Goede vrijdag om naar het museum te gaan

Het is niet zomaar vrijdag vandaag… Het is de enige vrijdag van deze week en nog Goede Vrijdag ook!

Dat roept om iets speciaals toch? We zijn toch vrij.
Arme mama, die moet wel werken. Wij besluiten op het grote bed maar eens een brainstormsessie te houden.
Alles mag, we kraken geen ideeën af (nog niet althans) en Chloé schrijft.
kermis – klimmuur – sportschool – fietstocht – kinderboeken museum – boswandeling – bioscoop, daar komen we op.

Na individueel prioriteren staat bovenaan ‘klimmuur’. Papa pakt zijn telefoon en zoekt uit of het kan, wanneer het kan en hoe veel het kost. Het kan in de middag, maar voor we tot boeken over gaan, legt hij uit wat er allemaal gaat gebeuren en dat we het wel zeker moeten weten.
Sylvain heeft toch twijfel en geeft aan het toch niet aan te durven.

Zonder lang te discussiëren komen we even enthousiast uit op het Kinderboeken museum. Die gaat om 10:00 uur open, dus we hebben nog wel even de tijd.
Papa gaat douchen en wij… wij kunnen ons zelf best aankleden, ons bed op maken en het eten klaarzetten.

Goede oefening voor moederdag en vaderdag toch?

Als papa (ja hij moet ook wat doen) alles opgeruimd heeft, gaan we weg.
Het museum ligt naar het centraal station van Den Haag, dus gaan we lekker met de trein, leuk!

Eenmaal binnen, blijkt het erg druk. Als Casa-kindjes zijn wij dat natuurlijk niet gewend, want normaal gaan we op dagen dat andere kids op school zitten. Het is dus even flink wennen en proppen om bij de leuke dingen te komen. Gelukkig hebben we geen haast, en beginnen we gewoon waar de anderen niet beginnen, namelijk bij Rupsje Nooitgenoeg. We banen ons door heel wat lekkers, wat een vreet-monster is dat zeg!

Je ziet duidelijk dat het lastiger is voor grote kinderen dan voor kleintjes.

Het laatste stuk moet de ukkepuk van ons zelf doen.

Maar we hebben beiden genoeg om ons tot vlinder te ontpoppen.

 

Het is natuurlijk maar een kleine stap van vlinder naar ijsschots toch? Gewoon 5 passen naar links en we staan op beletterde ijsschotsen.
Wat is lezen toch leuk!

Naast de iglo is een gras-doolhof waar we naar poesjes op de muur moeten zoeken.
Papa heeft makkelijk praten, hij kan met zijn camera van boven de weg zien, maar wij… wij zien alleen maar gras. Wel heel hard gras trouwens.

Gras en veel boeken… dat levert brandgevaar op. Goed dat we hier kunnen oefenen wat we moeten doen als het fout gaat.
Gelukkig dat we hier niet mogen roken. Niet dat we dat elders wel mogen, maar ook andere mensen mogen hier niet roken, fijn!

Zolang de kust veilig is, vind ik het prima, maar als het nodig is, sta ik voor jullie klaar!

 

Nee, het is geen klassieke taakverdeling… het gaat hier om oprechte interesse. Probeer maar eens voor zoveel (brandweer) mensen tegelijk eten te serveren. Daar heb je wel brains voor nodig.

Maar elke hulp is welkom, zelfs van brandweerman spuit elf.

Na het eten gaan we op vossenjacht, zie jij hem? En de haas?

Als je goed zoekt, zie je ons gewoon allebei.

Nou, is het dan eindelijk rustig genoeg voor Kikker?
Lekker schaatsen met Eend, terwijl papa een zogenaamd spontane selfie neemt met Rat.

En dan moet er gewerkt worden natuurlijk.
Van dik hout zaagt men planken toch? Ook virtueel.

Het lijkt wel Pasen hier. Allemaal verrassingen in de gaten, kom op zus, zoeken!

Oh ja, en als we het gevonden hebben, ook weer terug leggen, ook andere kids willen ze zoeken.

