Nadat ik twee weken geleden mijn 1.000 meter vlinderslag heb gehaald weet eigenlijk niemand meer wat ik nog meer kan halen. Nou… ik wel, wat dacht je van 2.000 meter vlinderslag? Maar dat was niet de bedoeling voor vandaag…

Vandaag staat in het teken van Sylvain die voor het eerst met kleren aan mag zwemmen, zodat hij richting zijn A-diploma gaat.

Ready to go! Ik heb er zin in.

Hop, het water in.

Papa blijft even staan om foto’s te maken, toch een bijzonder moment richting mijn A-diploma.

Maar… ondanks dat we het in de auto wel even besproken hebben hoe en of Chloé nog eens voor de 2km vlinderslag wil gaan, was het niet de planning voor vandaag. Eerst maar eens kijken hoe ver ik kom zonder moe te worden. Overigens moeten we het vooraf plannen, omdat er twee lessen voor nodig zijn, het is niet in 45 minuten (en dat is dan nog zonder tijd voor een warming-up) te doen.

Juf Myrthe geeft echter aan dat er in de groep na ons een gaatje is en dat het vandaag mogelijk is. ‘Geheel ongetraind’ en onvoorbereid zwem ik aan paar baantjes warm en dan zegt ze dat ik moet gaan beginnen.
Papa smoest nog even wat met haar over tellen en aangeven hoe ver ik ben, zodat ik een beetje houvast heb en gaat daarna zitten. Gelukkig heb ik nog wel even kunnen zeggen dat ik niet wil dat hij met Sylvain gaat douchen en mij alleen laat, waardoor ik weet dat ik in ieder geval niet alleen achter blijf.
Nou, daar gaan we maar dan…

 

Vanaf de zijkant aan het begin ziet het er allemaal best goed uit!

Ondertussen in de (voor papa) achterste baan gaat het voor het eerst met kleren aan erg goed. Hier krijg ik een 10 voor de potloodsprong.

Ik weet prima met mijn hoofd boven water te blijven, ondanks dat mijn voeten door mijn schoenen en sokken naar beneden worden getrokken.

Even wat nuttige tips in ontvangst nemen en dan op mijn rug verder.

Het voordeel van heel veel baantjes maken is dat het heus wel eens voorkomt dat we samen in één beeld te vangen zijn door papa. Leuk he? Zo zijn we samen op de foto tijdens voor ons beiden een bijzondere zwemles.

Terwijl zus lekker het heen en weer krijgt, ga ik even duiken met kleding.

Goed klaar staan…

Bukken met m’n spierballen boven mijn oren…

En… hoppa!

Dat ging in één keer goed, door het gat en wel. Appeltje eitje!

Dan mag ik mijn kleren uit, maar mag gelukkig mijn zwembroek wel aanhouden.

Dat heb ik nog niet eerder gedaan, gezwommen zonder kleding. Het gaat eigenlijk best goed.
Zal ik het doen…. of zal ik het niet doen…
Ja, ik doe het!

Ook duiken lukt prima zonder pakje of kleding, kijk maar.

 

Ondertussen is zus bij baan 30, ze zwemt 25 meter-banen en papa telt alleen de heen-en-weer-afstand, het is dus 50 meter per telling. Totaal dus 40 x 50 = 2.000 meter… Nu nog ‘maar’ 10 baantjes.

Eens even kijken of het nog goed gaat…

 

 

Mijn les zit er al op, ik ga met papa lekker chillen en kijken naar zus.

Niet alleen chillen, ook haar aanmoedigen natuurlijk. Ik haal niet eens 40 halve baantjes… zij doet lange banen en dubbel en dan ook nog in een slag die ik niet kan… knap hoor.

Weer een tijdje verder (het lijkt snel te gaan zo, maar wij moeten best lang op de grond zitten voor ze hier weer was hoor).

 

Oh, nog maar twee keer heen en weer, ik geef het even aan…

 

Oh, dit is de laatste, het is zo ver…. 40 (dubbele) banen vlinderslag… 2 kilometer, woehoe!

Dan hier de allerlaatste baan…

 

Ik heb het zelf nog niet helemaal door, maar Sylvian, papa én juf Myrthe zijn wel heel trots…

 

Tja, nog even douchen en dan gaat de dag weer als normaal verder… Zo’n ophef hoef er ook niet over gemaakt te worden, want heel erg moe ben ik nou ook weer niet.

En daar is ie dan… een week later ontvangen, maar hier het best op z’n plaats…