Gezellig met Fieke

Het was niet de eerste keer, maar ook zeker niet de laatste. Wel weer leuk…. Het lijkt wel een garantie op plezier met Fieke.

En het is niet alleen leuk voor mij, omdat het mijn vriendin uit de klas is, maar ook omdat ze erg leuk met Sylvain kan omgaan en vice versa.

Nadat papa mij ophaalde op school vroegen Fieke en ik aan papa en aan de mama van Fieke of we bij elkaar mochten spelen. Ik wilde graag, maar vond het wel te eng om mee te gaan naar Fieke, dus… gingen we gezellig naar ons huis.
Sylvain vond het ook super leuk, het zat er dus in dat het een leuke dag werd.

En zo geschiedde…

Eerst maar eens lekker met z’n drieën lang gespeeld op het schoolplein. Klimmen, springen, rennen en de hindernisbaan doen (inclusief lange-afstand-kiekeboe).

Sylvain vond het nodig om ook nog even met zand te gooien. Net toen papa naar hem liep om te zeggen dat dat niet de bedoeling was, keek ik om om te zien wat er gebeurde en kreeg een volle hand (en dan in voor een oog zelfs Sylvains hand groot) in mijn oog.
Dat was wel even pijnlijk. Gelukkig heeft papa mij gelijk naar de WC gebracht en het zand in enkele minuten uit mijn oog weggehaald.
Fieke was ondertussen zo lief om op Sylvain te passen, hem mee te nemen en te zorgen dat hij een knuffel wilde geven, om hem daarna duidelijk te maken dat dit natuurlijk niet de bedoeling is. Tja, je zit op een Montessorischool of niet…

Maar goed, na dit incident hebben we lekker nog even gespeeld, om daarna gezellig gedrieën naar de auto van papa te gaan.

 

Eenmaal thuis zijn we direct doorgelopen naar de speeltuin, waar we anderhalf uur hebben gespeeld.
Moe maar voldaan, en voldoende energie om Sylvain nog bij te staan, zijn we naar huis gegaan, waar we een boost kregen in de vorm van koekjes, sap en frisse handen (met zeep) onder het genot van audiovisuele ondersteuning verzorgt door de TV in samenwerking met Netflix.

Kort samengevat… LEUK!