delcour.nl - De nieuwe generatie boekbinders

Zoals jullie al weten van onze geschiedenis pagina zijn wij de 5de generatie grafici. Na de opa van opa, de vader van opa, opa en papa stroomt het boekbindersbloed door onze aderen.
Nou zijn wij nog best jong, maar je bent nooit te jong om te leren!

Omdat papa de familie traditie hoog wil houden, wordt momenteel bezien of hij voorzitter kan worden van Stichting Handboekbinden. Bij de kennismaking die hij gehad heeft, is hij, samen met ons, uitgenodigd in de Pieterskerk in Leiden, waar de Boek Kunst Beurs wordt gehouden, georganiseerd door deze stichting.

Nou, daar zijn wij wel voor in. Wat papa doet moet hij weten, wij houden hier wel van. Chloé is erg van het precies knutselen en Sylvain vindt ook alles leuk en vindt boeken zo lekker ruiken. Tja, het zit in je bloed of niet.

Nadat Sylvain is opgehaald van zijn logeerpartij gaan wij via Intratuin (Chloé wilde ook sloffen) naar Leiden. En na een klein stukje lopen kwamen we net voor de regenbui aan bij de Boek Kunst Beurs. De kerk is groot genoeg voor een grote hoeveelheid aan kraampjes en zelfs plekken voor workshops boekbinden.

We worden bijzonder ontvangen en worden eigenlijk direct uitgedaagd om een boek te maken. Nou, bring it on!

Oh, wacht, hier kan je een bierviltje drukken, dat doen we even tussendoor, want drukken doen wij al jaren… Gewoon wat verf op een blaadje. Meestal met de hand, deze keer zelfs met een soort degelpers.

Maar goed, we komen hier om te binden niet om te drukken.
De kinder-workshop begint pas over een half uur, dus hebben we mooi nog even de tijd om de uitdaging aan te aan en de pagina’s die we hebben gekregen in het welkomst-tasje vast te naaien aan het door ons gekozen omslag.

Het is even zoeken hoe we moeten beginnen, maar gelukkig ligt er een korte beschrijving en zijn er veel mensen die tips geven.
Eigenlijk niet eens nodig, want de slag is best logisch. Dubbelvouwen en aanduwen.

Een mooie vouw de basis, en daarvoor gebruiken we natuurlijk een echt vouwbeen.

Mama weet er al heel wat van en kan ons goed bijstaan. Papa staat slechts met zijn mobiel in zijn hand ons vast te leggen.

En als het hen ook boven de pet gaat, dan is er altijd wel een geschoolde handboekbinder die ons helpt.

Ondertussen gaat het dames-team als een speer en prikken er op los.

Even goed kijken, goed nadenken en dan zien we de logica.

Het is net naaien, en dat hebben we van oma geleerd.

En dan… Dan is het al weer klaar.

Kan het nog mooier? Nou, een beetje… Even schoonsnijden natuurlijk.

Maar wel met hulp vanwege de veiligheid en omdat het best wel kracht kost.

Na een korte pauze en het praten met iemand die zo lief is om ons een eigen boekenlegger te geven, gaat de workshop boekbinden voor kinderen van start.
Eerst een schort om, maar voorzichtig met lopen, want ze zijn erg groot!

Dan in de rij om in het doosje alle spullen op te halen die we nodig hebben.

Mmmmm kiezen…. altijd lastig… Welke kleur neem jij?

Elastiekje? Wat moeten we daar nou mee? Mmmm we gaan het zien, eerste nog even de gebruiksspullen pakken.

Nu gaat het echt van start. Kartonnetje aftekenen op het stuk linnen…

Goede lijmlaag aanbrengen…

En plakken maar. Rustig aan Sylvain, we wachten wel even op je… Het is geen wedstrijd!

Dan tekenen we met een puzzelstuk de hoekjes af en die knippen we netjes af.

Zo goed?

Eerste de korte kanten en daarna pas de lange!

En dan ook de twee lange kanten.

Goed, nu hebben we een achterkant, dat doen we nog eens, maar dan voor de voorkant.
Nu we weten hoe het werkt, gaat het super makkelijk. Boeken maken is eigenlijk helemaal niet zo moeilijk.

Euh, wat? Zijn we nog niet klaar? Oh… wat nog meer dan?
Oh ja! Natuurlijk… de binnenkant. Leuk om ook iets in het boek te kunnen schrijven!

Nou, pak je vouwbeen maar en vouw het hele setje (zonder schutblad) maar eens netjes dubbel, goed aanduwen met een vouwbeen.

Als het schutblad er omheen zit, mag het in de houten driehoek. Dan moeten we even goed opletten…

De juf laat een strookje zien die we twee keer moeten vouwen en daar mogen we stipjes in zetten.

Goed dat ze het even uitlegt, want de stipjes bepalen de plaats waar strak het garen in gaat. Netjes doen dus!

Papa begint er ook schik in te krijgen en kan het niet laten toch ook te helpen, maar papa, ik kan het echt zelf!

Als de gaatjes groot genoeg zijn, mogen we garen uitkiezen.

En dan… naaien maar!
Dat hebben we net geoefend, dus dit gaat goed.

Beginnen in het midden en dan naar de buitenkanten. Het wordt al heel mooi!

Ja, en mama vermaakt zich ook zichtbaar, zij mag ook even hoor. Samen werken, samen delen.

Dan mogen we de zo mooi gemaakte voor- en achterkant belijmen en op het genaaide binnendeel plakken.

En dan opeens heb je een boek, gaaf he?

Wij (lees: onze boekjes) mogen samen in de pers om even goed aangedrukt te worden, we draaien hem zelf aan.

Nou ja, zelf… Ik til Sylvain wel even op, want hij kan er niet bij.

Papa zet hem nog even strak voor de zekerheid.

Tja, hoe ziet trots er uit? Nou, zo.

Klaar?
Nee? Nog niet? Oh nee, afwerken is niet zo makkelijk als drukken. Hiet lijkt wel nooit af. Het kan dus nóg mooier, wow!
Wat gaan we doen juf? Oh, een elastiekje, daar was het voor dus.

Mag ik het zelf doen?

En dan is het echt klaar, mijn eerste boek. Generatie 5 is here!

Zus kijkt ook even goed en kan het ook zelf. Hoppa ook een elastiekje er in.

Zo, en ook die van mij is af, mijn boek, ik ben trots!

De boeken zijn te bewonderen in het familie museum bij ons thuis op de boekenpers van generatie 1.

Terwijl papa een rondje maakt met de organisatie om wat mensen te leren kennen, gaan wij wat anders doen.
Want voor het maken van een boek, zowel drukken als binden, heb je papier hebben.
En dat mogen wij hier zelf scheppen, inclusief watermerk!

Met een soort zeef in troebel water ontstaat het papier als vanzelf.

Het zijn wat grote stappen voor de blog, maar dat komt omdat mama ons moet bezig houden en Sylvain moet tillen, dus niet alles is gefotografeerd.
Het papier krijgt wat hulp met drogen…