Gister zo veel mogelijk belevenissen gedaan, vandaag gaan we voor kwaliteit. Hiervoor zijn we speciaal naar Parijs gegaan, vandaag leren we macarons maken van een pro.

We staan bijtijds op omdat we natuurlijk niet te laat willen komen. Tot op heden is het binnen Parijs allemaal maximaal 20 minuten reizen. Een onbeperkt metro-kaartje is een aanrader. Voor we gaan ontbijten kijken we even waar het is. En wat blijkt? 3 minuten lopen vanaf ons hotel.
Haha, hoe groot is die kans, 3 minuten lopen vanaf je hotel in een stad als Parijs. Wij gaan eerst maar even kijken en ergens in de buurt wat eten.

We lopen ondanks dat het dicht bij is heel wat, omdat we niet kunnen kiezen wat en waar te eten. Waar we wat lekkers zien is geen plek om te zitten en waar het minder lekker is, vooral koffie georiënteerd, willen we niet zitten.
Na veel heen en weer lopen vinden we een lekkere bakker en besluiten we ons eigen bed te gebruiken als ontbijttafel. Tja, waarom niet. We zijn in een paar minuten weer terug.

Een paar minuten later… We zijn binnen, iedereen is er al en Noémie ontvangt ons met wat drinken. We krijgen een mooi roze schort, alles is lekker fleurig, de sfeer zit er in ieder geval goed in.

Maar dan moeten we aan de bak. We hebben nog niet eerder geoefend en geen idee hoe het moet. Ok, stiekem heb ik het een keer eerder gedaan, maar dat begon al met drama, dus niet afgemaakt. Papa weet pas sinds vandaag hoe je macarons schrijft, al vindt hij ze wel lekker. We gaan eens zien of hij er ook wat van kan.

Hiermee moeten we het doen, maar stiekem gaan we vooral voor het meekijken. Papa gaan aantekeningen maken, omdat we er anders vast thuis niet uit gaan komen.

 

We beginnen met afwegen en klaar zetten van de ingrediënten.
‘We’ bestaat uit een groep mensen van over de hele wereld. Wij dachten dat wij gek waren om vanuit Nederland naar een bak-cursus te gaan, maar bij een moeder met dochter uit Denemarken, een echtpaar uit de USA, een echtpaar (waarvan de man toekeek) uit Canada en een dame uit Japan staken wij maar schril af.3 uur met de trein is wel anders dan helemaal over komen vliegen uit een ander continent.
Nou ja, terug naar het werk, opletten, want het gaat lekker op tempo.

We gaan niet alles verklappen hoor, dan moet je zelf maar boeken, kijk hier maar: https://www.lessecretsgourmandsdenoemie.com/en/classes. En nee, dit is niet gesponsord.

We zien het nog steeds zitten en dat terwijl het deeg voor de citroenkoekjes al klaar is.

Weet je hoe ze aan deze mooie gele kleur komen?
Van mij!

Dan doet ze het even voor…

Ok, deze geven we weg, een tip om er geen puinhoop van te maken…

Het ziet er simpel uit. En dan mag ik als eerste. Nee hoor, ik ben niet zenuwachtig, er kijken maar 16 ogen naar mij…

Maar, met een geconcentreerd gezicht en een stabiele hand kom ik een heel ver, al zeg ik het zelf.

Dan mag papa, go papa, je kan het! Oh, en wonderbaarlijk lukt het hem ook nog.

Als iedereen geweest is, mag ik nog een keer, leuk!

Nou pap, nu jij!

Voor de vulling wordt papa aan het werk gezet, hij moet roeren en de temperatuur in de gaten houden en bij een bepaalde temperatuur meteen stoppen. Welke… dat zeggen we niet, anders wordt het wel erg makkelijk voor jullie.

En dan mogen ze al weer in de oven. Precies op temperatuur en precies lang genoeg maar niet te lang… Het luistert nauw. Sterker nog het eiwit werkt beter met mooi weer dan als het stormt zo leren we vandaag. Macarons maken moet je niet doen als het stormt. Wij hebben in ieder geval super weer, dus deze moeten wel lukken.

