Wellicht een rara titel van een blog, maar wacht maar tot je leest waar het over gaat…

Zat vandaag op de grond om te helpen met opruimen van een omgevallen glazen karaf. Kan gebeuren, dus ruimen we het glas even op.
Nou is op mijn hurken zitten niet handig, want ik kom niet meer overeind, dus ging ik op de grond zitten. Nou hebben wij een plavuizen vloer waardoor ik opeens opmerkte dat het toch best wel hard zat.

Nou is zo’n vloer hard en heb ik nooit veel zitvlees gehad, maar dit was echt direct op m’n botten zitten.

”s Avonds toch maar even in de spiegel gekeken, normaal geef ik wellicht te weinig aandacht aan mijn kont, maar tot mijn stomme verbazing was ie er niet meer. Klein maar strak als ik ooit was, helemaal weg. Plat als een… heel dunne pannenkoek, eigenlijk is het dus gewoon crap oh nee, crêpe bedoel ik.

Ach, heb ik er weer een doel bij. Na chemo’s m’n kont terug eten…. Nu al zin in!

Of ik er foto’s van heb? Ik ben er gek genoeg voor om te delen, maar mijn betere helft vond het niet verstandig… Hier moeten jullie het maar mee doen. (en dit is toch nog meer dan ik heb, niet alleen haar, maar ook de rondingen…  :o)