Omdat papa meer vrije dagen heeft dan mama, vond hij het leuk om met ons apart uit te gaan. Sylvain heeft zijn vader-zoon 3daagse al gehad (zie link), nu is het de beurt aan mij.

Het was wel vroeg op, de wekker stond om 06:00 uur, maar we waren al eerder wakker, denk dat we er zin in hadden.
Snel douchen, aankleden en nog wat inpakken. Dan eten en wachten tot we weggebracht konden worden door mama.
Iets over 7, 7 uur 7 om precies te zijn, stapte we in de auto om 3 minuten verder afgezet te worden bij de bushalte.
Daar begon ons avontuur.

De bus bracht ons bij de metro in Rodenrijs, zodat we met lijn E naar Rotterdam Centraal konden.

En hier staan we dan, op Rotterdam CS. Lekker op tijd, dus nog even wat winkels bekijken en vast uitzoeken waar we heen moeten om de Thalys te pakken.

Niet alle winkels waren open, daarom hebben we toch nog even op het bankje mogen wachten. De Eurostar naar Londen hebben we nog gezien, sterker nog, we moesten even wachten omdat het inchecken sinds Brexit gescheiden moet gebeuren met marechaussee en alles. Gelukkig konden we daarna ons treinstel vinden en daar op wachten. Zo’n 15 minuten later is hij er dan toch, de Thalys.

Door de goede aanwijzingen en het ons speurwerk stonden we precies goed en vonden we onze stoelen dan ook al snel. Prima zitten overigens. Naast ons een moeder met dochter (stukje ouder) die ook samen naar Parijs gingen.
Halverwege de reis bestelde papa wat te eten en ging het halen. Dat duurde zo’n 20 minuten. Niet dat het zo ver lopen was, maar omdat de service zich vast aanpaste aan de Franse mentaliteit. Het is dat we ondertussen doorreden en daardoor geen vakantietijd missen, want dan had papa vast minder vrolijk terug gekomen. Deze keer dus om gelachen en lekker wat te eten gehad. Ik heb toch nog wat potjes Uno kunnen winnen. Papa houdt vol dat hij er goed in is, maar het lijkt mij meer dat hij gewoon vreselijk veel geluk heeft. Ach… ik laat hem ook gewoon winnen, vind ie leuk.

Met een half uur vertraging, wegens drukte rond Brussel, komen we aan. Iets over 12 uur. Prima te doen met de trein, we hebben beiden niet het gevoel dat we lang en ver gereisd hebben. Zeker niet als je als een van de eerste winkels HEMA tegen komt. Dit is toch echt in Parijs!

Maar we staan nog wel op station noord, en we moeten naar Metro ‘Rome’, want dat is het dichtst bij ons hotel Roi Rene.

We krijgen een beetje (letterlijk) het heen en weer, want onze kaartjes werken niet. Ik ben door de poortjes heen na 3 pogingen. De eerste twee gaven foutmeldingen. Papa komt er na 20 pogingen nog niet doorheen. Best spannend want we kunnen niet bij elkaar komen zo.
Papa kijkt af van vele anderen die de poortjes ook zat zijn en sneakt door het poortje met iemand anders. Zo zijn we in ieder geval weer samen. Maar dat helpt niet, want we komen de metro niet in en lopen weer helemaal terug. De info-balie staat aan de andere kant van het poortje. Gelukkig op een andere plek is er een van de treinen. Die info-man laat ons er uit en stuurt ons naar een ander infopunt. Die is natuurlijk aan het sluiten en de bereidheid om te helpen is echt frans. Dus moeten we weer de andere kant op en komen we in een mega-rij.
Papa is er klaar mee en laat mij in de rij staan, terwijl hij er naast op een automaat zelf gaat uitzoeken hoe het anders kan. Even later gebaart hij dat ik moet komen, want hij is er uit. We bestellen 2 5-dagen tickets gooien de eerste tickets van 1,90 euro p/p in de prullenbak en lopen helemaal terug naar lijn 2 waar we heen moeten. Onze stappen halen we wel vandaag. En gelukkig onze metro ook.

Het is maar een klein stukje, dus binnen een kwartier staan we weer buiten. Vanaf daar is het nog maar 11 minuten lopen en dat lukt ook, in één keer goed! We komen voor 14:00 uur aan, en mogen nog niet naar binnen .Of we een half uur kunnen wachten. Nou, prima, als we de tassen mogen achterlaten (twee rugzakken hoor, we reizen licht) kunnen wij even wat eten.
We zien veel tentjes waar je wat kan happen, maar waar je kan zitten is het veel te veel, zo’n honger hebben we niet. En de bakkers zien er lekker uit, maar we willen ook even zitten.
Uiteindelijk lopen we langs een Chinees…. Niet verwacht, maar daar gaan we even lekker zitten en eten.

Het hotel is prima, klein, maar alles is er. Ok, een handdoek te kort, maar die vragen we wel.

Meer hebben we niet nodig, we gaan toch veel en lang naar buiten. We staan dan ook na 11 minuten lopen en 10 minuten in de metro bij de Arc de Triomphe. Gelukkig stond de Arc er niet goed op bij papa, waardoor we al een nieuwe foto wilde maken, want een meneer die op de foto kwam, kwam klagen dat wij de foto moesten verwijderen. Bizar op zo’n locatie verwachten dat je niet op de foto komt, maar goed we wilde toch al een nieuwe schieten. Hij moest wel stoppen, want na 4x vragen, blijven staan en bijna zelf de foto willen wissen werkt bij papa meestal averechts. Ja is ja, maar dan moet je ook stoppen. met zeuren…

We lopen lekker de Champs-Élysées af, heen en weer, je moet er toch langs als je in de buurt bent.
Maar tussendoor stoppen we heus wel voor een lekker ijsje en/of een crêpe. Maar stiekem vinden we allebei toch de Disney-store en de Stranger Things-store het leukst.

Ik heb de serie nog niet gezien, alleen kleine stukjes, maar deze moest ik maken van papa. Ik denk dat ik toch maar ga kijken.

Terug bij de metro krijgen we de kans om de ene én de andere kant van de straat te fotograferen. We zijn vast niet de enige die dit doen :).

Rest ons natuurlijk, na het halen van snacks voor in het hotel, nog even uit eten te gaan. Gelukkig zit er een Italiaans restaurant op 50 meter van het hotel. Hoe mooi wil je het hebben? Heerlijk gegeten.

Daarna beentjes op bed want na 20.529 stappen hebben we dat wel verdiend, vinden we zelf.