Terwijl de citroenvulling ligt af te koelen en de koekjes in de oven liggen, gaan wij veder met de pistache versie.

Het wordt al een stuk mooier zo.

Ondertussen gebeurt er van alles hoor, en dan horen we een wekker. Yes, de eerste ronde kan uit de oven!

Als ze afgekoeld zijn mogen we matchende maten bij elkaar zoeken en naast elkaar leggen, klaar om te vullen.

Tijd voor een foto van ons samen.

Maar dan moeten we echt weer verder, de klok tikt door.

Vulling er in en op elkaar plakken maar.

Dit is toch mooier dan gedacht, of niet? Stiekem zijn we best een beetje trots.

Het enige wat we nog niet weten, is hoe het smaakt. Daar heeft ze gelukkig ook over nagedacht en daarom mogen we proeven.

Ok, ik houd niet van het zure, maar dit is best lekker.

Nu de groene exemplaren nog.

Echt leuk om te doen, echt veel geleerd en super enthousiast om dit thuis ook te gaan doen.
Het resultaat is een foto waard!

Het was super leuk en super leerzaam. Papa heeft veel meegeschreven, dat gaan we snel even uitwerken zodat we daarna lekker kunnen gaan eten. Ik zoek dan even een lekker restaurantje ergens in Parijs. Het is toch nooit ver weg met een onbeperkte metrokaart.

We gaan toch weer lekker snel op pad, thuis zitten kunnen we thuis ook, we gaan naar een Japans restaurant op, je raadt het al, 20 minuten van ons hotel. De metro is niet meer zo spannend, ik denk dat ik inmiddels door heb hoe dit werkt, eigenlijk niet zo heel moeilijk.

We gaan toch naar een ander restaurant, gelukkig zitten ze hier allemaal bij elkaar. En een goede kom Ramen lusten we wel.

Precies, dat zeg ik…

Na de lunch gaan we nog even te voet de stad in. We hebben wat ingrediënten nodig om thuis ook macarons te kunnen maken en zelfs nog wat spullen. Dus we kijken naar wat bak-winkels en vinden in ieder geval de kleurstof en pistache-vulling.
Nu naar huis, even rusten, dat hebben we wel verdiend na gister veel gelopen te hebben. We voelen het nog in onze benen.
Lekker hangen en filmpjes kijken. Straks weer naar een leuk restaurantje, maar dan wel laat omdat we voorlopig geen honger hebben. Het onweert terwijl we thuis hangen, verder hebben we alle regenbuien ontlopen. Deze wachten we ook even af, we hebben geen haast. Morgen moeten we uitchecken en met tassen en al de Eiffeltoren nog op, daarna weer relaxen en einde middag naar huis, terug naar mama, Sylvain en de katten. Maar eerst lekker ontspannen en straks eten.

Na een lekkere periode van ontspanning en schermpjes, besluiten we nog heel even te wachten. De enige regenbui van de vakantie valt nu en die houdt zo op, waarna we kunnen gaan eten.

Papa mag kiezen en heeft wel zin in een hamburger. We googelen naar een goede hamburgertent en zien er een op 11 minuten lopen. Dat kan prima, zijn we wel gewend. Vol moed gaan we op pad.
Daar zien we veel lekkers, maar ook dat ze geen personeel genoeg hebben om te bedienen. We besluiten af te halen en in het hotel, net als het ontbijt, te eten.

Doe maar twee grote hamburgers met een patatje.

Eenmaal thuis moet ik plassen en begint papa vast, die houdt het niet meer. Daarna vergeten we al genietend verder foto’s te maken van een heerlijke smulpartij gevolgd door gezellig samen TV kijken op de Ziggo app, de Franse TV is niet aan ons besteed.

Rest ons nog even te chillen en daarna toch echt te gaan slapen. Morgen moeten we uitchecken en om 12:30 bij de Eiffeltoren zijn om ons uitje in stijl af te sluiten. Bijzonder gaaf dit, papa geniet ook zichtbaar van deze tijd vrij met mij. En ik, ik ook. Gaaf toch zo’n uitje?