Eerst niet zwaaien en nu niet gedag zeggen

Tja… Ik heb er op facebook en Twitter om bekend gestaan dat ik nooit wilde zwaaien, maar dat is verleden tijd.

Nu zwaai ik naar alles en iedereen, geef keurig handjes, maar ik vind het gewoon té leuk om geen gedag te zeggen.

Niet in het Nederlands, niet in het Engels, gewoon niet.

En dan in de auto op weg naar huis genieten van het feit dat ze allemaal willen. “Papa ik heb lekker weer geen gedag gezegd” ik ben gewoon zo grappig.

Vandaag hadden Anneke en papa me wel even tuk. Anneke hield m’n hand vast en papa ging naar huis, en zou me pas weer ophalen als ik “fijne avond” zei.

Ok, ok, ik geef me over, gewoon even zeggen, naar papa rennen en klaar.

Morgen zien wie de langste adem heeft!

En om te bewijzen dat ik het thuis wel kan… Pamela krijgt ook geen ‘bye bye’ op school, maar thuis… No prolem, hahaha #ROFL