Een paar weken geleden was het wel duidelijk dat dit er aan zat te komen, maar niemand -en ik zeker niet- had verwacht dat het zo snel zou gaan…. Vandaag mijn A-diploma gehaald!

105 lessen geleden begon ik aan mijn eerste les voor mijn A-diploma. Met surfpak aan omdat het water nog te koud was en met twijfels over mijn fijn-motorische skills heb ik doorgezet en ben ik net zo lang door gegaan totdat ik vandaag eindelijk mijn diploma mocht halen. Helemaal zelf gedaan, maar wel met steun en begeleiding van zus, mijn ouders en natuurlijk mijn juf en meesters van Zero2Hero die mij er regelmatig doorheen schreeuwen.

Zo’n dag begint natuurlijk met een goede nachtrust.

Wat is het beste wat je kan doen als je einde middag moet afzwemmen?
In de ochtend nog een keertje oefenen.
Het is ook leuk om één keer te mogen lessen terwijl zus niet meer op zwemles zit (zie hier), eigenlijk mijn eerste zwemles alleen.
Maar natuurlijk ben ik nooit echt alleen. Papa is gewoon bij mij. We zijn zelfs vroeg, ik mag nog heel even bij hem zitten, want het regent en is koud buiten. Om te voorkomen dat ik ziek word, wachten we even en pakken we voorin de tijd voor een leuke selfie.

Eigenlijk is het niet veel anders, mijn baantje en mijn juf zijn nog gewoon mijn baantje en mijn juf. Plankje er bij en knallen maar.

Ik mag even alle slagen oefenen, zelf borstcrawl.

Eerst even goed adem halen, want mijn hoofd moet onder water…

Als die onder is, moet ik zo snel mogelijk malen met mijn armen. Dat gaat best goed, maar niet al te lang…

Want je moet toch weer adem halen? Hoe doen die anderen dat toch?

Het is wellicht niet heel charmant, maar ik vind al dat water in mijn gezicht maar niets.

 

Lang verhaal kort, niet mijn beste les, maar dat hoort wel een beetje bij de generale repetitie toch?
Snel afdrogen en een onesie aan. We moeten snel zijn i.v.m. de corona-regels die gelden, maar met mij natte kleren alleen een kamerjas aan is niet genoeg voor vandaag. Maar dat lukt ons door goed samen te werken. Voor ik het weet staan we buiten en gaan we richting huis, waar de dames een heerlijk ontbijt maken met een verrassing.

Gelukkig maar, want ik heb super honger!

Tja, wat doe je na het eten? Even schoonmaken… stofzuigen en de vloer schoon stomen.

En terwijl ik hard aan het werk ben, maakt zus pannenkoeken. Niet voor haarzelf, want ze lust ze niet, maar waarschijnlijk voor mij, lief he?

Wat? Nee! Ze gaat toch niet gooien he?
Oh ja, ze doet het echt!

Hij vliegt echt… maar nog beter, ze vangt hem ook op!

Ok, hij is dubbel gebouwen en het is maar net raak… maar toch, she did it!

Toeval?

We gaan het zien…

Nee, ze is gewoon echt goed!

Dat kan ik ook!

Toch?

Oeh… Jaaa… en neeeee! Ah, wat is het nou? Ik bleef goed kijken naar de pannenkoek, het moest dus wel goed gaan.

En toch krijg ik het voor elkaar om een halve pannenkoek in de pan te houden en een halve op de grond te zien vallen.
Nou, half goed is ook goed toch? De pan is halfvol! Ik vind het knap.

En… daar gaat het vandaag toch niet over, want het gaat vandaag over mijn afzwemmen.
Omdat papa er gelukkig in onze straat al achter kwam dat hij zich een uur had vergist (gelukkig te vroeg en niet te laat) konden we nog even terug om nog wat Bob de Bouwer en Pieter Konijn te kijken. Maar uiteindelijk was het toch echt tijde om te gaan. Zwemkleding aan om zonder om te kleden te kunnen afzwemmen.

