(T)huiswerk dankzij Corona dag 10

En dat is twee! Twee weken van homeschooling. Eigenlijk lijkt het zo gepiept. Nog één week te gaan, dinsdag horen we of er nog meer weken bij komen. Wij gaan er wel van uit als je zo het nieuws volgt.

We schrokken er niet echt meer van. Papa kwam precies om 09:00 uur beneden de kamer in rennen. Mama zat al boven en wij konden nog even tv kijken tot hij kwam.
Zonder enig respijt moesten we meteen opstaan en meedoen… dat die oude man nog zo fit kon zijn, dat wisten wij niet.
Daar gaan we dan maar.
Laag, midden en …

precxies, hoog!

Ook even aan de beentjes denken.

En dan nog even een alternatief op push-ups. Het gaat zo wel de goede kant op.

De andere kant op is een stuk lastiger.

Maar gelukkig is papa er nog om ‘ons weer thuis te brengen’.

Toch kunnen we ons niet beheersen ook verder vloerwerk te doen. Even rekken en strekken onder leiding van juf Chloé.

Quincy snapt er niet zo veel van, die neemt zijn tijd om even de douchen.

Ok, er is nog even tijd voor een parcours…

 

Dan is het tijd om de geplande groeps-call met vriendinnen te starten.

Poeh he, dat duurt lang… Ik kan mij zo niet concentreren hoor, ik ga ook even bellen met mijn vriendje. Al wil/mag hij niet 1,5 uur met mij kleppen… Tja, er is vast wel wat anders te doen voor mij.

Even kleuren maar dan… Zus is nog lang niet klaar.

Even kijken op het dag-schema. Mmmm die is zo mooi naar de knoppen.

Ach, why bother, geen stress, het is vrijdag en school is dicht.
De muur achter de bank hadden ze nog niet gezien…

Wat een geklep zeg, ik ga even buiten spelen, ben er klaar mee.

En dan is het zo ver… We kunnen beginnen!
Mmmm het is al weer snack-tijd.

We moeten onze snack-tijd goed gebruiken, dus papa geeft ons een lesje tijdens de snack.
Het gaat over het kompas. Wat het is en hoe het werkt. Hij laat zien dat een schaar na een paar harde klappen magnetisch wordt, wat magnetisme is (door te spelen met koelkast-magneetjes) en we maken een kompas met een beetje water, een naald en een blaadje uit de tuin. En het lukt ook nog! Het noorden is nog steeds in het noorden.

En en passant leert hij ons ook nog even hoe we de rode schoentjes uit de Efteling kunnen namaken… Grappig!

Dan een proefje waarmee je leert waarom je je handen moet wassen… Eerste zonder zeep.

Daarna met zeep.

Dat is grappig, die moet je zien!

Weet je wat, we laten het je zien.

 

Daarna gaan we toch nog even zelf werken. Maar niet te lang hoor.

Even bijwerken aan de type-cursus.

Dan nog even samen wat getallen oefenen.

En natuurlijk even een schrijf-oefening. Dat is toch mooi nageschreven zo?

Ondertussen begin ik aan de eerste helft van de tafel van 12, altijd goed om die ook te kennen.

Daarna is het schermtijd, ontspanning op een plek waar je zelf het lekkerst zit.

Als mama klaar is, kijken we nog even naar de laatste persconferentie van Mark Rutte.

Met enige overtuiging weet mama wat crème op mijn gezicht krijgen. Niet leuk, maar ik moet toch lachen.

Als de hoeveelheid crème mij net iets te veel is geworden en we klaar staan om naar buiten te gaan, staat Ellen voor de deur, de moeder van Isabel en Sanna, onze vriendinnen. Leuk om even te kletsen. We zwaaien haar uit en gaan lekker wandelen.

Het duurt even voordat Sylvain is afgekoeld, maar het wordt al weer snel gezellig.
In ieder geval nog voor we bij het hertenkamp zijn, zo herkennen we hem weer.

De hertjes hebben honger lijkt het, gelukkig zien we nog wat ‘vergeten groente’ liggen op de grond waar zij niet bij kunnen. Dan zijn wij er mooi om ze te helpen.

De mannen nemen afscheid van de vrouwen. We kunnen in deze tijd echt niet meer met z’n allen naar de Jumbo, maar Chloé heeft haar rugtas mee. Wel zo handig. Dus… als we afscheid nemen van de zwaan, keren de mannen huiswaarts.

Ho ho! Zo makkelijk gaat dat niet!
Ik wil eerst mama even ten huwelijk vragen! Ik oefen regelmatig, maar nu voor het eerst buiten.
Ook gaaf om te zien… zus ontpopt zich direct als een weddingplanner. Wat een team zijn wij weer.

 

Dan, moeten we toch even afscheid nemen dankzij Corona… De mannen gaan eerst naar huis, maar niet zonder daar iets van te maken. Alles is een plek om wat te leren. Papa vond het tijd om verkeersles te geven. Toen ik zei dat ik het al lang wist, gaf hij aan dat er nog veel meer regels en borden zijn. Maar dat is goed nieuws, dan is er meer om te leren. We zijn daarom gelijk begonnen met een aantal borden. Het kan nu, want ik kan lezen wat er op staat, wel zo handig.

Thuis gelijk even in de praktijk toepassen en nog heel even spelen. En mijn nagels te lakken (helaas geen foto van, maar het is echt heel mooi geworden).

Het eten is snel klaar en natuurlijk weer lekker. We kijken het Klokhuis en het Jeugdjournaal en hebben nog even tijd om ook mijn haar even gek te doen. Gelukkig niet zo gek als op tv. Zo veel ouders die denken dat ze kapper zijn en de kapsels van hun kinderen verpesten… Zielig hoor! Even wachten en de kappers gaan vanzelf weer open.
Mijn haar is net lang genoeg voor een staartje, staat ook leuk hè?

Oh, het is tijd om te gaan slapen. Jammer… het einde van weer een leuke en leerzame dag. Het is ons weer gelukt!