Bij de vorige verkiezingen mochten we nog mee, maar deze keer zijn papa en mama wat strenger.

De trouwe blog-volger weet dat wij de vorige keer papa en mama hebben geholpen met het inkleuren van een vakje. Niet zo moeilijk, maar toch niet zonder ophef. Blijkt dat wij dat niet mogen doen voor ze, want ‘men’ vindt dat wij onder dwang papa en/of mama kunnen beïnvloeden op iemand te stemmen die papa en mama eigenlijk niet zouden kiezen als wij er niet zo boven op zaten.

Te triest voor woorden, papa is bijna 3x zo lang, mama 2x zo lang en wij respecteren ze volledig als ouders.
Inmiddels zijn wij, Sylvain in mindere mate, iets groter geworden en vormen wij dus een nóg grotere bedreiging voor de democratische uiting van onze ouders.

Lang verhaal kort, wij mochten mee naar binnen, maar niet het hokje in.

Gelukkig wel het gebouw in.

Terwijl ik, als oudste, keurig stond te wachten, hield Sylvain het niet meer en ging kijken bij de lage stem-balie waar niemand was.
Stiekem liep hij naar papa en heeft hij mogen helpen. Maar dat is niet vastgelegd en kan dus worden ontkend.
Hoe moeilijk kan het zijn om het eerste vakje rood te kleuren…

Op het formulier van de waterschappen zet papa zelf trots zelf een rood stipje, wel in de linker rij, maar niet op de eerste, maar op de laatste.
He, wat staat daar? Mama?