Het is snik heet, naar oma zijn we gister al geweest… Wat kunnen we vandaag nog doen? Naar een museon?

Tja, het is zondag, het is mooi weer en er is geen zwemmen. Door de temperatuur vandaag (34 graden Celsius) weten we dat het strand geen zin heeft. Geen veilige ruimte, hete voeten en een totaal knal-rode papa. Niet doen dus…

Zelf vermaken? Dat kan hoor, het is een perfecte dag om te leren skeeleren of skaten of inlinen, wat je wilt.

Maar we houden het niet lang vol zo. Te warm… boeken zijn al weer uit, dus wat nu? Op een bootje ergens is lekker, maar wel warm… We kunnen ook naar een museon. Een wat? Museon… Kijk maar…

Jaja, kijk maar met je armen omlaag, dan zien we je gezicht een beetje…

Het is een van-alles-wat museum. Na Trix te hebben gezin in Naturalis verwacht je dit niet hier… Je gaat mij toch niet vertellen dat hier ook weer André Kuijpers rond hangt he?

Gewapend met een online gereserveerd tijdsslot en 4 museumkaarten kunnen we lekker vlot doorlopen. Maar niet voorbij de wc, dat is -zo viel ons op bij het nalezen van de laatste musea-blogs- stap 1 van een museumbezoek.

En wat zie je als je binnen bent? Plastic, overal plastic, plastic en nog eens plastic. Je zou je er bijna voor schamen.
Hier een foto van een winkel in Azië (wij denken China) waar je van alles kan kopen. Zelfs de verkoper schaamt zich, of zal ze echt liggen te slapen.
En toch, eerlijk is eerlijk, als wij hier naar binnen mochten, zouden we toch gaan zeuren om wat leuks… want zo zijn wij!

:o)

Maar het is toch echt wel een serieuze kwestie hoor… Het is echt overal als je er zo over nadenkt, en dat laten ze je in dit gedeelte van het museon wel zien.

We krijgen de neiging om voor alle posters te gaan staan voor een foto, maar wees gerust, dat doen we niet.

Wel lekker om even te zitten en een filmpje over plastic dopjes te kijken. Het is wat saai en de boodschap ontgaat ons, maar de rust in de benen is wel even lekker.

Dan gaat de plastic-confrontatie verder. Deze jonge aalscholver is overleden omdat hij niet meer at. Zijn maag zat vol, maar er kwam geen poep uit… Het plastic werd niet verwerkt. Arm dier, allemaal menselijk afval -van plastic natuurlijk- in z’n maag. Van aansteker tot potje, niet normaal!

Het lijkt voor de nog tv-kijkende generatie logisch, maar dergelijke beelden worden natuurlijk mogelijk gemaakt door National Geographic. De zender met het eenvoudige maar o-zo-bekende logo.
Het origineel staat gewoon hier, met camera er bij om te poseren, hoe leuk!

Hier wordt nog even uitgelegd hoe één rietje langzaam vergaat tot ruim 48.121 stukjes. En dat micro-plastic dat is pas het probleem.

Tijd om wat te eten, want we hadden al honger. Ze hebben hier van alles, maar volgens de medewerker waren ze net leeggeplunderd. De mevrouw voor ons gaf ons al aan dat er niet heel veel meer was, zelfs geen broodjes kroket dat zij graag wilde hebben.

Net als wij… dat is balen.
Maar papa hield vol en vroeg of er toevallig nog broodjes kroket waren. En….. spannend…. we vragen immers naar de bekende weg… maar… ja, dat kan. We houden onze adem in… er zal toch wel een ‘maar’ komen.
En ja hoor, daar is ie: “ze moeten nog wel even in de frituur”.

Serious? Waar halen ze die normaal dan vandaan? Wahaha. Papa kan het niet laten toch te vragen hoe ze het normaal doen… we zien z’n vinger gaan naar een warme lamp in het midden van de keuken. Nou ja, veeg ons maar op…. Maar we hebben heerlijk genoten van een vers gefrituurd broodje kroket.

En dan zo snel mogelijk het Museon weer in. Er zijn nog veel meer dingen te zien. Zo gaat een groot deel van het Museon over een oud lijk. Dat klinkt niet aantrekkelijk, maar als je bedenkt dat het hier over de geschiedenis gaat en een aap-mens uit de ijstijd (of z0) is gevonden en wij als echte rechercheur moeten gaan bepalen waar hij is gevonden en welke gegevens we kunnen halen uit de spullen die vlak bij het lichaam zijn gevonden is het toch wel even heel echt.

