delcour.nl - Grote jongen met luiers

Grote jongen met luiers

Tja… sommige dingen gaan bij mij niet zo snel. Mijn groei en de beheersing van mijn sluitspier doen rustig aan.

Sommige kinderen (en ouders) raken hiervan van de leg, maar mij boeit het niet. Ik heb niets om mij voor te schamen, ik ben klein, en klein is fijn|!
Gelukkig vindt mijn school dat ik, als ik er zelf maar geen psychische problemen van krijg, niet ook cognitief achter moet gaan lopen omdat mijn sluitspier lui is. Ik ben het namelijk niet.
Drie en al vele maanden op school, ik tel al, spreek al een beetje Engels, kan al wat cijfers lezen, etc. etc.

Schaamte ken ik dus niet. En dat is maar goed ook, want ik zit op een Montessori school, en daar moet je zelf dingen doen die andere kinderen niet mogen (boren, zagen, snijden, in de tuin wroeten, yogales, dansles, boodschappen doen, etc.). En… omdat het gaat om zelf proberen, zelf doen en zelf leren, krijg je al vrij vlot de verantwoordelijkheid die je eigenlijk al lang aankan. Klein houden hoef je mij niet, dat doe ik zelf wel.

En nu mijn laatje weer bijna leeg is, moet hij aangevuld worden. Met luiers ja, want die heb je nodig als je sluitspier meer een luispier is.
En weet je I DON’T CARE!

Geen tas, geen gedoe, ik neem ze zelf mee. En mijn lieve zus is mijn assistent om ze op te rapen als het fout gaat (samen proberen, samen doen en samen leren) en om mij te helpen om te zien waar ik heen moet, want ik zie soms geen luier voor ogen.

Of het gelukt is? Natuurlijk! Mij krijg je niet zo snel gek, ik probeer gewoon door tot ik het zelf kan, ik ben net zo oud als al mijn leeftijdgenootjes en net zo groot als mijn lengtebuddies, zij zorgen ook dat zij een droge broek hebben, nou, dat doe ik dus ook.