Het leven is niet altijd een groot feest…
Soms is niet iedereen het met mij eens…
Papa wilde nog even naar binnen om op school mijn shawl uit mijn lade te halen en ik… ik had daar niet zo veel zin in.
En toen Chloé met papa toch naar binnen ging, bleef ik lekker op het schoolplein zitten.
Tja, dat is niet verstandig, immers papa is niet gek, die gaat gewoon door.
Ik had niet eens gezien dat een van de docenten tegen hem zei dat hij wel een oogje in het zeil zou houden.
Nou, ik zal van het lange verhaal een kort verhaal maken…
Sylvain, ik geef je het nummer van de kindertelefoon. Dit kan écht niet hoor. Je vader moet maar leren om je niet zo maar achter te laten!
Lieve Tanja,
Dank je! Ik hoop dat het 1111-1111 is, want dat is het enige getal dat ik al herkennen kan.
Gelukkig weet ik eigenlijk wel dat hij het niet meent, en zus zei al dat hij een docent had gevraagd op te letten… Maar op zo’n moment neem ik liever het zekere voor het onzekere en uit ik mijn ongenoegen toch liever in zijn armen.
Maar je weet nooit… soms is papa boos, wellicht is het handig om dat nummer bij mij te houden!
Dank je!
Tja… groot worden is niet altijd leuk … maar goed dat je van je hebt laten horen hoor..
Volgende keer gewoon even meelopen. ❤?