Zoals gezegd zou vandaag een bijzondere dag zijn, en dat was het ook. Niet in de laatste plaats omdat ik JARIG BEN VANDAAAAG!!! Woehoe!

9 jaar geleden, precies vandaag, was ik ook thuis. Toen voor het eerst, en nu is het al 22 schooldagen achtereen…

Maar eerst gaan de mannen vroeg naar beneden om samen de slingers op te hangen en ballonnen op te blazen.

Er wordt nog een laatste (en eerste) hand gelegd aan een cadeau recht uit het hart. Zelf geschreven: “Zus, gefeliciteerd, ik hou van jou” en natuurlijk voorzien van de nodige hartjes, ruim negen!

Dan gaan we eerst maar eens zingen.

Hiep hiep!

Ja ja, hou maar op, ik schaam mij dood!

Mag ik aub mijn ontbijtje? Ook al zo lief gemaakt.

En het is feest, dus de tv mag even aan. Dat ziet er ongeveer zo uit…

Benieuwd wat ik heb gehad? Dan had je de vorige blogs moeten lezen… daar heb ik het al verklapt. Maar nu laat ik hem voor het eerst pas zien. Mooi he? Ik ben er erg blij mee. Kan ik straks (als het ooit weer mag) van de middenbouw naar de bovenbouw fietsen (en weer terug natuurlijk).

Ik dacht dat ik met de rugzak die ik ook al eerder heb gehad wel klaar was, maar toen ik de kamer weer in liep lagen er weer twee cadeaus voor mij. Deze keer (al eerder) bezorgd omdat ze niet langs mogen komen door die stomme Corona. Maar wel gaaf dus dat ik deze twee cadeaus toch krijg en nu al open mag maken.

Ik ben er erg blij mee, dank jullie wel DaYima en DaYicheung!

Ik berg eerst nog even de lieve kaart van Sylvain in de enveloppe. Daarna bellen we oma terug, die moesten we net teleurstellen omdat er al een gesprekje was met mijn mentor. Maar die neemt nu niet op…. Straks weer…

Vervolgens worden we, want Sylvain mag natuurlijk meekijken, toegezongen door de hele familie van oom Pascal en tante Dunja.

Kunnen we dan nu aan het werk?

We beginnen met een challenge. Juf Marcella daagt ons uit om een activiteit te beschrijven in stappen. Als voorbeeld wordt het maken van een boterham met pindakaas en jam gegeven.

Hier eerst het voorbeeld, het lijkt het idee te verpesten, maar het maakt de opdracht eigenlijk niet makkelijker…

Dan nu die van ons/mij. Papa maakt alleen de opdracht iets anders, een opdracht die hij ook aan zijn studenten gaf mogen wij nu ook doen. Precies zoals uit het voorbeeld, alleen moeten wij beschrijven hoe hij naar het toilet moet.
Makkie? Wij denken van wel.

 

Nou, met een aanpassing moet het beter gaan toch?

 

Mmmm, ok, dat is dus een stuk moeilijker dan we dachten. Doen we later nog wel eens, maar nu eerst oma te woord staan, ze is weer bereikbaar.

Poeh, nog nooit zo druk geweest. Kijk nou, Cato met haar broertjes Kasper en Hugo langs om even een cadeau te geven. Hoe lief en leuk is dat?! Blijft raar om het op afstand te doen, maar het kan prima.

Dank jullie wel!

Snel naar binnen, want ik krijg een call met juffen en mijn vriendinnen Isa, Isabel en Nynke. Zingen en daarna nog even lekker napraten. Super leuk!

Het napraten was vooral met z’n vieren overigens.

Niet veel later nóg een call, maar dan met de hele klas. Een heerlijke kakofonie van stemmen die praten en zingen (weer voor mij), leuk, dank! Ik word er verlegen van (oh, nou, dat was ik al hoor). Maar wel van genoten. Als je wilt weten hoe dat klinkt, moet je even langs komen, want dit kan ik niet zomaar online zetten hoor.

Ondanks dat ‘school’ eigenlijk nog niet eens is begonnen, sluit juf papa de deuren. Wij moeten even opruimen (en dat doen we dan in stijl zoals altijd) en dan gaan we de stad in. Nu is het rustig en kan het prima.

Tja, als je je cadeau zelf mag uitzoeken omdat het tocht niet gebracht mag worden, dan moeten we zelf maar even kijken.
Gelukkig is het rustig en kunnen we prima door de winkel struinen.

Nadat we allebei geslaagd zijn, gaan we nog even langs een kledingwinkel, omdat ik een shirt en hoodie zag van TikTok die ik wel erg gaaf vond. Ook al was het afrekenen lastig, omdat mijn armen geen 1,5 meter zijn, is het toch gelukt en ben ik in het bezit van een mooie trui.

Thuis mag ik mijn Hatchimal en mijn haarkeur-ding uitpakken in mijn trui, helemaal in mijn noppies dus.

Sylvain is natuurlijk ook een beetje jarig en koos een auto uit, ook blij dus.

En dan gaat weer de bel. Deze keer is het vriendin Isabel met haar zusje Sanna. Ook weer met cadeau en buiten spelen, leuk!

Het is en blijft lastig die 1,5 meter, maar we doen ons best.

Noem het een werkje, dan is het nog iets van school, want taart hoort er bij natuurlijk.
Het kan vast mooier, maar het is wel lekker en met liefde gemaakt, en… helemaal alleen!

Wie jarig is mag kiezen, en ik ben gek van de Mac, dus we eten natuurlijk McDonalds. Mmmmmm!

Met als toetje mijn eigen taart. Lekker!
Zingen en… blazen!

Mmmm dat ging niet helemaal goed, dat doen we nog eens.

Zo, dat ging beter. Wat nu nog?

Nou, even naar Mark Rutte kijken die een tussentijdse persconferentie geeft.
Sylvain heeft zijn roeping gevonden, hij wordt doventolk.

Maar er ontstaat gelijk onenigheid… Zij gebaart klein en hij groot, en daarna zij groot en hij klein. Wie heeft er nou gelijk?

Hij pakt wel z’n space zo… Wellicht kan zij ook even vakantie opnemen, ze staat er ook maar de hele tijd. Zal ik anders de vertaling doen voor dove kinderen? Wordt hoe dan ook lachen!

Nog heel even opblijven, maar dan is mijn verjaardag toch echt over.
Morgen weer een ‘normale thuis-school-dag’, maar wel mijn eerste als 9-jarige.

Slaap lekker, wij wel want het was een heel leuke en mooie dag. Lekker nagenieten in dromenland.