Nog steeds goed op tijd geiten papa en ik nog wat buiten de deur voor we naar binnen mogen.

Binnen gaat, net als bij de oefening een paar weken geleden, allemaal heel snel. Amper binnen en we moeten al klaar gaan staan om wat uitleg te krijgen. Wat zijn al die andere kinderen groot zeg! Gelukkig doet die lange slungel A en B tegelijk…

Ok, there we go!

We gaan wat baantjes heen en weer, schoolslag, want dat is de belangrijkste slag die we moeten laten zien.

 

Op een gegeven moment moeten we op de rug, ook de rugslag moeten we laten zien.

Mark had al een aantal keer geroepen dat ik rustiger moest zwemmen, maar ik wil zo graag de rest bijhouden.
Myrthe, Ruben, Mark, zus, papa en mama blijven maar herhalen dat rustiger zwemmen sneller gaat, maar ik heb dat gevoel niet zo.
Mark probeert het mij, ondanks het afzwemmen, toch nog even uit te leggen. Ik moet ook hier -dus niet alleen tijdens de les- laten zien wat ik echt wel kan.

 

Ok, ok… got it.

Als Mark tevreden is moeten we het water uitklimmen op de hoge rand.
Appeltje eitje.

Dan moeten we zorgen dat we voldoende afstand hebben van onze buurzwemmers, zodat we zonder elkaar te raken opnieuw te water kunnen gaan.

Drijven maar! Op m’n rug en op m’n buik… Mijn benen zakken wat weg omdat mijn schoenen zo groot zijn, maar het gaat mij toch prima af.

Hop, weer naar de kant voor de volgende oefening.

De kant op klimmen hadden we toch al eens gedaan?

We mogen naar onze ouders om onze kleding uit te trekken. Geoefend als wij zijn, is het zo gebeurd. De rest doet er nog even over… Maar geen probleem, ik kan prima alleen daar wachten.

Daar sta ik dan, te wachten op de volgende oefening, mijn lievelingsoefening: door het gat heen duiken.

 

Het lukt iedereen, goed he? Dat gebeurt niet altijd weet ik, zelfs zus is het een keer niet gelukt, het kan dus de beste overkomen.
Maar goed, wij moeten verder, de volgende oefening staat al weer op het programma. Eén baan borstcrawl, één baan rugcrawl en dan weer even schoolslag om het nog een keer te laten zien.

 

En terug…

En, zoals reeds gezegd, nog wat heen en weer schoolslag. Ondanks dat we allemaal een beetje vermoeid zijn -hoe heeft zus dat gedaan 2 km vlinderslag– ziet het er toch goed uit.

Nog wat foto’s om wat te kiezen te hebben als profielfoto.

En dan begint de laatste oefening. We mogen met een bommetje onze ouders nat spetteren en dan even te watertrappelen.

 

Woehoe, BOMMETJE!

En dan nu… watertrappelen.

En afgeleid worden door papa mag, de lach mag op het gezicht want ik weet dat dit het laatste onderdeel is.

Nog even genieten.

Dan zwaaien, speciaal voor jullie blog-lezers.

Oh, het zit er op. Dat ging snel.

Snel er uit en naar achter, daar krijgen we onze beloning.

 

Helemaal gelukkig, blij, tevreden en moe. Wat ben ik blij en trots op mijzelf. Een ‘A’ voor in mijn schildje en natuurlijk mijn diploma-A.

In de auto snel mama en zus bellen om te vertellen wat mij gelukt is.

Thuis zitten ze te wachten om mij op te vangen vol feestelijkheid met ballonnen, teksten op de ramen én natuurlijk cadeautjes.

En ook oma is er, daardoor ook mijn officiële eerste medaille. Zó gaaf!

Omdat ik ook wat kreeg toen Chloé haar diploma haalde, krijgt zij ook wat nu ik mijn diploma heb. Toch mag ik het voor haar uitpakken.

Mij maakt het niet uit, want ik heb dit:

Het was een super mooie en leuke dag