We hebben even om uit te slapen, want we hoeven pas om 10 uur bij Aquarium Paris te zijn. We genieten zo van ons verblijf dat we bij de bakker gewoon vergeten foto’s te maken.

We hebben er wel van genoten. En om het tempo hoog te houden neemt papa het laatste stukje van zijn kaas-stengel mee, kunnen we toch nog een foto maken van het ontbijt.

We weten inmiddels aardig de weg. Het is pas dag twee, maar omdat we het zo intensief beleven lijkt het wel een week.
Als geoefende parijsenaren gaan we met de metro, zelfs met overstappen. Buiten lopen we, met wat hulp van Google, direct in de goede richting. We zien een mooi gebouw, een museum. Leuk, maar we gaan naar het aquarium.

Als we tussen deze twee mooie gebouwen lopen, zien we een grote groep mensen staan. Oh nee he, toch geen lange rij voor het aquarium?

Oh, kijk, ze staan te kijken naar de Eiffeltoren, dat kunnen wij ook!

Geen idee welke het leukste is als profielfoto of zo, daarom maken we er een paar.

Nou ja, een paar…

We hoeven in ieder geval niet terug om nieuwe foto’s te maken zo, er zit vast een leuke tussen.

Of eigenlijk zijn ze allemaal leuk!

Het is ook best een mooi bouwwerk. En met die zon is het ook wel bijzonder.

Nou, nu zijn we wel klaar. Hij staat er op!

Oh wacht, dit is ook een leuke hoek.

Papa, kijk niet zo dom… gewoon lief lachen net als ik, dan wordt ook dit een mooie foto.

Ik doe het nog wel even voor, ondanks dat er een dame denkt dat zij zelf de Eiffeltoren is.

Wel raar dat de toren nu opeens zo klein is geworden.

Nog een paar dan… We kunnen niet kiezen, dus je moet er maar even langs scrollen.

Maar nu gaan we echt naar het aquarium hoor! Lekkere visjes kijken, euh… lekker visjes kijken…

Grote tanks en (de meesten) mooi gemaakt met rotsen, planten, koraal, etc.

Het aquarium heeft meerdere verdiepingen, waardoor je sommige tanks van verschillende kanten kan bekijken. Ook leuk dat de vissen ook naar ons kunnen kijken. Dit is een gat in het plafond (voor ons), vissen zijn hier echt overal.

Hier is het wat donkerder een spontane foto mislukt, maar de kwallen in deze ruimte maken veel goed. Stiekem zijn we beiden fans van kwallen. Of dat met mijn broertje te maken heeft weten we niet, maar we vinden ze wel gaaf!

Je zal de hele dag zo’n staart achter je aan moeten slepen en de hele dag rondjes draaien. Zij liever dan wij.

Dit is de meest giftige. De naam laat ik even zitten, want dat is niet te onthouden, maar wat een mooi beest is dit he?

Een tank vol met mini-kwallen, zo schattig! En als je inzoomt zijn ze nog steeds mini, maar wel erg mooi!

Nog even wat kiekjes van deze wonderlijke wezens en dan gaan we door.

Ho, wacht, er staat een pilaar met kwallen… Daar kan ik mee op de foto!

Oh, dit is nou weer typisch papa-humor. Mijn nieuwe profielfoto met passend gezicht… Leuk papa… not!

De favoriete vis van veel Japanners. Die van mij is de Blobvis, maar deze doet er niet voor onder. Google maar eens op Blobvis, intrigerend dier!

Deze moet je specifiek leren schoonmaken, want met één snijfoutje is je klant dood, zo giftig is hij (of zij). Papa en mama hebben het wel eens gegeten, die kok is in ieder geval geslaagd.

Als we klaar zijn, kunnen we het niet laten, even richting de Eiffeltoren. Ook al staat het bezoek aan de top voor vrijdag gepland, de omgeving is ook leuk om even te zijn. En als je Elsa heet (of denkt dat je heet) moet je natuurlijk foto’s maken midden op de weg terwijl de auto’s aan twee kanten voorbij razen. Wij hebben de foto’s al en vinden de toren mooi, maar niet ons leven waard.

