De tijd gaat snel als je niet ziek bent. Lekker eigenlijk, geheel niet met ziek-zijn bezig zijn.

Heus nog wel een momentje hoor, bij muziek die ik draaide in de tijd dat ik in het ziekenhuis aan een slang hing, of bij nieuws van iemand in mijn omgeving, of bij beelden van een operatie, of soms zomaar als je even de tijd neemt om niet bezig te zijn… mmmmm wellicht toch goed dat ik af en toe bewust even mijn kind-canceling… euh noice canceling, koptelefoon opzet met Gran Torino van Jamie Cullum succes verzekerd! Ook wel lekker hoor, Voor deze ellende was ik al in staat om telkens weer bij Bambi te brullen en bij de gedachte dat ik ooit mijn dochter weg moet geven of mijn mannetje los moet laten. Ken je dat soort mensen? Ik wel…

Ik dwaal af… Lekker een tijd genoten van niet ziek zijn en weer gewoon met de molen meedoen. Niet al m’n geld opmaken en gek doen, maar super blij zijn om terug te mogen in het mooie leven dat ik al had. Met zo’n vrouw en zulke kinderen, familie en vrienden en natuurlijk voldoende afleiding in werk, is het ook niet moeilijk om te genieten. Heus leuk om een reisje te maken, maar dat hebben we al gedaan na de operatie. Doe maar gek, het is al normaal genoeg.
Vandaag dus na een periode van lekker doorleven een eerst confrontatie, een leverecho.

Die had ik nog niet eerder gedaan, ook leuk om mee te maken. Stelt nóg minder voor dan de eerdere onderzoeken.

Het gaat even snel als het onderstaande deel van deze blog. Even melden, en wachten in wachtkamer 2.

Voor dat je goed en wel hebt bekeken hoe je hier nog foto’s kan nemen word ik uitgenodigd in ‘het hokje’ mijn jas op te hangen en mijn overhemd uit te doen.

Ik mocht hem ook aanhouden, maar ze kon niet garanderen dat er geen klodder warme gel, want het is vooraf opgewarmd -wel zo fijn-, op komt.
En dan… liggen, wachten, 2x adem inhouden, nog even wachten en tot ziens.

Alsof ze niets anders doen dan dit. De volgende in het hokje er naast en ik sta al weer bij de voordeur… de deur die ooit met rolstoel niet lukte en te lastig was om naar toe te lopen is nu weer een normale portal naar het gewone leven. Heerlijk!

Volgende week de uitslag.