 

Het is een super groot Museon, dus we vliegen wat stukjes door, als het je wat lijkt, moet je lekker zelf maar gaan. Het is in Den Haag en leuk, dat kunnen we wel verklappen!

Wat dacht je van evenwicht houden en peddelen met je armen om te zien of je het in het echte koude water zou overleven. Zou jij omslaan?
Ik niet…. hoe hard ik ook beweeg, geen beweging gedetecteerd. Ik zou een super-ijsman zijn.

Allemaal informatie over land en ijs, over andere tijden en delen van de wereld. Gaaf om te zien, het is makkelijk inleven zo.

Ook over het nu, zoals bijvoorbeeld: “mag je deze vis eten of moet je hem teruggooien?”. Hier kan je hengelen tot je een ons weegt en krijg je informatie over wat je gevangen hebt en of je je schuldig moet voelen als je het opeet.

Maar het gaat ook over energie, zonne energie en ook bewegingsenergie. Grappig, we mogen dansen om te zien wie de meeste energie opwekt.
Een harde les, want met mijn ruim 15 kilo blijkt dat ik totaal geen energie opwek. Zou het waar zijn dat papa en mama af en toe leeglopen aan energie van mij? Ik kan ze dus niet opladen :o(

Wat ik wel heel goed kan is dood spelen. Net als deze mummie… of is het een fossiel? Nou ja, oud is het zeker!

Concreet wat doen tegen vervuiling kunnen wij dan wel weer heel goed. Goed dat we in de spelletjes hal ‘wack the moll’ hebben geleerd, want daar lijkt het wel een beetje op.

9 augustus 2020… Wij waren het ook even vergeten, maar het is vandaag precies 75 jaar geleden dat op Japan twee atoombommen zijn gegooid. Dat wordt, volgens het verhaal, herdacht met gevouwen kraanvogels. Een Japans meisje zou een wens mogen doen als ze er 1.000 had gevouwen. Helaas is haar dat niet gelukt, maar over de hele wereld helpen we haar toch nog door nu nog steeds deze mooie vogels te vouwen. En dat hoef je ons maar één keer te vragen.

Even productie gedraaid… Mooi he? We hopen stiekem dat het toch helpt.

Dan krijgen we een les over ons toekomstig eten. Wellicht moeten we maar wat minder zeuren over het eten van nu, want meelwormen zijn hier op deze tafel nog de minst smerige.

Na het invullen van allerlei vragen over onze visie op deze aarde, krijgen we de uitslag. Ik weet niet of het goed te lezen is, maar een weldoener, dat heb ik er van onthouden.

De evolutie van de mens… Goed kijken, want ik ga ‘way back’.

Een interessante film over vulkanen, ik mag hier toch wel op een Amerikaanse manier op een stoel gaan zitten? Heb ik ook eens een grote kont ;o)

Dan gaan we de studio in. Sylvain presenteert, mama is de gast en zus filmt.

Dames en heren, welkom bij onze show!

Cameravouw blijkt een vak, want dat inzoomen is best lastig…

Maar het lukt zeker wel hoor, net zoals een goede presentatie.

Eerst maar eens backstage kijken hoe het er aan toe gaat, maar dan wel tijdens een uitzending.

 

En dan… heel ernstig nieuws, het gaat over Australië…

 

Gelukkig was het fake news!

Even verder op staat al heel wat jaren een gezin met een kind te poseren. Blij dat er airco is zeg, zo te zien staan ze al even.

Tot onze grote verbazing is het toch weer waar. Ook hier zweeft André Kuipers rond, die man is ook werkelijk overal aanwezig. Is het wel een mens? Wellicht is  het een buitenaards wezen!

Wow, kijk, hier kan je naar het behang kijken!

Oh, hier kan je weer foto’s maken. Je kan een actiebord bekladden, maar dat vind ik zonde van het milieu.
En dan sta je zomaar tussen de rode panda’s of de pinguïns. Wel jammer dat de camera niet heel goed is, zo kom ik er maar hakkelig op te staan.

Als klap op de vuurpijl toch nog een dino in herhaling kunnen zien. En dat naast al die verschillende nieuwe en oude dingen, een leuk museon met al die afwisseling. Leerzaam en leuk, geslaagd dus!