Gister laat naar bed, vandaag vroeg op. Want ”s avonds een vent, s ochtends een vent (of een oma). Ach, anyway, om 09:30 moeten ze klaar staan voor het volgende avontuur.

Dus… bijtijds de wekker, snel aankleden en lekker ontbijten met mooi uitzicht zoals eigenlijk elke dag.

Ze trekken inmiddels redelijk rap de pakken aan met laag onder laag. Wel nodig, want het wordt straks in het bos -23!

Het is iets van 20 – 30 minuten rijden voor we aankomen en vrijwel direct in een grote houten slee mogen stappen. Voor de slee zit de gids en rendierherder. De tweede slee wordt getrokken door zijn vader, waarvan hij het geleerd heeft. Het gaat best hard en het is koud. De helm lijkt wat overdreven, maar met de wind is die klep toch wel fijn.

Een bijzondere trip door een bijzonder mooi landschap van verse sneeuw, mooie bomen en nog veel meer moois.

Oh ja, en papa :)

Eenmaal aangekomen begint het grote genieten. Ruim 100 rendieren in een mooie omgeving, wat wil je nog meer?

 

Je moet wel uitkijken waar je stapt, wat de sneeuw is soms hard en soms zacht, maar wel een meter diep, dus als je naast het pad stapt… dan ga je op je snufferd oma!

Gelukkig is het zacht en gaat het goed. En nu papa toch zijn camera in zijn hand heeft, even bewijs dat hij er echt is. Oh, dat kan oom Pascal ook!

Ok, het zijn wellicht wat veel foto’s, maar probeer het maar eens niet vast te leggen als je daar staat!

Knap dat die beesten niet door de sneeuw zakken. Ok, dat doen ze natuurlijk wel, maar ze stappen er zo weer uit. Die poten zijn dan ook handig dik. Ze hebben vreselijk veel haar op de poten en al hun haren zijn hol, dat isoleert lekker.

En zo te zien hebben ze het niet echt koud.

Kijk nou wat een schatje?

Alle Nederlanders daar wel inmiddels, aan de twee herders te zien niet, die hebben wel een muts en handschoenen, maar geen sjaal, bivakmuts of helm… bizar!

Thee/koffie aan het open vuur wordt klaargemaakt, even rust.

Lekker warm voor iedereen met koude tenen (iedereen dus).

En lekker rustig voor de rendieren, kunnen zij even lekker genieten van het extra eten dat ze krijgen.

Tijd voor nog wat selfies.

Euh?

Ok, dat is geen selfie maar een onsie, maar nu een hunnie of een hullie, want wij zitten dit te typen.
Acb, dit is omie!

En oom Pascal bij de rendieren en papa met koude tenen bij het vuur, haha, lachen papa!

Maar dat is ook dat, ze komen niet om thee te leuten,

Nog even snel wat foto’s maken en dan zit het er al weer op, hop foto’s maken voor ons!

Maar we willen ze ook nog even zien bewegen hoor!

Bizar om zo’n mooi bos met zo veel sneeuw te mogen zien, wij zijn jaloers!

Ook de terugweg is weer super mooi om te zien…

Tijdens de rit in de bus loopt de thermometer met 10 graden op, thuis is het dus niet zo heel koud. Maar de honger begint wel toe te slaan. Dus pak uit en gaan, naar PaPaNa, de locale bar met lekker eten.
Dan kan je natuurlijk niet anders dan een rendierburger eten. Hoewel oma en oom Pascal doen dat wel, en ook zijn vinden het volgens ons lekker.

Na het eten gaan oma en papa shoppen en oom Pascal even chillen op de kamer. Nadat oma en papa ook even hebben gechilled gaat de Rummiekub weer beginnen. Wie er wint? Mmmm dat kan je hier zien.

Omdat ze toch al beneden zijn, naast het restaurant, kunnen ze gelijk doorlopen.
Zalm-aardappelsoep vooraf en kip met zoeter aardappel als hoofdgerecht. Vandaag is papa het toetje vergeten, een stukje appeltaart. Ach, als ze er maar van genieten.

Na het eten gaan ze lekker chillen en alle foto’s verwerken. Totdat ik bel, even met papa praten en vertellen hoe het op school was. Papa vertelt hoe hij ziet of er wel of geen noorderlicht is en ik kan meekijken want dat is via een web-cam bij hun om het meer: Lake Inari. Kijk zelf maar eens naar deze link.

Grappig genoeg zie ik dat er nu wat te zien valt en wil dat papa mij met zijn telefoon meeneemt het meer op. Mama is Sylvain naar bed brengen, die sluit zo wel aan. Papa moet wel eerst 4 lagen kleding aantrekken want het is nu -18 graden en op het meer met wat wind waarschijnlijk qua gevoel nog minder.

Maar, ik had wel gelijk! Er is noorderlicht. Niet super fel, maar wel heel mooi. En het gebeurt niet vaak dat je 3 x in een week noorderlicht ziet, dus het zijn bofkonten.

Het is toch een plaatje?

En als je maar lang genoeg kijkt, zie je ook veel stekkren.

Maar ons favoriet blijft toch het noorderlicht.