Met spoed naar het ziekenhuis met vermoedelijk een invaginatie.
Laat ik bij het begin beginnen. Na een leuke dag met in de ochtend een knipbeurt bij de kapper samen met papa en in de middag lekker spelen met mama en Chloé. Einde middag lekker in bad. Alleen, want Chloé wil niet. Mama en Chloé zitten er wel bij en ik begin zomaar op eens pijn in m’n buik te krijgen. En het wordt snel meer en meer en meer…
Ik krijs het uit en kan niet meer stoppen. Een harde buik, panieken en gillen zo hard ik kan is het enige dat nog lukt. Wanneer Chloé papa gaat halen is het al zo erg, dat er binnen enkele seconden gebeld wordt met de huisartsenpost. Het is net 5 minuten over 5, waardoor onze huisarts al lekker thuis zit.
De mevrouw aan de lijn hoort hem en beslist direct dat we mogen komen. Gelukkig maar, want ik houd het echt niet meer.
Als papa mij in de auto gooit, Chloé in haar Elsa jurk, nog met tiara op, naast me zit en mama ook instapt, scheuren we wegens drukte met een kleine omweg als een razende over de ring naar het ziekenhuis. Hier en daar zag ik wat rode lichten en voelde ik wat slingeren, maar ik was wel snel in het ziekenhuis. Of ik nou moest overgeven van het rijden of van de pijn weet ik niet meer, maar de auto heeft het flink gehad van me… Mama die de hele reis omgedraaid zat om mij te helpen heeft het zelfs niet droog gehouden.
De huisartsenpost ziet al snel dat ik binnendoor mag naar de spoedeisende hulp, dat handig naast elkaar is gemaakt.
Hier zie je me hangen vlak voor de arts even langs komt om te zien waar ik heen moet.
Prinses Esla is er ook bij… Beetje verveeld, want we zouden gaan eten, maar goed… het is niet anders.
Dan naar de eerste kamer. Hier kan de kinderarts, die dienst heeft en opgeroepen is, even komen kijken.
Mama mag gewoon met haar schoenen op bed liggen onder mij, zodat ik lekker lig.
Als hij gekeken heeft en gezien heeft dat ik met een totaal verstijfde buik zit…
Heel even liggen en dan mogen we naar een privé kamer waar ze mijn buik voelen en een ding aan m’n vinger hangen.
Dat ding zit weer vast aan een apparaat aan de muur dat een vaag gepiep maakt…. Wat heeft dat nou voor zin?
Even daarna komt er een zuster die duidelijk niet populair wil worden…
En ondertussen zit dat ding nog aan mijn vinger…
Eerst maar even troost zoeken bij mama.
Of moet ik mama troosten?
Dan weer verder naar de volgende kamer, waar een apparaat staat dat ik al eens gezien heb vanuit de buik van mama.
Nee he, ik ben toch niet zwanger?
Gelukkig gaat het al weer, de kramp is opeens weg. De arts die snapt hoe al die knopjes werken en kaas kan maken van deze zwart-wit tv gaat toch even kijken, wellicht weten we dan wat het was.
Geloof je niet dat het al weer gaat? Thumbs up for all who have no pain anymore.
En dan gaat het gebeuren, met wat glibbergel komt het ding op m’ buik… en… en… en?
Wat de …. is dat?
en dat? Ik snap er niets van… Gewoon blijven liggen en niets zeggen, dan waait het wel over
En zo is het. Na een korte nababbel van de dokter met mijn ouders kan ik bij papa in z’n armen zonder bovenstukje mee naar huis.
De auto in… pfff heeft hier iemand gespuugd? Wat een lucht? Wie was dat?
Oh ja, dat was ik… haha… I’m back!
En weet je wie daar ook blij mee is? Precies, princes Esla Chloé.
Eind goe al goed.
Maar wat was het nou?
Dat weten wet dus niet, maar de grootste kans is dat het ‘invaginatie’ is. Ok, ik leg het uit:
Darminstulping, invaginatie
Ziektebeeld
Een invaginatie komt vooral voor bij kinderen tussen vier maanden en drie jaar. Kenmerkend voor een invaginatie is het plotseling ontstaan van een met een zekere regelmaat optredende koliekachtige buikpijn. De kinderen hebben daarbij drang tot bewegen of zijn onrustig. Tijdens een aanval die enkele minuten duurt zien ze wat bleek.
