Lang zal hij leven, lang zal hij leven, lang zal hij leven in de gloria, in de gloria, in de gloriaaaaa!

Hiep hiep, hoeraa!

Papa is vandaag jarig, hij is oud, 49 jaar oud om precies te zijn, geworden…
Dus maken we hem wakker, zingend.

Eerst maar eens een door ons samen gemaakte kaart. Papa met moeder (die Henk heet, don’t ask, zie hier).

Super lief toch?

Maar er is meer! Zus heeft echt haar best gedaan voor papa.

Massageolie, dat komt wel goed aan, want papa is nog al van het laten masseren.

En… tadaaaa, eindelijk… zijn lievelingsdier is in knuffel beschikbaar. Dus die krijgt hij dan maar van ons.

Buiten haast het konijntje zich in de bosjes, maar wilde ook even langskomen om te feliciteren.

En dan heb je altijd nog mama die alles op de achtergrond regelt; ook al is er steeds minder werk voor haar, want ik (Chloé) neem al heel wat over. De brownie heb ik vanmorgen maar even gemaakt. De kaarsen heeft mama geregeld. Een heel team staat klaar voor een mooie verjaardag voor papa.

Sylvain maakt even een foto van papa, maar deze grapjas zet de camera de andere kant op, dan krijg je dus dit.

Onze held zit nog een fazant bij ons. Of ik ‘m kan pakken, tuurlijk! Of toch niet…

 

 

Nu eten, want we moeten weg. Een gepland uitje naar de vuurtoren staat op het menu, met een tijdslot.

There it is. Geen Brandaris, maar wel gaaf!

Het is nog wat winderig, maar wel een mooie dag, mooi uitzicht, dus vast ook een mooi beeld van Texel.

Het is hier sowieso mooi!

Ok, dan gaan we wel even staan. Maar deze keer niet even enthousiast als altijd. Tja, het kan niet altijd toch?

Het uitzicht is in ieder geval wel gaaf. Ook mama geniet ervan.

Beneden hebben we nog even wat langere afstand gekeken. Het strand, en zelfs vaste land, van Vlieland is goed te zien, maar een verrekijker haalt het wel dichterbij.

Lekker de wind in je haar.

Na dit mooie uitzicht gaan we even naar een winkeltje waar we wat kleding en leuks kopen. Door actief te shoppen zijn hier helaas geen foto’s van.
Daarna pannenkoeken eten (of wat anders) in een pannenkoekenhuis. Ook geen foto’s, maar wel van heb leuke bordje dat ze hebben hangen aan de muur. Wij herkennen dit wel, elke vakantie heeft wel zo’n z’n eigen liedje als herinnering.

Dan wat Texelse cultuur snuiven. Een melkboerderij waar je de robots mag zien melken. Interessant om te zien. Alles gaan volledig automatisch. Nu nog een machine uitvinden die de stank weghaalt… Wij zijn wat stads wellicht :)

Maar wel leuk om eens te zien.

Nog even langs de pauwen, altijd leuk om (even) te zien.

Maar nu zijn we klaar en gaan we weer hoor.

We komen langs een leuke winkel waar we wel even moeten kijken. We moeten even bezien of het geen drugshandel is, maar het lijkt toch wel leuk shoppen te zijn.

We hebben de dag zo efficient ingedeeld dat we even -mede door het weer- even naar huis gaan om even te chillen, lekker!

We hebben de auto aan de lader bij de receptie gezet. Omdat papa jarig is heeft hij korting bij het restaurant. Met dit weer en de auto aan de lader besluiten we dan ook maar pizza te gaan eten. We kunnen er lopend heen dus, ook wel leuk.

 

Laat zich raden wat we aten…

Ja papa, we weten al dat je jarig bent… Sylvain geeft de kroon en maakt weer zo’n mooie foto… grapjas.

Nog even een ijsje halen. De toetjes zijn niet zo super, bij de snackbar kunnen we ijs halen… tenminste als ze ze het ijs ook echt hebben, want niet alles is er meer. Chloé bestelt en staat keurig in de wacht.

Oh, kijk nou, hier woont Bollo.

Maar goed, het is tijd, we gaan bowlen!

Van happy van de resultaten…

 

tot totale euforie…

Maar hoe je het ook wendt of keert, we hebben papa laten winnen, hij is immers jarig.

Nog even een herinnering vastleggen. Gewoon omdat het kan.