He, dit is een nieuwe attractie. Vroeger kon je hier in koken, maar nu moet je lezen, leuk.

Nou, laat mij maar lekker schilderen ik ben veel expressiever zonder woorden.

Ook samen is het ook leuk schilderen. Met stipjes is het bankje veel mooier dan als hij helemaal ingekleurd, daar zijn we het snel over eens.

Tijd om weer even te chillen in het huisje dat hier leeg staat. Papa schiet nog snel even door de ramen naar binnen… eigenlijk mag dat niet he!

Ok, ok, ik ga al zitten…

Nou, ik niet, ik ga lekker spelen. Even kijken wat ik ga doen, Varkentje weet jij wat?

Oh ja, vissen, dat is leuk. Letter visjes vangen met een hengel en die op de open haard gooien.

Zus leert ondertussen over friese doorlopers, kan ik mooi nog even m’n hengel uitgooien.

He, met mijn verjaardagsfeest gaan we naar JumpXL, maar er bestaat dus ook een Jump XXS.

Als Sylvain eindelijk weet aan te meren met de boot, gaan we onze schoenen weer aantrekken en naar beneden. Daar is het literatuur museum. Een stuk rustiger een veel andere dingen te doen. Met en digitaal-slurp-armbandje moeten we spullen verzamelen om onze avatar straks mooi te maken.

Als je het niet snapt, weet je, het is toch echt het leukst om eens langs te gaan. Kijk eens op de website en ga zelf, het is leuk en leerzaam!

Het is een combinatie van veel boeken, boeken om te lezen, boeken muren, boeken planken, boeken, boeken en nog eens boeken en natuurlijk ook schermpjes, spelletjes, vragen en leuke dingen.

#slurp

Met heerlijke ruimtes om even stilletjes te lezen…

Maar ook enge ruimtes met skeletten, brrrrr eng!

Oh, papa, moet dit echt? Het is zo eng…

Ok, eerlijk is eerlijk, het valt mee.

Maar ik wil ook even wat leuks doen, niet alleen kijken en ‘slurpen’.
Gelukkig hebben ze daar ook aan gedacht, want er is ook een knutselhok.

Eerst maar eens twee kikkers maken.

En daarna, met een beetje 99% hulp van zus en papa, ook nog een kikkerkroon.

Wanneer we via de wc terug naar de uitgang gaan, kunnen we ons slurp-armbandje in een apparaat doen.

Inhangen en op de rode knop duwen.
En dan komt het moeilijkste… 30 seconden wachten…
Tom tie dom tie dom, wat duurt dat lang zeg.

Nog een er in, en dan op de rode knop…

Ja, die!

En na nog 30 seconden tom tie dom tie dom, krijg je gewoon je eigen gemaakt avatar op een kaartje mee, leuk man!

Trots en tevreden gaan we in de trein op weg naar huis. Beetje zitten en hangen tot halte Zoetermeer Oost.

Maar… we gaan nog niet naar huis, nog lange niet!
Eerst naar Intertoys, want omdat mijn feestje 8 april al is, mag ik een bak maken met speelgoed dat ik graag wil hebben. Wel zo makkelijk voor alle vriendinnen die komen toch?
Papa maakt er weer een Montessori-momentje van… Zelf vragen en regelen, naam op de bak en spullen uitzoeken.

Dat noem ik nog eens een mooi werkje.

Voor Sylvain duurt het wel lang, gelukkig is er een kinder-chill-hoekje.

Maar als we terug naar de auto langs de kermis lopen, nou, dan weet je het wel…

Het is gelukkig niet al te groot. Helaas kan papa zich niet splitsen en wil hij niet een van ons alleen laten, dus we kunnen niet overal in. En alleen in de botsauto’s of het luna-park, dat gaat nog niet. wellicht moeten we morgen terug, en anders houden we het tegoed toch pap?

Hoe dan ook, het was inderdaad een goede vrijdag, hoop dat stille zaterdag ander is dan de naam doet vermoeden. We gaan het zien…