Afzwemmen voor B-diploma

Brrrr, vandaag is het afzwemdag voor mijn B-diploma. Een spannende dag!

Eigenlijk ben ik nog best goed gemutst, want stiekem zit er een klein angstkonijntje in mijn hoofd. Gister heb ik nog twee lessen gehad waarbij alles, zoals altijd, goed ging… alleen dat duiken door het gat op 6 meter, dat ligt mij niet zo.

Ik kan het wel, dat weet ik en ik heb het gister gelukkig ook laten zien dat het wel lukte hoor, maar niet altijd en ook niet in één keer; en dat moet wel vandaag… Meester Mark heeft al aangegeven dat: ‘wat er ook gebeurt, wij het allemaal halen, omdat wij het eerder (gister onder andere) hebben laten zien”. Maar ja, met papa, mama, Sylvain en oma er bij, en al die andere mensen is het wel een groots optreden. Ik ben niet zo van de aandacht, dat is meer iets voor Sylvain.

Maar goed, ik ben al voor ‘C’ bezig en het zwemmen is dan ook erg makkelijk, ik had alleen wat meer en vaker het duiken moeten oefenen om mij zekerder te voelen. Het gaat goed, maar nog niet vanzelf.

Nadat oma bij ons was en wij Sylvain van een feestje opgehaald hebben, gingen wij naar Noordwijkerhout waar het afzwemmen van Zero2Hero is.

Lekker vroeg, dus nog even de tijd om vrolijk te spelen en rond te rennen en natuurlijk voor de groepsfoto.

Na even wachten, was het tijd om naar binnen te gaan. Nog even snel een selfie met papa, want die stond net niet op de foto.

Oma, papa en Sylvain rennen naar het begin van het bad om foto’s te kunnen maken, mama en ik gaan omkleden en sluiten later aan.

Moedig kom ik met mama aanlopen. Beetje spannend, maar het gaat nog.

Totdat ik langs een jongen kom die voluit staat te huilen… en dan houd ik het niet meer… ik zie op tegen dat gat en het raakt me.

Ondertussen legt Mark uit wat er allemaal gaat gebeuren, en dan… dan is het zo ver.

We beginnen met kleren aan, echte schoenen, echte lange broek en lang shirt.
Maar dat maakt mij niet uit. Ik heb al weken lang dubbele lessen (2 x 45 minuten) moe kan je mij niet krijgen.
En we beginnen makkelijk, met een potloot sprong, there we go!

 

Het hangt wat diep, maar het gaat erg goed!

 

Omkeren en op de rug verder… peanuts! (dit doe ik met de les al met m’n handen lang, zoals bij ‘C’ moet)

Hier in bewegend beeld:

 

Dan nog even laten zien dat we ook lang kunnen watertrappelen met kleren aan, ook geen probleem! Ook niet voor de kleinste van de groep.

 

Maar dan… kleren uit en dan komt het gat in zicht…

Eerst vriendin Elize, die laat even zien hoe het moet, knap he!
(sorry voor het afgebroken filmpje, maar omdat we na elkaar waren, moest er gekozen worden… duidelijk dat ze het haalde, dus toen naar mij. Ik speciaal nog vertragen, maar toen was ‘take 2’ al begonnen)

 

En dan dus ik… Tja, het gat en ik… we zijn geen vrienden. Ik weet dat ik het kan, maar de druk is mij toch te veel…
Mark zegt wel iets, maar het gaat aan mij voorbij. Ik weet wat ik moet doen, maar het gaat in een roes… En met snikkende ademhaling is het geen goede voorbereiding om goed diep en langdurig onder water gaan zal ik maar zeggen. Nou, there we go!

 

Helaas, pindakaas… het scheelt niet veel, het is genoeg, maar ik baal toch. Hoewel, de spanning is ook gelijk weg, dat is wel weer lekker!

Dan nog even een ontspannende oefening, borstcrawl.

 

En rugcrawl…

 

Nog even wat baantjes trekken…

 

En dan doen we een nieuwe flashmob, sterdrijven en doen alsof we niet meer leven…

 

En we oefenen voor de volgende keer hetzelfde maar dan anders om.

Dat was grappig he? Er kan dus weer een lach vanaf.

En dan… tadaaaa. het grote moment… de roep om mijn naam, mijn tijd om te schitteren en te lachen.

 

Kijk Sylvain, oma, pap en mam, ik zit er bij!

 

This is my moment!