Weet je wat het voordeel is van een abonnement op Diergaarde Blijdorp?

Nou, dat je ook naar andere dierentuinen kan… heerlijk eens wat andere dieren in een andere omgeving in een anderen land met een andere taal. Nou ja… we verstaan ze wel, al is het niet zonder te lachen…

Deze Belgische aap kan zo te zien niet lachen…

Koud binnen, maar toch buiten, worden we naar binnen gelokt voor een tv-show van 5 minuten.

Maar 5 minuten lijkt wel een eeuwigheid. We houden het na 5 seconden al voor gezien. We komen immers voor de dieren.
De Koala laat zich niet goed zien, maar deze rare kangoeroe gelukkig wel.

Papa probeert vandaag eens wat beesten te fotograferen, eens wat anders dan alleen ons, leuk toch?
Hier, met de groeten van opa, een stekelvarken…

Oh, toch ons?
Oh nee, dit is een aap ;o)

De dames wc was gesloten, maar hier is er nog een. Geeft mij de kans om even lekker te spelen. Het lijkt niet hoog, en dat is het ook niet hoor, maar wel leuk om even overheen te lopen.

Gister hebben we Winnie the Pooh en de Lollifant gekeken. Deze lijkt er wel op. Beetje weinig roze, dat wel.
En… je kan niet door het oor kijken, maar we hebben het wel geprobeerd. (wist ik wel hoor, ik wilde gewoon niet op de foto)

Kijk, deze is veel leuker, deze is echt toch?

Ondanks de hitte gaan we toch naar binnen. Het is erg donker en lastig foto’s maken.
Maar we zien wel heel gave dieren.
Hebben jullie wel eens een aardvarken gezien? Wij wel, want we zijn hier bijna twee jaar geleden ook geweest. Weet je nog, toen we het kuikentje geboren zagen worden? Maar goed, deze keer nemen we ook een foto van het aardvarken, speciaal voor jou.

He, kijk, een gepanserde cavia, dat is grappig.
Oh, het is een gordeldier… Nou, blijft raar.

Als we even blijven staan en naar boven kijken, komt er in de verte heel traag een luiaard op ons af.
Die is traag zeg… niet voor niets  dat ze hem luiaard noemen…

Als ie eindelijk voor ons langs kan gaan lopen, laat hij zijn tweevingerige hand los en gaat op z’n kop uit een voederbak zitten eten. Dat zagen we niet aankomen.

En in de tien minuten dat we staan te wachten om te bezien of hij nog verder loopt, zien we dit:

En dit….

Precies, jij snapt het… Duurt te lang, we gaan!
Buiten hebben ze ijsjes, bij de leeuwen… Guess where we are now?

Trouwens best lekker deze nieuwe smaak Magnum… Wit van buiten en licht bruin van binnen.
Maar toen mama ook een likje kwam mocht ik opeens de alleen de buitenkant opeten.. Is het koffie…. Nou, papa, mama en zus hebben het geweten, energie als normaal met nog meer energie er bij! Maar het was wel yammie!

 

Achterons de meest rare diertjes. Ze doen niets anders dan op de uitkijk staan.
Maar waarom? Ze zitten achter glas en ze hebben toch niets te verbergen?

En als je denkt dat wij naar de dieren kijken, soms hebben we het idee dat de dieren ons aangapen…

Haha, mama, kijk! Deze kameel is een bult kwijt! Zeker hier ook al zo lang warm en droog dat er een op is?

Kijk mij nou zo stoer op het randje lopen, dat kan vast niemand hier!

Oh…

Jaja, nu weten we het wel… dat kunnen zelfs de sloomste onder jullie dieren, leuk hoor!

Ze luisteren wel… Zegt papa: “spring eens rond” begint ie te springen.

En hier “zwem dan!”, doet ie ook!

Maar hier staan we wel even met ons mond vol tanden (gelukkig maar), wat is dit groot en mooi zeg!

Moet je hier kijken…. en daaar!

Hier kunnen we wel een hele dag naar staren!

Maar dat doen we niet! We gaan gewoon verder, er zijn nog heel wat dieren te vinden, met felle kleuren…

Of hard rondzwemmende dikke… oh, kijk, dat zijn zeehonden, aaaaha lief!

Euh? Waren we hier niet al geweest?

Ok, time to go!
De stad in, lekker eten!

Maar eerst… voor het eten: plassen en handen wassen (ja, in die volgorde).

En dan: aanvallen!

Je zou er bijna raar van gaan doen…

 

 

En als je dan een heel kindermenu krijgt, dan hoort daar natuurlijk een ijsje bij. Wij doen dat elk op onze eigen manier… Zo veel mogelijk smaken van zo veel mogelijk en… bescheiden een ijsje dat ik ook lust.
Maar euh… de volgende keer als ik een kindermenu wil, geeft mij dan maar weer zo’n volwassen bord…. ook al was het een foutje van de keuken, hij is schoon leeg! (papa en mama zeggen steeds dat ik in een groeispurt zit of zo… ik eet de hele dag). Nou ja, dan maar de bescheidenheid bij het toetje toch?

En dat is de moraal van het verhaal… Doen wat je leuk vindt en eten wat je lekker vindt, het is gewoon weer een leuke zondag uit.

Wij hebben genoten, maar het is nu 19:15, tijd om te gaan, we moeten nog even rijden en morgen… morgen is er weer school!