go!

We rijden op een speciaal terrein, lekker heen en weer.

 

Van dichtbij is het ook leuk, maar het trilt wel wat.

 

Het lijkt alsof het minder leuk wordt, maar dat is niet zo hoor, zeker bij Chloé niet, die geniet er duidelijk (ook) van.

 

Oh, we zijn er al weer. Tja, aan alle leuke dingen komt ook een einde. Maar wel heel gave herinnering en beleving.

Sesam open u…

 

Euh, heet die man echt Sesam?

Daar komen we nooit achter, want we gaan naar huis. We lopen langs de ijskraam omdat de slushpuppies helaas niet meer uit de machine komen vandaag en nog even langs de kassa, want de kaartjes voor de mini-jeep hebben geen zin meer. Wel gekocht, maar niet meer te gebruiken, die zijn al opgeruimd. Beetje raar, maar gelukkig lossen ze het keurig op voor ons en gaan ze zelfs met twee bouwpakketten extra naar huis. Iedereen blij en wij weer genoten van een leuke en leerzame dag met papa mama én oma. Het lijkt wel feest, zoals altijd.