In plaats van de weg op gaan, kiezen we er voor om op het water te gaan. Een rondvaart op de Seine

In de wachtrij vermaken we ons met kleppen en natuurlijk met een selfie.

Wat jej dan allemaal ziet vanaf de boot? Euh…. De Eiffeltoren?

Maar gelukkig meer dan dat, de boot zelf, of wat dacht je van ons?

Een brug die de vriendschap tussen Frankrijk en Rusland onderstreept. Nou… dan is het inmiddels een aardig achterhaalde brug. Maar goed, laten we mooie bouwwerken niet de dupe zijn van handelen van politici. De brug is er nu eenmaal en hij is mooi en werkt ook nog. Blij toe, want we gaan er onderdoor.

Vanaf het water gezien, en daarom minder bekend, het Louvre, het grootste museum van Europa. En niet alleen het grootste met ruim 9 miljoen mensen per jaar ook het best bezochte.

Iets verder op zien we de Notre-Dame, in 2019 afgebrand, maar nu gelukkig weer in opbouw.

Na de boottrip hebben we toch wel honger. Na een klein stukje lopen treffen we een leuk restaurantje waar we heerlijk genieten van een echte franse hap.

 

We hebben het weer super efficient gedaan, want we hebben nog heel veel tijd. Vanavond hebben we nog een verrassing voor onszelf geregeld, maar met zo veel tijd is het zonde om niet toch naar het Louvre te gaan Eigenlijk wilde ik dat niet, maar ja…. als je er dan toch bent.

De ingang is anders dan op tv, daar zie je altijd een glazen piramide, maar dit is het gebouw zoals het ook vanaf het water te zien was, maar dan de andere kant.

Oh, binnen op het plein zien we het dan toch. Deze kunnen we afvinken van ons lijstje.

Oh, dit is serieus groot en een serieus mooi bouwwerk.

En wij zijn er gewoon!

De rij lijkt lang, maar dat is niet het geval. We lopen redelijk vlot naar binnen, zoeken even naar een ticketbalie en kopen één kaartje. Kinderen onder de 18 zijn gratis en uit EU zelfs onder de 26. Dat lukt papa niet meer, maar voor zo’n museum 15 euro is natuurlijk geen geld. We gaan lekker naar binnen en weten al van anderen dat het echt groot is en dus handig om te beginnen bij het schilderij waar het om draait, de Mona Lisa.
Tijdens de zoektocht naar ‘haar’ komen we langs vele mooie kunstwerken, schilderijen en nog meer. Het gebouw zelf mag er ook zijn. De piramide is ook vanuit de onderkant te zien.

Zelfs de plafonds hebben serieuze aandacht gehad, knap gemaakt hoor!

Hiervan weten we even niet wat het is, maar er maken zo veel mensen foto’s van, dat wij het ook maar doen. Mocht je het weten, neem ons en de overige lezers van deze blog aub mee in je cultuurkennis in de comments.

En hier is ze dan!

En ik ben er geweest!

Het is overigens niet zo’n groot schilderij.

Om in de buurt te komen moet je een rij in en daarna alsnog duwen en trekken. Deze vink ik ook af van mijn lijstje.

 

Oh ja, papa ook.

We zien nog wel wat, maar het is te veel en te overweldigend om lang te blijven. We gaan naar buiten, en dat is op zich al een ding, want de uitgang vinden is knap en dan kom je er niet met 100 stappen of zo.
Gelukkig worden we bezig. gehouden door allerlei verschillende dingen, zoals winkels. En een mineraal-stenen-winkel is een goede afleiding voor mij. Want ik spaar bijzondere stenen en voel mij hier in een snoepwinkel.

Ik mag een souvenir kiezen, maar krijg spontaan keuzestress.  Er is zo veel keuze…. Aaaaa!

Maar ik ben er uitgekomen hoor, ik kies er een paar en koop er ook gewoon een zelf, dan hoef ik niet nog verder te kiezen.

