Vandaag is het mijn dag, een ouder-zoon-dag. Zus is logeren bij oma, dus de aandacht van papa en mama is vandaag de hele dag voor mij en mij alleen.

We dachten Popo en Kungkung nog mee te nemen, maar die waren naar de kerk en hadden al een afspraak, waardoor we toch maar met z’n drieën gingen.
Het was wel een end rijden hoor… Dichtbij was alles dicht en de lekkerste aardbeien komen nu eenmaal van ver, tenminste op zondag.
Er zit dus maar één ding op, rijden.

En dat betekent voor mama en mij ook maar één ding…

Precies, voor we het weten zijn we er al!

Kijk nou, wat een rare aardbei.

On, maar deze is wel gaaf! Ik houd wel van auto’s enzo…

Dikke mazzel voor mij dus, want ze hebben een kartbaan rondom een…. aardbei. Logisch toch?

Het is lekker cool binnen, buiten is het snikheet, maar omdat daar een nóg grotere kartbaan is, gaan we daar ook nog even heen hoor!

 

Zo gaaf, hier mag je zelf tanken!

Na een rondje of honderd gaan we weer naar binnen, even wat anders doen.
Er is zo veel te beleven, zoals een ballenbak…

 

Een bak met (bitter)ballen…

En een raar springkussen.

Raar, omdat de ingang een grote bek van een krokodil of draak is.
Maar leuk omdat ik er een nieuw vriendje ontdek.

Wel op blijven letten, want zijn kaken zijn super sterk!

Tijd voor een ijsje.
Papa ziet er een moment in om een foto te maken, maar daar denk ik anders over.

Nou, ok, ik kan zo lang niet boos kijken hoor.

Zo, wie is hier de aardbei?

Oh ja, dat is waar ook… aardbeien, daarom waren we hier…
Eindelijk mogen we de kas binnen.
Wat is het groot! En wat is het warm! Ik denk dat als ik hier lang in zou hangen ik ook een aardbei zou worden.

Normaal groeien die plantjes toch gewoon op de grond?
Hier groeien ze op oog-hoogte. Lekker handig met mijn lengte.

En toch kan ik er bij.

Handig he zo’n papa!

Mama wijst de goede aan en ik mag ze plukken.

En later, als ik het door heb, draaien we het om.

Die nog mam!

Oh, papa ik zie er hier ook nog een!

Zal ik het doen… of zal ik het niet doen…
Ja, ik doe het!

Nee, toch niet. Veel te hoog, laat papa die maar pakken.

Als onze bakjes vol zijn laten we ze zien aan de mevrouw ter controle.
Vraagt ze of ik er al een gesnoept heb.
Nee, natuurlijk niet, dat mocht niet, we moeten plukken en betalen en daarna eten toch?
Voor straf neemt ze mij mee…

Helemaal achterin, ze weet blijkbaar de weg, vindt ze één super grote, super rode, super mooie aardbei.

En je raadt het al… die is voor mij!

Dank je wel! Wow, die is echt lekker!

Dat hebben wij maar even goed gedaan he?

Terug naar huis. Mama rijdt, heb ik lekker beenruimte.
Niet dat ik het nodig heb hoor.

Zoals wij de aardbeien lekker vinden, vinden de vogels bij ons thuis ook iets lekker, maar blijkbaar is dat niet zo goed voor hun maagjes, want de auto zit helemaal onder de vogelpoep. Papa denkt dat het schijtlijsters zijn, maar weet het niet helemaal zeker.

Wat wel zeker is, is dat we naar de autowas moeten, en dat is toch altijd een feestje.
Een goed moment dus om vandaag te doen, want het is al feest.

Lekker met z’n drieën voorin genieten van het water en de borstels.

Je kan ze voelen…

Maar niet ruiken…

Maat ik heb het wel mooi geprobeerd. Hoe dan ook weer een leuke belevenis.

Thuis nog even spelen, maar dan moet ik toch gaan douchen en naar bed.
Papa maakt een cocon van me, in de hoop dat ik lekker snel slaap.
Of dat zo is, laat ik maar in het midden… Laat ik het zo zeggen, ik heb nog wat bijgedragen aan de conditie van mijn ouders ;o)