Yes, na al die lessen, 101 lessen op precies te zijn, mag ik eindelijk op voor mijn proefexamen. Afzwemmen alsof het voor mijn A-diploma is, maar dan nog als oefening. Maar als het goed gaat, komt er wel een diploma en een beloning. Lees snel door of het gelukt is.

Maar zoals elke zaterdag begint de dag met zwemles. (proef)afzwemmen of niet, de les gaat door. Eenmaal thuis eten we traditioneel gezamenlijk noodles met gyoza, lekker en gezellig.

Na wat hangen en lekker een film kijken is het voor de dames genoeg gerust. Zij gaan op de fiets naar de stad om lekker te shoppen. Stiekem een cadeautje halen voor mij zeker. Nou, ik doe alsof ik het niet weet, dan is het nog een verrassing.
Nog een uurtje en dan moeten wij, de mannen, ook weg om naar afzwemmen te gaan.
Een gepast afscheid dus voor ze op de fiets stappen.

En dan is het stil in de tuin…

Papa pakt de tas nog even in, de meeste kleren zijn inmiddels wel weer droog. Slippers aan en gaan met die banaan!

Eenmaal in Voorschoten, want zo ver is het om af te mogen zwemmen, nog even snel plassen en handen wassen voor we gaan beginnen.

Binnen is het rustig. We zijn de tweede die binnen komen en moeten gaan zitten op nummer 7. De bankjes zijn genummerd zodat iedereen die er zit 1,5 meter afstand houdt. Dat was bij zus wel anders, maar goed dankzij corona is alles anders.

Papa ziet er ook anders uit dan toen. Daar horen blijkbaar verplichte selfies van gemaakt te worden, tenminste dat zie ik op Instagram voorbij komen. Nou, dat kunnen wij ook hoor.

Dan neem ik ook afscheid van papa en gaat het programma beginnen. Mark, inmiddels een bekende van de blog, vangt ons op en legt uit wat we gaan doen.

Hij geeft de richting aan en herhaalt nog even wat we moeten doen. Wel handig, want het gaat stiekem toch allemaal wel snel.

Ik heb er zin in, dus ga graag vooraan staan.
Het was mij overigens ook al opgevallen dat ik de enige was die al kleren aan heeft. Ik mocht voor corona al met kleren aan zwemmen en vind het dus gewoon inmiddels. Voor de rest geldt vanaf de volgende les kleren aan. Ik ben dan al iets verder, maar moet nog wat kracht zetten in mijn slag. Niet gek als je naar de lengte kijkt. Ik ben zeker niet de langste, maar wel de sterkste, want ik doe het met schoenen en sokken. Dan is het binnenkort als ik echt voor A mag geen verrassingen meer.

 

 

En daar gaan we dan. Keurig heen en weer. 4 banen schoolslag en 4 banen rugslag.

Schoolslag:

 

En rugslag:

 

Nu dit er op zit, gaan we met een potloodsprong het water in en mogen we drijven op de rug en de buik.

Let op, stroming in het water, ik lijk er meer vatbaar voor dan anderen…
Mark legt ondertussen het een en ander uit over het menselijk lichaam, leuk en leerzaam.

 

En dan opnieuw zelf het water uit. Eigenlijk nooit geleerd, maar zo vaak naar zus gekeken, dat ik het heus goed kan.

En dan volgt mijn favoriete onderdeel, het gat. Ik houd van duiken door het gat. Vlak voor ik aan de beurt ben mag ik even papa een knuffel geven en hem laten helpen met het uittrekken van mijn natte kleren. Alsof ik niet door het gat kan zwemmen met mijn kleren. Nou ja, dan maar zonder. Het is voor het eerst dat ik in mijn zwembroek zonder een pakjes of kleding zwem, maar dat weet Mark vast niet. Een dubbele prestatie dus voor mij!

 

Mmmm dan moeten we nog een baantje borstcrawl en een baantje rugcrawl. Nou… kijk zelf maar, ik ben blij dat dat niet een onderdeel is bij het A-diploma, want ik blink er niet in uit, dat laat ik wel aan zus. Prima als je lacht hoor, stiekem lach ik er zelf ook om.

 

En op de terugweg op de rug… Die slag heb ik ook nog niet te pakken…

 

Daarna gaan we nog 4 baantjes schoolslag en 4 baantjes rugslag. Maar omdat ik mij niet goed genoeg lang maak, mag ik 5 baantjes op mijn buik en 3 op mijn rug. Tja Mark, ik ben gewoon niet zo lang…

Het einde dreigt al weer…
We mogen voor onze papa of mama gaan staan, ze nat spetteren met een bommetje en nog even watertrappelen en zwaaien. Dat is nog eens een gepast afscheid. Ook leuk voor jou als blog-volger.

Ik lach omdat ik voel dat het goed zit!

En dat is ook zo. Wachtend tot we opgeroepen worden staan we klaar… Zal hij mij vergeten?

 

Opnieuw raar, want we mogen niet douchen en ons niet omkleden. Wel handig om nog even een foto te maken met mijn trots. Ik ben super blij en trots op mijzelf en zal mijn gouden kikkerdiploma en mijn Zero2Hero-schildje met trots dragen en bewaren.

Thuis kom ik ook in een warm bad. Zus en mama zijn super trots en hebben er een feestje van gemaakt. Ik ben er gewoon even stil van. Zo thuis komen is natuurlijk wel heel erg leuk.

Mijn vermoedens waren nog waar ook, ze hebben geshopt en ik heb gewoon twee leuke cadeaus gehad. Woehoe, ik houd van cadeautjes!

Naast een lego-Ninjago set en een eigen kauwgomballen-automaat, heb mag ik vandaag noteren: Kikker Goud en mijn schildje van Zero2Hero.

Rest mij nog een feestelijke en ontspannen avond, net als de rest van het huis, en ik hoop ook voor jullie.