Aan de overkant van de winkel staat een photobooth. Dat heeft papa ook met Sylvain gedaan en dat vond ik leuk. Een blijvende herinnering aan een paar bijzondere dagen papa-dochter-uitje.

En om jullie mee te laten genieten:

Tijd om de uitgang echt te vinden en even buiten te lopen. Het is 23 graden vandaag, dus heerlijk vertoeven. En ook fijn om mega groot te worden herinnerd aan mijn naam.

We hadden het voor morgen gepland, maar omdat we de dagen al een beetje kwijt zijn en morgen al wat hebben staan, gaan we vandaag naar Chartier, een restaurant dat papa kreeg aanbevolen door een collega van zijn werk. Het zou er in de avonden erg druk zijn, dus wij kiezen om vroeg te eten. Beetje honger hebben we al, dus de timing is prima.

We zijn snel binnen, nog geen rij te zien. We gaan zitten en proberen het menu te vertalen. Papa’s telefoon is bijna leeg, dus de vertaal-app laten we even zitten. En nog voor we wat gekozen hebben komt er een vreemde man met muts bij ons aan tafel zitten. Hij lijkt er zelf ook van onder de indruk en snapt niet waarom hij hier moet zitten. Wij denken dat hij bij het restaurant hoort of dat er iemand binnen gaat komen die heel bekend is en daarom dat hij even komt kijken of het wel veilig is. Hij snapt er ook niets van en vraagt of hij hier moet zitten.
Blijkt het beleid te zijn, plekken delen.
Grappig bedacht en zo raken we aan de praat met deze Brit die in Parijs en komende dagen in Amsterdam-Delft een concert gaat bijwonen. Leuk eigenlijk. Even wennen, dat wel. Het eten is soso, maar we zó goedkoop dat er niets op aan te merken is. Ook leuk, een verrassing voor hem en voor ons.

We zitten bij thuiskomst op de 20.348 stappen en zijn blij dat we lang op bed kunnen hangen. Mailen, bloggen en lekker video’s kijken. Maar eerst bellen we natuurlijk met mijn broertje en mama, even bijpraten.

Papa zit achter zijn computer en krijgt een melding dat hij nu moet vertrekken om op tijd bij de icebar te zijn.
Oh ja, oeps, dat waren we vergeten. We dachten dat dat morgen was, maar dat is vandaag!
Hop schoenen aan, doorstappen en gaan. We hebben het systeem van reizen door, met 20 minuten kunnen we er zijn, due met wat lopen en zoeken er bij zijn we niet echt veel te laat. De Fransen zijn zelf ook altijd te laat, dus het zal niet opvallen.

En zo geschiedde, we kwamen 5 minuten te laat aan, konden doorlopen, jas aan doen en lekker naar binnen. Een ijsbar waar het -19 graden is en alles van ijs is. Grappig, zeker als je bedenkt dat ik nog nooit in een bar geweest ben. Een mooiere eerste keer kan ik mij niet bedenken.

 

Het is een all-in bar, tenminste de toegang, een jas en twee glazen zonder alchohol of 2 shots. In ons geval makkelijk, wij drinken geen alcohol dus krijgen twee glazen met fruitcocktail. Of het lekker was laat ik even zien. Foto’s zeggen meer dan woorden.

Ik doe echt mij best hoor!

Nee, sorry… papa, drink jij het maar op, jij vindt het natuurlijk weer wel lekker.

We schieten nog even wat plaatjes van de bar, want het is echt gaaf (en koud!).

Om een goed overzicht te krijgen, krijgen we hulp, zo lang zijn zelfs papa’s armen niet.

In de bar heeft iemand van ijs de Mona Lisa nagemaakt, dat is gaaf gelukt!

Het is een gezellige groep van mensen, zo leuk dat we besluiten om een groepsfoto te maken en die met elkaar te delen.
Geen idee wie jullie zijn, maar het was gezellig!

Een indruk in video:

Snel naar huis, best moe en met inmiddels 24.440 stappen op de teller goed om even de beentjes rust te geven. Morgen gaan we Macarons leren maken van een pro, dus we moeten kwiek opstaan.