Een nieuwe traditie is geboren, vandaag de eerste WWJ-Parade.

WWJ, voor de niet die-hard volgers, is mijn theaterschool. Het staat voor Warm Water Jeugdtheater.
Bij het oefenen heb ik al tig liedjes gezongen, musicals nagedaan, acteeroefeningen gedaan en gedanst. Grootste spektakel tot nu toe: Robin Hood, the musical (zie blog).

Vandaag doen we wat nieuws. Waar het vorig jaar een open les was, waar je kon zien wat we allemaal deden -zie blog– is het nu een hele dag feest voor ons én onze hele familie.

Zus is er niet, maar papa en mama zijn vandaag mee om de hele dag leuke dingen te doen.
De parade bestaat uit drie rondes waarbij je een leuke workshop kan doen. Tussendoor kan je lekker scrap-boeken en genieten van de silent disco (wat dat ook is).

En zoals altijd, ik heb er zin in!

Daar liggen de koptelefoons voor de silent disco. Hier hoor je muziek en kan je met elkaar dansen, zonder dat anderen er last van hebben, grappig!

En tussen de pepernoten en het lekkere drinken liggen allerlei bladen en foto’s om een mooi scrapboek te maken.

Maar eerst luisteren wat we gaan doen en naar welke workshop we gaan.
Ik heb mij ingeschreven voor 4 stuks, daarvan worden er twee gekozen. Helaas zijn er twee die ik had gekozen niet doorgegaan en word ik ingedeeld bij Heel WWJ Bakt (joepie!) en bij emotie-verfen. Nou, dat is ook vast gaaf!

We zitten op de goede plek, mocht je niet weten waar je heen moet, dan is hier een plattegrond.

Eerst maar eens gaan bakken, en ik heb weer eens geluk, ik zit aan de cup-cakes tafel!

Oh ja, papa en mama mogen helpen!

Here we go!

Kom mam, stroop je mouwen ook even op, we gaan het toch samen doen?

Het is hard werken, maar ik heb zin om te snoepen, met volle passie er in dan maar.

Ondertussen aan de andere tafels wordt ook lekker gebakken. Pepernoten, pannenkoeken, iets raars… ik weet het niet, maar het ruikt allemaal verrukkelijk!

En het leuke van versieren is, dat je versiering in je handen krijg… en soms… heel soms… ook in je mond ;op

Nu weer even concentreren, het blijft een soort van wedstrijd toch?

De laatste hand aan de laatset cup-cake…

En klaar ben ik!

Om te voorkomen mijn mooie werk door iemand opgegeten wordt, leg ik het op mijn stoel in mijn klas. WWJ oefent (toevallig) in mijn school. Lekker makkelijk, zo weet ik de weg en heb ik altijd een eigen stoel.

Dan nog even schoonmaken, want dat hoort er ook bij.

En dan even op de stoel van meester John gaan zitten en hem heel goed nadoen. Het blijft theater toch?

Dan begint alweer onze tweede les: emotie schilderen! Nou, ik heb emotie genoeg, dat gooi ik er wel uit.

Mama zit vol met liefde dat is wel duidelijk.

En ik, ik heb zo mijn eigen emoties…

Papa voelt zich blijkbaar een rare plant, maar ach, alles mag!

Ik heb mijn vrije expressie laten gaan en daarna geprobeerd om bij papa’s emotie te komen… niet echt gelukt ;o)

Maar wel mij best gedaan!

Er ligt nog een velletje, er is nog verf en… er is nog tijd. Ik kan er nog wel een maken, genoeg emotie.

Volgens mij is er iets fout gegaan… het papiertje is te klein!

Ach, dan acteer ik wel dat er Sylvain staat, het is en blijft een theateropleiding!

In de chill-hoek is het lekker bijkomen en met elkaar kijken naar onze Robin Hood show.

In de hal kan je zien welke musicals er al geweest zijn, maar dat is voor mij tijd…

Aan het einde van de dag wordt bekend gemaakt welke musical we dit jaar gaan doen.
Maar… de letters moeten we door het hele gebouw zelf zoeken.

Nog erger… we moeten ook zelf puzzelen.

Maar gelukkig komen er er gezamenlijk uit!

Nooit van gehoord, maar dat zal snel veranderen. Snel de auto in en dan de muziek opzetten. Ik heb er nu al weer zin in!
Een super gave start voor een nieuwe traditie, de WWJ-parade, ik ben er volgend jaar graag weer bij!