Het is weer zo’n dag… zo’n dag waar van alles gebeurt.
Het lijkt wel zo’n super gave dag, en dat is het ook. We hebben er al veel gehad, er zullen er nog vast veel komen, maar wij genieten er gewoon super van.

Vanmorgen bijtijds op, want we moeten boodschappen doen voor de brunch met oma die op het programma staat.
Oma komt om 10:30 en het was weer super. Lekker buiten eten, genieten van de gezelligheid, zo blij met onze jurk/overhemd dat we hem niet eens hebben gefotografeerd en zelfstandig (samen) gespeeld bij de egel-opvang. Samen fietsen en samen oversteken. Moedig van ons, maar ook van papa en mama die ons zomaar een toch zeer drukke weg laten oversteken.

Vlak voor oma weg gaat, zitten wij al onder de bubbels…

Bubbels…

En nog meer bubbels…

Maar voor we het doorhebben vertrekt oma weer, want die heeft nog een zoon met kleinkinderen.
Hoe jammer ook, het geeft ons de tijd om lekker te gaan kijken naar het schapenscheren op de kinderboerderij.
Het is iets te ver voor Sylvain om te fietsen, dus met hem achter op gaan we op de fiets naar Oosterheem naar de schapen.

Eenmaal aangekomen zijn ze al begonnen. Lekker dan!
Gelukkig zijn er schapen zat.

Gaaf om et zien hoor. Hier kan je wel een trui van brijen!

Het is dat het mooi weer is, want waar de een staat te zweten met een dikke laag wol, staat de ander te blaten van de kou.

Ondertussen is er iemand een demonstratie aan het geven van schapendrijven met een dolfijnenfluitje.
Leuk om te zien en knap van die mooie honden dat ze zo goed die schapen kunnen sturen.

 

Echt gaaf om te zien hoor!

Oh, wacht staand foto’s maken….

Ja, euh… dit duurt te lang hoor. papa jij kan wel zo suf blijven lachen, maar ik kap er mee…. Nu wil ik wel weer wat anders doen.

Ok… De volgende halte is brood bakken zoals in de middeleeuwen.
Mmmm hadden ze toen al brood? Nou, als ze het hadden, deden ze het zeker zo.
Eerst wat deeg op een stok…

En die moet je dan zelf langdurig boven het vuur zien te houden.

Het is echt heen heeeeel lange stok.

Lastig dus om goed stil boven het vuur te houden. Maar wel fijn dat we geen pijn in onze handen krijgen.

Hoe hoger je hem houdt, hoe lager het broodje is, hoe sneller het gaat.
Oh ja, en wel goed draaien, anders heb je een zwart-wit broodje.
Overigens ook een mooi moment om mijn mooie nieuwe jurk te zien, made by Oma Coby!

Wat je ook nodig hebt is geduld… En dat is lastiger.
Maar wij zijn sluw…. als papa nou twee stokken vast houdt, kunnen wij lekker op de stormbaan. En als we dan klaar zijn met spelen, is het brood ook vast klaar.

Doei papa, wij zijn even spelen!

 

 

 

 

Zo en nu gaan we even kijken of onze broodjes al klaar zijn.
Oh, kijk nou, we zijn precies op tijd, wat zijn we toch goed!

Nu komt het… die lange stok moet meegenomen worden naar de hulp die het broodje er af haalt.

 

Super goede hulp, en een beetje ook van papa, zorgt er voor dat wij onze broodjes veilig zonder onze handen te branden in onze handjes hebben.

Tadaaaa!

 

We geven beiden de broodjes de tijd tijdens verschillende activiteiten.
Terwijl Chloé met mama gaat knutselen, gaan papa en Sylvain op stap en zien wat er nog meer te brengen is.

Eerst langs die lieve mini geitjes of bokjes… Hoe ze ook heten, ze zijn lief en schattig.
Zelf die grote zijn leuk om te aaien.

Als Casa-kind weet ik natuurlijk van alles over planten en bloemen. Ik ruik het liefst aan alle bloemen en herken aardbeien.

Kijk hier zit ie, een paar heel mooie en grote. Helaas mag ik ze niet pakken van papa… Vandaar mijn gezicht, een beetje blij en een beetje teleurgesteld, want ik moet ‘m laten liggen van papa.

En naast ruiken aan bloemen, is er ook één bloem waar ik tegen mag schoppen of blazen.
Hiermee help ik deze oude Paardenbloem om zich voort te planten. Mijn bijdrage aan het milieu vandaag, ik ben een bij… zoem zoem zoem.

En hoppa, taak gedaan.

 

En als ik mag kiezen om een vies varken te knuffelen of een cavia te aaien, kies ik voor….
Wat zit er in mijn mandje?

Oh, gelukkig….

Het is een cavia!

En niet één, maar drie! Dat komt door goed samenwerken met de buren die ook zitten te aaien.
Wat zijn ze lief he! Allemaal zacht en schattig. Wel opletten, de laatste zit anders om, als je hem dan op z’n neus wilt aaien en je let even niet op….

Via de paardjes lopen we nog naar de geiten.

En daarna voelen we nog even snel hoe dik de wol van een ongeschoren schaap is en gaan we nog even kijken naar de scheersessie.

Als we gaan kijken hoe mama en zus het maken, komen ze net naar buiten lopen met een mooi knutselwerk.

 

Wij gaan nog heel even van ons brood snoepen en spelen in de zandbak. En springen daarna op de fiets.

Omdat het de laatste dag is van de glaszegels van Albert Heijn, gaan we nog even langs de winkel om twee karaffen te komen. Eén voor oma en en één voor ons.

We komen langs huis, en dus mag ook ik mijn fiets ophalen om het laatste stuk niet achter op bij papa te zitten, maar zelf te fietsen. De kinderboerderij was inderdaad wat ver weg voor mij, maar Albert Heijn bij de Watertoren is goed te doen.
Lekker op de fiets dus, wel naast papa of mama, want we gaan ook over straat, en dan zijn we er al weer.
Maar opeens loopt mijn blaas tegen zijn maximale uitzetting en besluit ik geheel zelfstandig te vragen of ik mag plassen.

Achter bij de brood-mevrouw is een toilet waarvan ik gebruik mag maken. Moet ik wel meelopen naar achter en tussen de voorraad heen manoeuvreren. Soms is klein zijn gewoon fijn!

Gelukt!
En de weg terug vinden ook.
Dank u wel mevrouw!
Gaaf om te zien wat er met de lege flessen gebeurt. Zus was al eens met de klas naar AH geweest om achter de schermen te kijken.
Dat had papa vanmorgen nog verteld en op de blog laten zien, nadat ik een lege fles mocht inleveren bij de Jumbo bij ons huis.
En nu mag ik het al met mijn eigen ogen zien. Toeval?

Nou, shoppen snappen jullie wel he? Daar zijn geen foto’s van nodig toch?
Omdat we zo goed gefietst hebben krijgen we een ijsje bij Zinn. Super lekker, en natuurlijk een leuke verrassing.

En dan (bijna) alleen naar huis. Chloé mag met mama achter zich aan de weg wijzen, van papa mag ik zelf naar huis, als ik maar even wacht bij het oversteken.

En eenmaal thuis gaan we lekker happen.

Je voelt ‘m al aankomen… Zo’n dag eindigt natuurlijk met een lekker bord pasta!

En een gekke bek natuurlijk ;o)

Oh, wacht… Nóg een verrassing.
Ik mocht weer bij zus slapen vannacht, maar als verrassing heeft ze met papa geregeld dat zij bij mij komt logeren. Zó lief!
Dank je zus, je bent de liefste zus die er is!