Ja, hoor, dat heb ik weer… Pokken pukkels.

Gaat het net een tijdje lekker, mag ik spontaan logeren bij vriendje Issaku. Heerlijk gespeeld, lekker gegeten (tenminste toen ik een boterham kreeg) en ik mocht nog in bad en blijven slapen.
Niets aan het handje zou je zeggen.

De volgende morgen keurig op tijd op school, okay, met wat minder slaap dan normaal, maar opeens vertelde juf dat ik pukkels had…

Papa en mama ontvingen het volgende bericht.

Eigenlijk zijn waterpokken geen reden om naar huis te moeten, maar omdat ik mij niet helemaal lekker voelde, kwam mama mij toch maar halen.

Leuk hoor mam, dat je mij komt halen, maar ik wil eerst mijn aardappeltjes opeten hoor!

Het voordeel van niet de oudste zijn thuis is de ervaring van mama… Die ging even langs de supermarkt.

Als ervaren ziek-zijner is alles relatief. Dus er mag nog steeds gelachen worden.
Ik kan de pukkels niet meer onderdrukken helaas, de jeuk komt al op.

Snel een zemelenbad. Grappig hoor, het ruikt naar serials.

Of het helpt zullen we nooit weten, want ik heb geen idee hoe het zou zijn zonder bad, maar ik zie dat het niet minder wordt :(

Even een tukkie doen op bed en daarna lekker tv kijken. Tja, ik mankeer niets aan mijn ogen toch?

In de avond neemt niet alleen het aantal pukkels toe, maar vooral ook de grootte.
Het zal hier vast niet bij blijven, maar in plaats van foto’s maken ga ik lekker krabben…. Stiekem dan, want het mag niet van papa en mama. Ssssst!