Het is al heel lang geleden, kijk maar, dus kwam mama weer met een spontaan dagje Efteling, super leuk en super lekker weer.

Bijtijds op, even croissantjes halen en lekker in de auto eten. Precies 1 uur en 1 minuut rijden. Dan de file in om het parkeerterrein op te komen, we zijn duidelijk niet de enige.
Maar we komen op tijd aan en weten een plekje te vinden.

Flinke wandeling naar de ingang, maar we hebben nog ontspannen beentjes.

 

Gelijk maar een attractie in, we komen tenslotte niet voor de broodjes. De vorige keer was de Fata Morgana gesloten, voor de zekerheid dus nu zo snel mogelijk beleven. Helaas, zoals gezegd, zijn we niet de enige en moeten we wel even in de rij staan. Door het geslinger komen we wel leuke afbeeldingen tegen.

Na een klein uurtje zien we eindelijk de bootjes waar we in mogen.

En dan proberen om naast het genieten ook foto’s te maken, maar alles beweegt en overal is wat te zien .

Het is een stuk leuker in het echt, maar zelfs zo ziet het er wel leuk uit.

We zitten vol spanning te genieten, maar stiekem is het ook best wel een beetje eng.

 

Snel naar buiten voor de volgende attractie. In de buurt zit de wildwaterbaan, de Pyranja. Als het goed is word je daar niet nat van, dus durven we het wel aan. Wij zijn er klaar voor!

Het lijkt zo leuk!

Haha, dat is het ook, maar soms lijkt het best echt.

Voor papa is het wel even jammer, die krijgt precies een super grote klots water over zijn linker been en vol in zijn schoenen. Die heeft de rest van de dag een natte kont, een klotsbeen en twee verzopen voeten. Maar ja, dat is zijn probleem, wij willen lekker veder genieten!

En daar hoort ook eten bij.

Na het eten is het een goed moment voor ons om naar de Python te gaan. Voor Sylvain de eerste keer dat hij in een achtbaan mag die over de kop gaat, hij kan niet wachten. Toch moet hij nog even een bandje halen om te laten zien dat hij 1.20m is. En…. dat is hij!

Mmmm het begint toch wel spannend te worden hoor. Maar dat is nog niet te zien.

Goed om te oefenen hoe je moet kosten. Ok, het is nep en ik weet ook niet of zus er zo blij mee is dat ik oefen in haar capuchon :)

Net als de eerste keer bij zus (Drievliet) krijg ik van papa de optie om 5 euro te verdienen als ik de achtbaan uit kom en aangeeft dat ik niet nog een keer wil.
Maar die kans is klein, dus heeft hij een nieuw voorstel. Creatief manneke toch?

Het is als volgt, als hij bij de foto in de achtbaan een gekke bek trekt en niet bang is, dan krijgt hij 1 euro.  Zo iets moet het dan zijn.

Nou zus en mama geloven er niets van.

En papa ook niet.

Nou, ze kunnen denken wat ze willen, maar ik ben er van overtuigd dat ik het kan, ook al begint de spanning echt wel te komen.

Wat denk je? Het lukt! Ik kan door de beugels niet met mijn handen bij mijn mond, maar mijn tong laat ik prima zien, hier met die euro! Ik ben heus niet bang om over de kop te gaan. Kom op zeg!

Goed gedaan he?

Nu even een spelletje spelen. Pingpong balletjes in een vakje laten gaan. Bij genoeg punten mag je uitzoeken.

Die balletjes waren makkelijker dan het uitkiezen.

En dan komt een moeilijk moment. Zus gooit met haar basketbal helaas niet raak. Resultaat ze krijgt niets, gevolg ik in tranen. Van mij mag ze mijn beetje wel hebben.

En dan slaat opeens de stemming over. Papa en mama zien niet waarom, en ik begrijp er niets van. Maar zus wordt boos, baalt, wil weg en is overal klaar mee. Wat blijkt, heeft er in dit moment van pure liefde een vogel besloten op haar te schijten. Kan het niet netter zeggen, wat een pokke vogel zeg!
Arme zus… haar broek en mouw zit onder de kak. Snel schoonmaken en even het gevoel van ‘vies’ zien kwijt te raken.

Waar kan je dat beter doen dan ik het meest vrolijke karretje van de wereld. Het Carnaval Festival. Het vrolijke deuntje raak je nooit meer kwijt en al die happy dingen waar je om moet lachten werken ook goed. We moeten wel even wachten, maar de lol zit er al weer in.

We zijn al weer aan de beurt.

Lachen met die Jokie.

Jaja, zwaai zwaai.

En weer vanuit de andere kant, maar ze hebben het niet door.

Oh, nu zien ze het… wacht even goed zitten…

En dan wéér vanuit de andere kant. Zo houden we elkaar lekker bezig.

Hier wat impressies.

 

Speciaal voor onze buren, ja we hebben ze ook geappt.

Daarnaast zit nog een leuke attractie. Een achtbaan in het donker. Niets meer eng voor ons, dus we gaan zonder enige weerstand naar binnen.

Allemaal klaar om te gaan!

Het was veel te donker om iets te laten zien, maar het is zeker de moeite waard!

Ook leuk om even rustig in een slak met een slakkengangetje even boven langs te gaan. Maar deze keer mogen papa en mama samen en gaan wij ook samen in de slak.

En zo hebben zij ook even rust, aldus papa en mama zelf.

Nog wat lopen en zoeken, op naar de laatst attractie, want het is al bijna tijd.
Deze duurt maar liefst 65 minuten, pfff dat is wel even vermaken hoor zo aan het einde van de dag. Gelukkig vermaken we elkaar.

Ik ben een eenhoorn!

Zo’n zus gun ik iedereen, maar ik weet wel dat ik de enige ben. Maar zij heeft ook geen klagen hoor.

Tegen het begin van de schemer gaan we naar binnen. Nog wat rijen te gaan.

Na een verhaal van een keurige meneer wordt opeens door Pardoes, de tovernar van de Efteling, de trap uit elkaar getoverd. Gaaf! Daar gaan we in.

Mag je hier nou geen foto’s van maken?

Tegen het einde van de rij wordt het lastig. Dan moeten we vast kiezen welke tour we willen maken.

We kiezen voor de Schattentour en kiezen dan ook deze rij.

En wat een gave tour is dit. Mooi, droomachtig, een super leuke ervaring.

Een grote walvis is leuk om te zien, maar als de ramen gaan barsten…. moet je wegwezen!

Aan de wand hangt een foto van ons, zo leuk gedaan!

Eenmaal buiten is het donker en loopt het precies tegen de eindshow op het water. Met fonteinen, vuur en muziek wordt hier iets magisch gemaakt. Tegen een mooie achtergrond van lampen en een prachtig kasteel mogen de 4 kikkers een straaltje laten zien.

  

Even later komen overal stralen vandaan… te veel om in een foto vast te leggen.

En daarom natuurlijk ook 3 bewegende impressies.

Nog een, die nog mooier is.

Het einde leggen we ook maar even vast, want het kan nog steeds grootser.