Een rare week. Een soort gevoel van leven in the twilight zone. Geen idee of ik bij de uitslag vorige week nou moest huilen of lachen. Is het nou goed of niet?

Gelukkig hebben ze snel gehandeld en heb ik meteen dinsdag een scan gehad en krijg ik daarvan vandaag de uitslag.
De vraag is simpel. Er zit een plek, is weefsel of een nieuwe tumor. Ergo: licht het plekje op of niet.

We zijn om 10:10 aan de beurt en gaan samen naar binnen. Raar genoeg is de spanning weg als we naar binnen lopen, nieuwsgierig zijn we wel. Aan zijn intonatie is het al snel te halen, en gelukkig windt hij er geen doekjes om.

Het licht op en behoorlijk ondubbelzinnig. Kanker dus. Een nieuwe tumor van zo’n 2 cm.
Balen, maar we luisteren goed en stellen vragen, verdriet komt later wel.
Heel kort gezegd komt het er op neer dat er een plan gemaakt moet worden. Dat moeten ze doen in het Antoni van Leeuwenhoek ziekenhuis, omdat daar de specialisten meer apparatuur hebben én het team daar meer specialistisch is. Zeer waarschijnlijk, maar dat is ook daar te bepalen, ligt het weer dicht bij mijn aderen waardoor het (mogelijk) lastig snijden wordt. Iets wat maar één van de mogelijke aanpak-opties is.

Mijn voorkeur is duidelijk, snijden, leeghalen, chemo, bestralen, kapotslaan, schoppen, natrappen en op spugen.

Maar gelukkig ben ik geen arts en zij wel, dus ga ik maar goed luisteren.

Samengevat is het goed kut, tijd om samen even in de auto te huilen en dan naar huis. Het vertellen aan je moeder en straks de kids nog, is echt een opgave. De grote hoeveelheid betrokken mensen om mij heen stuur ik een app. Super lief die reacties, en leuk te zien dat het nu zonder pardon vol staat met scheldwoorden. Terecht, en super lief hoe mensen meeleven. Jammer dat de tumor daar niet van schrikt, maar het helpt mij wel!

Als alle appjes en mailtjes er uit zijn en onze tranen weer op zijn, gaan we lekker samen lunchen. Gewoon omdat het kan.

Na de lunch rijden we naar het Reinier de Graafgasthuis, waar ik de scan heb gehad. Ze hebben op verzoek een CD-ROM neergelegd voor mij met de foto’s van de scan. Ik heb de PET-CT-scan nog niet eerder gezien en dus ook niet kunnen delen. Ik wil dat rot ding wel zien oplichten, denk dat dat het minste is wat ik van dat rot ding mag verwachten.

Ik heb een CD-ROM speler besteld bij bol.com zodat ik de cd ook kan uitlezen, telkens op mijn werk vragen is ook zo wat, en die dingen zijn zó goedkoop.
Helaas blijkt de gebrande CD niet goed. Ze gaan een nieuwe maken, maar die komt pas na het weekend. Ik kom nog wel met die foto’s.
(en ja, ik heb de nieuwe speler getest met een andere cd :))

In de avond heeft Sylvain zin om een foto van ons te maken. Leuk idee jongen, zetten we gewoon bij de blog!

Rest mij om toch nog maar eens te herhalen: