Deze keer gaan we gepland en langer naar Aachen.

Vandaag dus shopdag, maar we worden wakker met foto’s van onze spionnen die onze werkster in de gaten houden. Leuk om te zien dat ze haar gezelschap houden en dat we terug zien dat ze controleren of het wel schoon is.

Wij worden wakker met dit uitzicht. Niets ten nadele van onze buren, maar dit is wel mooier dan thuis. Ondanks het wolkje, dat er niet gepland is overigens.

Mama zou mama niet zijn als ze niet wat speciaals heeft gevonden in de omgeving. Wat dacht je van een fabriekshal grote uitverkoop van alleen maar chocolade.
Nou… daar gaan wij maar al te graag naar toe. Zo veel chocolade hebben we nog nooit gezien. En het is ook niet van Sinterklaas met allemaal letters of zo, nee, het is van Lindt, met dt!

Wij kunnen ons geluk niet op dus.

Rij naar rij vol met chocolade.

En allemaal gemaakt door één man. Knap he? Zal dat meneer C. Lindt zijn?

En nog veeeeel meer chocolade.

En wij zoeken een flinke doos uit met allerlei smaken waar we soms nog nooit van gehoord hebben zelfs.

In Aachen weten we een tentje te vinden waar ze nog ontbijt hebben. Wel fijn, want wij hadden niets bij ons in het huisje en chocolade als ontbijt ging ons zelfs te ver. Gezellig zitten eten dus met een eitje en een croissantje of een broodje, zoals dat hoort. Snoepen doen we hierna wel weer.

Daarna is het lekke slenteren in de stad. Winkel in, winkel uit, je kent het wel. Soms wat lang, maar soms ook te kort, zeker bij de speelgoedwinkel en een leuke boekenwinkel (waar ze ook niet-boeken-dingen hebben).
Tegen de tijd dat we wat moe beginnen te worden en ons ijsje al op hebben (al hebben alleen mama en ik een ijsje op, zus en papa hoefde niet) gaan we een winkelcentrum binnen. En alsof het zo hoort begint het te regenen. Blij dat ook het winkelcentrum in Aachen overdekt is… wij merken er dus niets van.

We gaan naar huis op nieuwe schoenen, met cadeau’s en nieuwe oorbellen. Wat een feest is het weer.

Nog even langs de foodcourt om te eten en dan zit de dag er al weer op.

Oh nee… wacht… stop…
Hier weten ze ook wat recyclen is en dus brengen we onze flesjes keurig terug naar de supermarkt beneden waar we een bonnetje krijgen om iets te kopen. Maar wacht, er staat nog een machine… wat is dat?

Oh, een muntjeswisselapparaat. Hier kan je al je kleingeld in gooien en dan krijg je ook een bonnetje, dat willen wij ook!
(en maar goed ook, want in Duitsland werken ze nog met centen en lopen we met zware tassen en strakke broekriem om hem niet af te laten zakken)
Ok, het is ook gewoon leuk om te doen.

Met die bonnetjes halen we nog wat te eten voor het ontbijt van morgen, want morgen gaan we al weer weg, dit was een extra extra’tje, drie daagjes in een door mama zo goedkoop geregeld huisje heeeeel ver weg, maar daarom zeker zo leuk.