Na een korte nacht slapen in de huiskamer moesten wij papa en mama wakker maken om 08:00 uur.

Uitslapen is niet ons ding, de wifi stond nog niet op onze iPhones en het ontbijt moest wel op zijn voor 10:30 en ze moeten nog douchen en uitpakken enz.
Hop dus oudjes, we moeten aan de bak, het is vakantie!

Het is al licht buiten en mooi weer, een typische zomerdag die je niet in Nederland verwacht. Maar dat kan kloppen want wij zitten op Lesbos!
Woehoe, we gaan naar buiten, even wat eten. Na zo’n nacht hebben we dat wel verdiend.

Er is een probleempje de lens van mama is gescheurd. Niet handig, want ze heeft maar één set bij zich. Gelukkig wel een bril ook, want anders kon ze alleen de kleuren van Lesbos zien.
Maar even goed wel vervelend, want zij is geen fan van haar bril en al heel veel jaren aan lenzen gewend. Wel stom dat deze lenzen al vaker gescheurd zijn, Specsaver doet er weinig aan, ze is al eens gaan klagen.
Alleen hebben we daar nu niets aan. Nog tijdens het eten komt een Tui-dame langs om wat informatie te geven. Het duurt ons te lang, wij gaan vast een natte broek halen in het zwembad woehoe!

Het begrip ‘een natte broek halen’ heeft zelf tussen ons nog een verschillende betekenis. Maar goed, all-in of niet, we hebben lol en daar gaat het om.

Papa en mama praten nog even met de Tui-dame, waarna mama vertrekt om iets te regelen voor haar lenzen. Papa vraagt nog even door over wat er allemaal te doen is etc, zodat we ons niet hoeven te vervelen.
Yeah right, alsof wij ons vervelen met een zwembad in de tuin. We kunnen er bijna in vanaf het balkon, dus ons hoor je niet klagen.

Omdat we in een appartementje zitten, moeten we wat spulletjes kopen. Nou, zou je zeggen, dan ga je toch even langs de supermarkt, vast een Jumbo in de buurt of zo. Maar nee hoor… en we moeten nog opschieten ook, want de winkels sluiten om 14:00 uur. Wow… dat doet onze school ook!

Gelukkig hoort papa even later dat in het toeristische gedeelte de winkels gewoon open blijven. Dat is fijn, maar minder leuk is dat er geen supermarkten zijn. Op een dik uur rijden zit de enige Lidl, maar hier in de buurt zijn het lokale winkeltjes.
Ok, die zijn leuker, maar of we daar onze pasta kunnen kopen en wat groente en vlees? We gaan het zien.

Want we gaan op avontuur, op zoek naar voedsel.
Als we de auto geparkeerd hebben, zien we de zee. Het lijkt wel alsof overal zee is hier… Mmmmm niet zo gek, het is een eiland :)

We zijn al weer toe aan wat te eten. Lekker koud drankje even een gekke bek, een tosti, broodje of wat salade naar binnen gewerkt en we zijn weer klaar om verder te gaan.

Bij een keramiek winkeltje, waar alles met de hand gemaakt wordt, vind ik een leuk armbandje. Met een prullip en mijn puppy-ogen lukt het om er een te scoren. Mooi he?

Aan het einde van de straat keren we om en gaan we terug, maar niet voordat we de speeltuin waar we langs lopen een bezoekje aandoen.

Een wat rare speeltuin met een twijfelachtige kwaliteit. Maar dat weerhoud ons niet om lekker te spelen.
En een hangbrug is altijd leuk….
Nou ja, altijd…

 

Ik weet zeker dat ik het kan. Het gaat mij lukken, film het gewoon nog maar een keer. De aanhouder wint.

 

Toch?
De aanhouder wint toch mama?

Ja schat, zo zie je maar… als je het één keer meer probeert dan het mislukte, dan lukt het!

 

Tijdens het lopen ziet Sylvain een palmblad dat hij aan de kant duwt om er langs te gaan. Scheelt krassen op zijn benen, best slim. Hij kijkt nog keurig na hoe dat blad tegen de benen van papa aan schieten, maar voor hij er om kan lachen of sorry kan zeggen voelt hij opeens een bank in zijn kin.
WIE ZET ER NOU EEN BANKJE MIDDEN OP DE STOEP! Tja… Grieken dus. Sowieso onhandig, want als je er af stapt heb je zo’n 15 cm om heen en weer te schuiven, één cm meer naar voren en je kukelt in een gat waar het strand begint (of eindigt, wat jij wilt). Het kwam te hard aan om er om te lachen, de tranen zijn dan ook van de pijn niet van het lachen. Vol in m’n kin, zelfs niet een beetje grappig.

Omdat er naast een klein winkeltje met brood wat beleg, cruesli en water zo goed als geen normaal eten te vinden is, gaan we dan toch maar richting de Lidl. Maar gelukkig rijden we na zo’n 20 minuten langs iets dat op een supermarkt lijkt. Tja, het merk maakt ons niet uit, als ze er maar eten verkopen.

Een grote en best leuke winkel met van alles. Maar hoe bestel je bij de slager 350 gram gehakt?
Nou, heel simpel, je zegt ‘kima’ en hij begint gewoon verder in het Engels te vragen hoeveel :o) soms doen we ook gewoon te moeilijk.

Omdat hij het gehakt maakt waar je bij staat en het wel heel snel ging, maakt hij het speciaal voor ons twee keer. Nu weten we waar gehakt vandaan komt. Wij vonden het al zo raar, we hebben nog nooit een gehaktdiertje zien lopen. Weer wat geleerd dus.

Genoeg van alle nieuwe dingen, tijd om te gaan zwemmen!

Nu ik al 2 lessen even heb mogen zwemmen zonder kurkjes, ga ik goed oefenen. Juf Myrthe zei al tegen papa en zus de laatste les dat ik veel de bijzondere verrichtingen moet oefenen omdat zij bang is dat zij het mij verkeerd aanleren. Nou, papa zit al zo’n 4 jaar wekelijks 2 of 3 keer langs de kant, hij kent het deuntje wel. En zus heeft ook alle diploma’s die er maar zijn, dus ik laat mij graag helpen.
Met duiken, met drijven, met hurksprong, maar toch ook met de schoolslag.

En papa? Die doet gewoon Myrthe na, maar of hij het zelf kan… ik vraag het mij af.

 

Wat hij wel goed kan, is ons duwen (en/of trekken). En nu mama er is, die even het eten aan het voorbereiden was, kan het ook worden vastgelegd.

 

Na heel wat baantjes heen en weer, gaan we naar huis. Een wandeling van zeker 1 minuut, zodat we nog genoeg tijd hebben om te douchen en lekker buiten te eten met z’n vieren.

Mmmm best een leuke foto, maar vanaf de andere kant zie je meer van Griekenland, en hoe dicht wij bij het zwembad wonen…. Een droom-locatie.

En ook ‘s avonds laat is het super mooi. Ook deze foto is genomen van ons balkon, wat een mooi land en wat een mooie vakantie. En we zijn pas bij dag 2…

Ondertussen in Hilversum, bij oma, heeft Quincy zijn draai gevonden. Wat hij nog nooit gedaan heeft en weet dat hij niet mag, doet hij toch. Ja, oma is zo lief, die slaat vast niet en wat kan mij nou nog gebeuren ik zit al jaren in mijn reservetijd. Even een rondje aanrecht, kan dat ook van mijn Bucket-list af.

Snel er af, want het is tijd voor een dutje… Wat moet je anders de hele dag doen, ik ga echt het zwembad niet in, dat doen mijn baasjes maar lekker zelf.