De pijn verdwijnt ook zomaar weer zoals hij is gekomen. In die periode lijkt er niet veel aan de hand te zijn.
Na een wisselende periode van een uur of korter, waarbij het weer helemaal goed leek te zijn komt er weer een aanval, met precies dezelfde verschijnselen. Ook daarna zakt het weer af. Dit gaat zo maar door, totdat er behandeling wordt gegeven.
Heel vaak braken kinderen bij een aanval.
Als het lang blijft bestaan, kan er een bloederige slijmerige ontlasting komen.
Bij het lichamelijk onderzoek, zie je een oudere zuigeling of peuter, die duidelijke periodiek optredende kolieken heeft. Bij het onderzoek voel je als arts een beetje worstvormige zwelling in de rechter onderbuik. Dit is het geinvagineerde stuk darm.
Oorzaken
Meestal schuift een stuk van de dunne darm in, bij de dikke darm. In de loop van de tijd gaat dit in elkaar schuiven steeds verder door.
Op de overgangsplaats van dunne naar dikke darm, waar ook de blindedarm ligt, komen in het buikvlies veel klieren voor.
Mogelijk door een gewone darminfectie, waarbij een virus de oorzaak is geweest, zwellen deze lymfklieren op. Terplaatse is de beweging van de darm, de darmmobiliteit of peristaltiek, verstoort.
Als de peristaltiekgolf vanuit de dunnedarm naar de dikke darm niet verder kan komen omdat de darm daar terplaatse niet meebeweegt, stulpt de dunne darm in de dikke darm. De kolieken komen als er weer een peristaltiekgolf de darm verder in elkaar doet schuiven.
Onderzoeken
Een darminstulping of invaginatie is met een echo-onderzoek van de buik vast te stellen. Op de echo is te zien dat het stuk dikke darm in zich nog het ingestulpte deel dunne darm heeft.
Een andere manier is om contrastmiddel rectaal te laten inlopen. Daarbij wordt dan een stop gezien op de plaats waar het contrast vast loopt tegen het ingestulpte stuk dunne darm.
Dit is meteen onderdeel van de behandeling. Zie onder.
Behandeling
Behandeling van een invaginatie bestaat uit het weer terugduwen van het ingestulpte stuk darm. Dit kan men doen met waterdruk of met lucht. In ons land wordt het meest een waterig contrastmiddel gebruikt, waarmee door druk uit te oefenen de darm weer langzaam terugschuift naar zijn oude plaats. Dit proces is onder röntgendoorlichting goed te vervolgen.
Als alles weer op zijn plaats ligt merk je dat meteen aan het kind omdat hij zich eigenlijk weer helemaal de oude voelt.
Er kunnen omdat de oorzaak van het instulpen, namelijk de vergrote klieren in het buikvlies, niet is weggenomen wel recidieven optreden. Als die zich herhalen is wel een operatie geindiceerd. Het verdere behandelplan kan afhankelijk zijn of zich een eventuele andere oorzaak aandient.
Veelgestelde vragen
Wat gebeurt er als het terugduwen met vloeistof of lucht helemaal niet lukt?
Antwoord: In dat geval is er een operatie nodig.
Meer weten
De kans om op oudere leeftijd een invaginatie te krijgen is klein. Uiteraard is het als zoveel in de geneeskunde nooit helemaal uit te sluiten.
De bloederige slijmige ontlasting die kinderen met een invaginatie hebben, komt door de afsluiting van de darm die instulpt. Hierdoor kan als de situatie niet wordt verholpen ook een stuk darm in versterf gaan, of gaan lekken. Dit komt echter pas in een latere fase voor.
Sodekletter, wat een heftige ervaring. Je maakt wat mee zeg… Goed dat er zo snel en adequaat is gereageerd. Invaginatie, nooit van gehoord. Heldere uitleg. Wat uiteindelijk ook de oorzaak was, hopelijk blijft het bij deze ene ervaring.
Jeetje Sylvain, ?wat een verhaal. Gaat het weer een beetje met je? Hopelijk ben je weer het ventje en ga je er geen abonnement op nemen. Als je Elsa de volgende keer niet mee wilt hebben kun je haar ook naar mij sturen hoor☺️ Doei?