Je zal het hebben… Mogen we eindelijk lekker naar school, gaat je neus lopen. Tja… dan blijf je dus binnen. Gelukkig is er geen verhoging of koorts en mogen de overige leden van het gezin nog wel naar buiten.

Het is een spannende dag, blij dat we elkaar hebben om te steunen.

Voor hem is het spannend om te zien of hij naar school kan. Een loopneus betekent niet naar school… we gaan het zien.
Voor haar is het spannend omdat ze vandaag voor het eerst met de fiets tussen de twee locaties van school gaat fietsen. De fiets staat al een tijdje gestald bij vriendin Isabel thuis, maar die kunnen we prima ophalen en daarna… tja, dan moet ik echt.

En het samen slapen (wat we al 2 jaar onafgebroken doen nu hoor) helpt goed. Ondanks dat ik de dagen hiervoor met dikke tranen en bevende knieën het schoolplein op liep, voel ik mij vandaag opvallend rustig. Nou ja, zo zie ik eruit, van binnen is het wel rommelig, maar eng is een groot woord, ik houd het op spanning.

Een bijzondere dag, dus een blog-dag.

We steunen elkaar en kijken of we vlooien hebben. Haha, nee hoor, mama doet mijn haar, en kapper Sylvain is ook open nu.

Dit heeft mama weer mooi geregeld. Tja, je moet er goed uit zien toch!

Vlak voor vertrek krijg ik nog wat bemoedigende woorden en een knuffel van mijn liefste broertje. Zo lief!
En dat terwijl hij snottert en dus zelf niet naar school mag. Balen jongen, ziek maar snel uit, want anders mag je straks niet eens proef-afzwemmen.

De fiets staat klaar bij Isabel. Zij gaat zelf nog niet naar school omdat ze binnenkort een broertje of zusje krijgt en die het liefst ontvangen zonder corona te geven.
Met papa heb ik afgesproken dat hij met de auto achter mij aan ging, want ik zou van de bovenbouw terug fietsen voor het eerst en pas later ook de heenweg doen.
Maar goed, dat levert een klein logistiek probleem op, want terug fietsen zonder eerst heen te fietsen is gewoon lastig.

Nou is het één richtingsverkeer in deze straat, en toen papa aan Isabels’ moeder vroeg waar hij kan keren, bood zij tot mijn plezier hem een fiets aan om mee te fietsen met mij. Tegelijkertijd bood Isabel aan ook mee te fietsen, die wil ook school wel weer eens zien.

Dat klinkt als muziek in mijn oren. Gezellig met haar en papa dus richting de bovenbouw.

Daar ga ik dan… Niet alleen, maar wel op de fiets naar school, gaaf he?

Fiets op slot en naar binnen. Geen bibberende knieën, geen tranen, zelfs een brede lach voor Walter die daar gister om vroeg. Soms gaat het opeens snel en word je groot… vandaag is zo’n dag.

En dan toch onbedoeld nog een thuis-dag dankzij corona.
Maar ik ben ziek, dus hoef ik niet te werken. Lekker knutselen dus.
En wat moet ik maken dan? Nou, wat dacht je van een kaartje voor zus, omdat ze zo groot en stoer is geworden vandaag.
A card with love…

En ondertussen kijk ik Efteling-tv, De Markies van Karabas. Ik houd van musicals.

De kaart is leuk, mijn teksten en hartjes ook, maar… twee kaarten is nóg leuker. Dus… maak ik er twee van. Zo doe je dat.

Daarna is het lekker tijd om te spelen. Ik heb een set kaarten waarop opdrachten staan. Het lezen zelf is al een opdracht, leuk en leerzaam.

Letters plaatsen op een lichtbak, ook weer leuk met lezen….

En zo houd ik mijzelf lekker bezig. Alsof ik het vaker gedaan heb… Nu even met getallen en kleuren in de weer.

En dan is het al weer 13:45 en gaat papa weg, zodat hij tijdig op school staat om zus op zich af te zien komen vanuit de bovenbouw. Op “Find My” van Apple natuurlijk.

Maar gelukkig komt ze ook in het echt aan. Niet alleen, maar gezellig met vriendin Sophia, rustig en veilig richting papa.

Nou ja, richting… ik zie hem niet eens…

Haha, grappig hoor papa, sta je verdekt opgesteld of zo. Oh ja… het is nog waar ook!

Als ik stop, moet ik eerst even Annick terug appen, zij gaat morgen ook zwemmen, leuk om te weten. Tja, social life goes on while riding a bike.
Dan heb ik even tijd om papa te vetellen dat het totaal niet eng is dat fietsen. En ook het op slot zetten gaat prima. Morgen weer, leuk!

Op de terugweg gooien we even wat plastic weg dat achterin de auto ligt en gaan we naar de Jumbo om lekkere kauwgom te halen, zodat ik af en toe ergens op kan knagen.

Als we buiten zijn besluit ik dat ik zelf naar huis ga lopen, jammer voor ja papa, neem jij alle spullen mee?

Thuis wacht het ontvangst committee mij op om een cadeau te geven, nee zelfs twee cadeau’s, en een lekker warme knuffel van hem, wat is het toch een schatje.
HIj is gelukkig niet zieker geworden, geen koorts… maar hij snottert nog wel een beetje. ai ai…

Samen is alles toch leuker, dus samen knutselen. Wat dacht je van een kreeft en een zeepaardje schilderen?

Leuk hoor. Maar er is nog één ding te doen!
Door mijn opmerking (dat ik dus waargemaakt heb) dat ik ging fietsen flapte mama gister uit dat we naar de Mac zouden gaan als ik ging fietsen. Dat laten we dus niet voorbij gaan…

Eet smakelijk!

Morgen ga ik weer fietsen :o)