Het lijkt wel alsof er een vloek op de combinatie circus en Delcour ligt. Jaren geleden was het raak bij oom Pascal. In augustus had Sylvain het even niet meer bij aanvang van het circus, en nu ben ik, Chloé, aan de beurt.

Ik was al wat slapjes, maar had mijn ziekte-dag met overgeven al gehad en eigenlijk wel weer aangesterkt. Maar naar het circus was toch te veel.
Ondanks dat, laten we elkaar nou geen mietje noemen, gewoon vrolijk opgestaan en happy en wel met de metro naar het circus in Ahoy, Rotterdam.

Altijd leuk, en zeker zo’n bijzonder circus dat ook nog lekker warm binnen is.
Mama had super mooie plekken geregeld, hoog en in het midden, zodat we alles goed konden zien… Tenminste… als je je ogen open hield en niet moest liggen van de misselijkheid.

Waar er voor de een een zeer natuurlijke (ja, dat is zijn lach) verschijnt, is het voor de ander helaas niet meer haalbaar…

Desondanks, hooggeëerd publiek, wij gaan beginnen!

Show, spektakel, kleur en muziek… heerlijk!

 

En zelfs paarden, dan moet het toch leuk zijn?

 

Wat? Je ziet gewoon paarden in het echt en je wilt naar huis?

Euh.. jij ook?

Nee, he! Dan moeten we steen-papier-schaar doen, want wie gaat er mee met Chloé.
Uiteindelijk gaan de dames naar huis en blijven de heren achter.
Beterschap zus, ik zie je zo weer!

Wij gaan eerst even pauze vieren en natuurlijk naar de wc om het deze keer droog te houden. (maar ja, inmiddels ben ik zindelijk, dus het moet lukken)
En daarna gaan we onverstoord verder.
Kijk! Daar hangt een dame in een doorzichtige bal, dat ze het durft zeg… en zo af en toe gaat ie nog open ook! Brrrrr. moet er niet aan denken.

Hier nog een clown en daar nog wat acrobaten. Zullen die ook Bassie en Adriaan heten?

Boeit het, wij genieten er gewoon van.

En zus? Die moet op de metro wachten in de kou… Geloof dat wij het leuker hebben.

Kijk papa, deze mafkezen lopen op een draaiend smal zelf in elkaar gezet ding, hoog in de lucht. Dat is knap!

En oh! Kijk! Na de Russische schommel nu ook rare donuts waarop je kan springen, dat kan ik ook hoor schommelen en springen!
Dat in de lucht heen en weer gaan, gaat mij nog te ver hoor… Dat is vast niet verstandig om thuis met zus ook te doen.

 

He, kamelen, kan ik die knuffelen? De vorige keer lieten ze me zo alleen…

Weet je nog, op 26 mei op vakantie met oma? Nou ik wel… ik neem het jullie nog steeds kwalijk! Kijk maar.

 

Maar goed, we gaan weer terug naar het nu.
De kamelen zijn klaar, nu nog even stunten op de rug van een paard en dan is het tijd voor de grande finale!

Uiterst geconcentreerd alles afgekeken, zodat ik zus alles kan vertellen wat ze gemist heeft. Ik hoop maar dat ze snel weer beter is!

Al met al toch een leuk uitje, goed geregeld mam! Papa laat jou de foto’s ook wel zien, zodat je toch ook de tweede helft nog een beetje kan meemaken.