Het is weer zover. Na een redelijke rustweek waarin ik niet veel aankwam maar wel veel kon doen, gaan we weer een paar dagen aan de slangen.

Vandaag 7 uur aan kuur-deel-1 (van 3) deze week.

Zoals wel vaker starten we positief. Merk dat mijn lichaam wat weerstand (spanning) heeft, maar ik ga er weer heen met maar één doel en dat is echt zo makkelijk volhouden met zo’n leuk gezin en leven… no worries, ik houd het wel vol.

 

Ik kom binnen, meld mij aan met 28-04-1975 voor kamer 7. Zo weten ze wie ik ben (moet ik meermaals opnoemen als controle voor de. juiste medicijnen) en waar ik heen moet. Maar kamer 7 is al maanden mijn eigen kamer, zo’n luxe!

Spullen klaar om mij niet te vervelen en niet achter te komen met werk. Nog even genieten van het uitzicht en dan komen ze met slangen aanzetten.

Gelukkig heb ik zo’n PICC-lijn, dus ik voel van de slangen verder niets, en gek genoeg van de medicatie ook steeds minder last. Schiet mij maar lek, maar ik ben er blij mee! Steeds sterker uit de chemo, zo zelfs dat ik deze keer gewoon tijdens de kuur al eet!

Nadeel van deze keer is dat ik al een week hoest en die zit diep. Vinden ze niet zo leuk in het ziekenhuis en dus krijg ik van alles mee aan tips etc. Sterker nog, ze willen graag de kleur zien… ja, je moet het maar willen (en kunnen).

Gelukkig heb ik 2x in China gewoond en moet een mooie fluim wel lukken. (niet dus, blèh).  Maar goed, het moet, in het doekje. Beetje groen, maar geen paniek gelukkig. In de gaten houden en bij aanblijven melden. Ok… doen we!

De rest van de dag ging ook erg goed, blij naar huis, altijd fijn als lieve Annie mij weer ophaalt, het hoogtepunt van de dag!

Thuis gewoon twee kommen (makkelijker eten op de bank) boerenkool op. Nog wat er achteraan zelfs. Raar… vorige keren at ik pas in het weekend, nu is het de dag zelf (dinsdag) en dan lukt het al.
Het lijkt niet zo veel meer voor te stellen die kuur…. (je moet wel alles relatief bekijken hoor, leuk is het niet!)