Spelen in de sneeuw

Vandaag een spontane verrassing van boven. Keurig uitgeslapen tot 08:00 uur, daarna met papa naar beneden, lekker ontspannen, spelen en natuurlijk de nodige filmpjes kijken. Het is immers traditie op zondag.

Als mama naar beneden komt en papa gaat douchen, gaan wij naar buiten, de kou in.

Maar mama, we worden wel nat zo!

Mmmm snel naar binnen, even opwarmen, en dan omkleden. En ja, dan weer naar buiten.
Voor papa klaar is met douchen en aankleden hebben wij al twee sets kleding koud gemaakt en dan moet het echte werk nog beginnen.

Samen met papa kleden we ons professioneel aan. Sneeuwboots, regenbroek, regen jas (of poncho), daar onder dikke jas, trui, shawl en natuurlijk een muts en handschoenen. En ja, we hebben ook ondergoed en sokken aan, en de volgorde klopt ook niet, maar je begrijpt het toch wel?

Kom Sylvain, we gaan, ik neem je mee.

Euh.. heb je je voeten van de grond, is de rem er af? Waarom weeg je zo veel?

Papa, kan jij even helpen?

Samen wandelen we richting het park vlak bij ons huis, het is pas net aan het sneeuwen, en nu al zo mooi… Het wordt vast een witte Kerst!

He, kijk eens wie we daar hebben? Ons eigen trekpaard!

Gelukkig (voor papa) wonen we aan het park, en is er op loopafstand een heuvel om van te sleeën.
Drie maal raden wat wij gaan doen?

Precies!
Wippen.

Schommelen.

 

En van de glijbaan.
Zal ik het doen, of zal ik het niet doen?

Kijk zelf maar.

 

Durf ik ook denk je?

 

Haha, die had je niet zien aankomen he? Jij dacht zeker dat we gingen sleeën?
Nou, dat hebben we ook gedaan hoor, natuurlijk wel!

 

 

Let’s go again for the pictures.

Kijk papa, ik sta zo hoog, ik ben groter dan jij!

Papa, we komen naar je toe! Maar je blijft steeds voor ons lopen.
Oh, je trekt de slee, dat is waar ook… Nou, doorlopen dan! Je kan het, we zijn er bijna!

Kijk pap, zonder handen!
Jaja, ik heb m’n handen nog, maar ik bedoel dat ik de slee niet aanraak.
Goed he?
Jaja, ik weet het, goed dom… zo kan ik vallen… hahaha

Eenmaal thuis is Sylvain lekker warm gaan worden en hebben papa en ik nog een lange wandeling gemaakt.
Eerst wel nog even allebei nieuwe handschoenen gepakt, zodat we elkaar goed konden bekogelen met sneeuwballen.

Super leuk, maar lastig te fotograferen… Als herinnering toch een foto van mij als die vast in de bosjes ging liggen omdat ik net raak gooide.
In plaats van mij er met mijn gezicht in te gooien, maakt papa een foto. Lief is hij toch he?